อยากไห้ครอบครัวรับฟังเหตุผลของเราต้องทำไงค่ะ

ตอนนี้เราอายุ17ปี. เรามีน้องชายอยู่1คน  เราจะเป็นคนหนึ่งที่ต้องรับผิดชอบกับเริ่องทุกๆอย่าง ตามที่ครอบครัวสั่ง เราเป็นคนที่เรียนหนังสืออยู่ในเกณที่พอดีอาจจะไม่เก่งมาก แต่บางครั้งเราก็ทำในสิ่งที่เราตั้งใจสำเร็จ แต่เชื่อมั้ยค่ะเราเกิดมาพ้อมกับคำที่ไม่เคยโดนชื่นชมเลยสักนิด แม่และคนอื่นๆในครอบครัวไม่เคยแม้แต่ที่จะพูดถึงความสำเร็จของเราเลย แต่ก็แตกต่างจากน้องเราเหมือนกันอีกคนละด้านเลยค้ะ หลายคนบอกกับเราว่าเดะสักวันเขาก็เห็นคุนค่าของเราเอง. เราเชื่อคำๆนี้มาโดยตลอด เราอยู่แต่ที่บ้าน หลายๆคนอาจจะเป็นแบบเราก็ได้น่ะที่อยากจะออกไปพบเพื่อนบ้าง อยากไห้ครอบครัวเข้าใจบ้าง 
อยู่ที่บ้านเราก็โดนดุโดนว่า ออกจากบ้านไปเราก็โดนว่าอีก เห่อ!!!! บางครั้งเราก็อยากจะมีความสุขกับเพื่อนแบบไม่ต้องคิดอะไรมากกับเรื่องแบบนี้ แต่ก็ไม่!!
ตอนนี้เราคบผู้หญิงด้วยกันอยู่ เราพยายามบอกกับแม่บอกกับครอบครัวไห้เข้าใจ แต่ก็เป็นดังคิด แม่ใช้คำพูดพูดของตัวเองทำร้ายความรู้สึกของคนรอบข้างเราไปหมดแล้ว จนเราคิดว่า"เราเหลือใคร" เราทะเลาะกับแม่โดนแม่ตีบ้างเพื่อยอมแลกกับสิ่งที่ทำเพื่อไห้แม่ยอมรับในความเป็นเราก็แค่นั้น วันนั้นเรายอมไห้แม่ให้ทำกับเราทุกๆอย่าง แต่พอถึงช่วงที่เราต้องการจะพูดความในใจออกมามันก็กลับเป็นพูดไม่ออก เราก็ได้แต่เงียบไป  บางครั้งมันทำ  ไห้เราคิดว่าเราใช่ลูกเขารึป่าว  เขาทำกับเราเหมือนกับไม่ใช่ลูก อิจฉาความรักจากทุกคนที่มอบไห้น้องน่ะค่ะบางที #เราจะต้องดีแค่ไหนหรอถึงจะมีคนรัก