ตั้งแต่กระทู้นั้นดิฉันก็ไม่ได้กลับมาเขียนต่ออีกเลย
แต่ในเมื่อละครจบแล้ว เลยหาเวลามาเขียนถึงน้องเข้มสักหน่อย
ดิฉันคิดว่าในตอนนี้น้องเข้มคงอยู่ในใจของแฟนละครไม่มากก็น้อย
บทปรินทร์ คงไม่มีใครถ่ายทอดออกมาได้ดีเท่าน้องเข้มอีกแล้ว
สำหรับดิฉัน น้องเข้มในบทนี้ ได้พิสูจน์ฝีมือการแสดงของน้องอีกบทบาทหนึ่ง
ทุกคนคงได้เห็นการแสดงของน้องเข้มแล้ว และดิฉันคิดว่าน้องเข้มสอบผ่านกับบทนี้แล้วค่ะ
ตั้งแต่ต้นจนจบ คงไม่มีใครไม่แพ้น้ำตาของคุณปรินทร์
ทุกครั้งที่น้องเข้มร้องไห้ ก็ยังคงชวนน่าสงสารน่าเห็นใจ
แม้แต่ตอนที่ออดอ้อนมิตา ก็แสนน่ารักน่าเอ็นดู
เป็นเด็กที่มีเสน่ห์เหลือล้นมากจริงๆ
และฉากที่ดิฉันประทับใจ 3 ตอนที่ผ่านมาคงจะไม่พ้นฉากปะทะคารมกับชัชชัย จนถึงฉากปรินทร์เปิดใจยอมเรียกชัชชัยว่าพ่อ
ดิฉันเห็นการไต่อารมณ์ในตัวปรินทร์ คนที่แสนดีที่สุดเข้าใจทุกคน กลับกลายเป็นคนสุดท้ายในเรื่องที่ไม่สามารถปล่อยวางได้
แม้แต่ตอนที่ชัชชัยเข้าไปช่วยปรินทร์กับมิตา ปรินทร์ยังไม่สามารถเอ่ยคำว่าพ่อได้สักที จนเวลาผ่านไป 1 ปีเต็ม
แต่ปรินทร์โชคดีที่มีมิตาคอยอยู่เคียงข้าง เพราะคำพูดของมิตากับการกระทำของชัชชัย ทำให้ปมของปรินทร์คลายลง
ในทุกช่วงอารมณ์ น้องเข้มแสดงอารมณ์ไม่เคยซ้ำ แม้กระทั้งการร้องไห้ก็เช่นกัน
คงเรียกได้ว่า น้องเข้ม เป็นพระเอกเจ้าน้ำตา อีกคนของช่องไปแล้ว...
ดิฉันยังคงไม่สามารถจบประโยคได้เหมือนเช่นเคย แต่คงต้องขอจบเพียงเท่านี้ สุดท้ายนี้ขอฝากน้องเข้มไว้ในใจของแฟนละครทุกคนด้วย ขอบคุณค่ะ แล้วพบกันใหม่
เข้ม หัสวีร์ ในบท ปรินทร์ ที่จะอยู่ในใจแฟนละครตลอดไป... โซ่เวรี