และนี่คือเรื่องราวว่าลุงเอาชนะเพื่อนรักของลุงได้อย่างไร
ยอดไปเลยครับ แต่ 32War ในครั้งนั้นลุงมีคู่ต่อสู้คือ N64 และ Saturn เพียงแค่นั้นรึ
จริง ๆ ก็มีคู่แข่งคนอื่น ๆ ด้วยแต่ส่วนใหญ่ไม่ร้ายกาจเท่า 2 คนนี้
ส่วนใหญ่…หมายความว่ามีคนอื่นที่ฝีมือร้ายกาจอยู่ด้วย เล่าให้ผมฟังหน่อยได้ไหม
คนเหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากอาณาจักรแห่งหนึ่งโบราณแห่งหนึ่งซึ่งอยู่มานานมาและเป็นต้นกำหนดของเครื่องเกมคอนโซลรวมถึงเกมคอมพิวเตอร์ต่าง ๆ
เป็นแหล่งรวมของเสือสุ่มมังกรซ่อนมากหน้าหลายตา บ้างมักเรียกตัวเองว่าด้วยความภูมิใจว่า “Master Race” การปะทะกับยอดฝีมือเหล่านี้ล้วนเปิดหูเปิดตาลุงนัก
มาคิดดูอีกที น่าสังเกตว่าพวกเค้านั้นไม่ได้ข้องเกี่ยวยุทธจักรเกมคอนโซลเหมือนลุง บ้างอาจเคยสร้างเกมมาก่อนแต่ส่วนใหญ่พวกเค้านั้นไม่เคยสร้างเครื่องเกมคอนโซลมาแข่งด้วยเลยแต่กลับส่งผลกกระทบต่อพรรคของลุงอย่างมาก วรยุทธ์ของพวกเค้านั้นเฉพาะทางนักแต่ร้ายกาจยิ่ง
เป็นวรยุทธ์ประเภทไหนบ้างครับ
หลากหลายยิ่งนัก
บ้างสามารถเจาะทะลุการป้องกันของลุงได้ง่ายดายดุจพลิกฝ่ามือ บางคนก็เก่งกาจสามารถขนาดทำลายวรยุทธ์ป้องตัวของลุงลงได้อย่างสิ้นเชิงได้ด้วยมีดปอกผลไม้ธรรมดา ๆ ตามท้องตลาด
มีอยู่ 2 คนที่น่าจดจำนัก พวกเค้าสามารถเลียนแบบวิชาของลุงไปใช้ได้ชนิดที่เกือบจะสมบูรณ์แบบ แถมวิชาที่เลียนแบบไปยังถูกพัฒนาขึ้นจนเหนือล่ำกว่าต้นฉบับเสียอีก การปะทะกับ 2 คนนี้ เพื่อเอาชัยถึงกับทำให้ลุงต้องหลั่งเลือดแลกมา
ที่น่ากลัวคือคนเหล่านี้ไม่ค่อยหวงวิชา วรยุทธ์ที่กล่าวมานั้นล้วนถูกส่งต่อจากมือสู่อีกมือไปเรื่อย ๆ บ้างเห็นว่ามีคนทำได้ก็สร้างวิชาของตนเองที่ทำได้อย่างเดียวกันออกมาบ้างแล้วส่งต่อไปยังคนอื่น ๆ ต่อไป สุดท้ายจอมยุทธ์เกือบทุกคนในใต้หล้าก็สามารถแก้ทางวรยุทธ์ของลุงได้หมดสิ้น
ชนะยอดฝีมือจากสำนักอันดับหนึ่งและสองในใต้หล้าแต่กลับต้องมาพ่ายแก่คนทั้งโลก คิดแล้วน่าหัวร่อนัก
ครั้งที่เสียวสันหลังที่สุดคือการที่เกือบต้องปะมือกับบุรุษในตำนานฉายา “คอเต่าทมิฬ”
ดีว่าเค้าเลือกที่จะย่างก้าวไปยังคนละเส้นทาง ทุกวันนี้มรดกจากวรยุทธ์ของเค้าได้รับการยอมรับอย่างแพร่หลายชนิดที่วรยุทธ์ของสำนักเราเองเทียบไม่ติด ถ้าเค้าเลือกที่จะก้าวเดินในเส้นทางเดียวกันละก็…แค่คิดก็ยังเสี่ยวสันหลังอยู่ไม่หาย
แล้วตอนนี้พวกเค้าเป็นอย่างไรบ้างครับ
อยู่ดูโลกมานาน ลุงต้องยอมรับว่าวงการนี้ดุจเสือกินเสือ ถ้าไม่ฆ่าก็ถูกฆ่า นอกจาก “คอเต่าทมิฬ” แล้วจอมยุทธ์หนุ่มอนาคตไกลเหล่านั้นล้วนถูกลุงสังหารเสียหมดสิ้นอีกทั้งยังช่วงชิงวิชาของคนเหล่านั้นมาครอบครองและศึกษาเพื่อรักษาผลประโยชน์ของสำนักรวมถึงพัฒนาวรยุทธ์ให้ก้าวหน้ายิ่งขึ้น ช่างน่าอับอายยิ่งนัก
ท่านลุงจะไม่เล่าก็ได้น่ะ
ไม่ ลุงจะเล่า นี่เป็นเรื่องที่เจ้า ผู้สืบทอดนาม ps จะต้องรับรู้ แต่ยังไม่ถึงเวลา
ไว้วันหน้า สักวัน ลุงจะเล่าให้ฟัง ข้าสัญญา
ปล.ตอนนี้ผมได้เปิด Facebook Page “บทความตามใจฉัน”
โดยบทความจะหลายหลากคละประเภทกันไปความตามความสนใจนั้นขณะนั้น ถ้าสนใจก็กดติดตามได้ครับ
https://www.facebook.com/uptomejournal/ 
บทความตามใจฉัน “Goc32 Epilogue”
ยอดไปเลยครับ แต่ 32War ในครั้งนั้นลุงมีคู่ต่อสู้คือ N64 และ Saturn เพียงแค่นั้นรึ
จริง ๆ ก็มีคู่แข่งคนอื่น ๆ ด้วยแต่ส่วนใหญ่ไม่ร้ายกาจเท่า 2 คนนี้
ส่วนใหญ่…หมายความว่ามีคนอื่นที่ฝีมือร้ายกาจอยู่ด้วย เล่าให้ผมฟังหน่อยได้ไหม
คนเหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากอาณาจักรแห่งหนึ่งโบราณแห่งหนึ่งซึ่งอยู่มานานมาและเป็นต้นกำหนดของเครื่องเกมคอนโซลรวมถึงเกมคอมพิวเตอร์ต่าง ๆ
เป็นแหล่งรวมของเสือสุ่มมังกรซ่อนมากหน้าหลายตา บ้างมักเรียกตัวเองว่าด้วยความภูมิใจว่า “Master Race” การปะทะกับยอดฝีมือเหล่านี้ล้วนเปิดหูเปิดตาลุงนัก
มาคิดดูอีกที น่าสังเกตว่าพวกเค้านั้นไม่ได้ข้องเกี่ยวยุทธจักรเกมคอนโซลเหมือนลุง บ้างอาจเคยสร้างเกมมาก่อนแต่ส่วนใหญ่พวกเค้านั้นไม่เคยสร้างเครื่องเกมคอนโซลมาแข่งด้วยเลยแต่กลับส่งผลกกระทบต่อพรรคของลุงอย่างมาก วรยุทธ์ของพวกเค้านั้นเฉพาะทางนักแต่ร้ายกาจยิ่ง
เป็นวรยุทธ์ประเภทไหนบ้างครับ
หลากหลายยิ่งนัก
บ้างสามารถเจาะทะลุการป้องกันของลุงได้ง่ายดายดุจพลิกฝ่ามือ บางคนก็เก่งกาจสามารถขนาดทำลายวรยุทธ์ป้องตัวของลุงลงได้อย่างสิ้นเชิงได้ด้วยมีดปอกผลไม้ธรรมดา ๆ ตามท้องตลาด
มีอยู่ 2 คนที่น่าจดจำนัก พวกเค้าสามารถเลียนแบบวิชาของลุงไปใช้ได้ชนิดที่เกือบจะสมบูรณ์แบบ แถมวิชาที่เลียนแบบไปยังถูกพัฒนาขึ้นจนเหนือล่ำกว่าต้นฉบับเสียอีก การปะทะกับ 2 คนนี้ เพื่อเอาชัยถึงกับทำให้ลุงต้องหลั่งเลือดแลกมา
ที่น่ากลัวคือคนเหล่านี้ไม่ค่อยหวงวิชา วรยุทธ์ที่กล่าวมานั้นล้วนถูกส่งต่อจากมือสู่อีกมือไปเรื่อย ๆ บ้างเห็นว่ามีคนทำได้ก็สร้างวิชาของตนเองที่ทำได้อย่างเดียวกันออกมาบ้างแล้วส่งต่อไปยังคนอื่น ๆ ต่อไป สุดท้ายจอมยุทธ์เกือบทุกคนในใต้หล้าก็สามารถแก้ทางวรยุทธ์ของลุงได้หมดสิ้น
ชนะยอดฝีมือจากสำนักอันดับหนึ่งและสองในใต้หล้าแต่กลับต้องมาพ่ายแก่คนทั้งโลก คิดแล้วน่าหัวร่อนัก
ครั้งที่เสียวสันหลังที่สุดคือการที่เกือบต้องปะมือกับบุรุษในตำนานฉายา “คอเต่าทมิฬ”
ดีว่าเค้าเลือกที่จะย่างก้าวไปยังคนละเส้นทาง ทุกวันนี้มรดกจากวรยุทธ์ของเค้าได้รับการยอมรับอย่างแพร่หลายชนิดที่วรยุทธ์ของสำนักเราเองเทียบไม่ติด ถ้าเค้าเลือกที่จะก้าวเดินในเส้นทางเดียวกันละก็…แค่คิดก็ยังเสี่ยวสันหลังอยู่ไม่หาย
แล้วตอนนี้พวกเค้าเป็นอย่างไรบ้างครับ
อยู่ดูโลกมานาน ลุงต้องยอมรับว่าวงการนี้ดุจเสือกินเสือ ถ้าไม่ฆ่าก็ถูกฆ่า นอกจาก “คอเต่าทมิฬ” แล้วจอมยุทธ์หนุ่มอนาคตไกลเหล่านั้นล้วนถูกลุงสังหารเสียหมดสิ้นอีกทั้งยังช่วงชิงวิชาของคนเหล่านั้นมาครอบครองและศึกษาเพื่อรักษาผลประโยชน์ของสำนักรวมถึงพัฒนาวรยุทธ์ให้ก้าวหน้ายิ่งขึ้น ช่างน่าอับอายยิ่งนัก
ท่านลุงจะไม่เล่าก็ได้น่ะ
ไม่ ลุงจะเล่า นี่เป็นเรื่องที่เจ้า ผู้สืบทอดนาม ps จะต้องรับรู้ แต่ยังไม่ถึงเวลา
ไว้วันหน้า สักวัน ลุงจะเล่าให้ฟัง ข้าสัญญา
ปล.ตอนนี้ผมได้เปิด Facebook Page “บทความตามใจฉัน”
โดยบทความจะหลายหลากคละประเภทกันไปความตามความสนใจนั้นขณะนั้น ถ้าสนใจก็กดติดตามได้ครับ
https://www.facebook.com/uptomejournal/