เเม่เราชอบโมโหให้เราอยู่บ่อยๆเกือบทุกเรื่องเลย เเละก็เล่าเพื่อนบ้านฟังจนเพื่อนบ้านนินทาต่อๆกัน

ตอ่เราอยู่ประถมเราเป็นคนที่ร่าเริงสนุกสนานชอบทพให้คนอื่นมีความสุขถึงอาจจะเจอเรื่องทุกข์บ้างเราก็ยังมีความสุขอยู่.....เเต่พอเราอยู่แล้วป.6เราก็เล่นโทรศัพท์มากเพราเราดูละครดูซีรี่ย์ เเล้ววันหนึ่งเพื่อนบ้านมาเล่าให้เเม่เราฟังว่าเรานะผอมเกินไปเเล้วเเม่เราก็บอกว่าเราน่ะเล่นโทรศัพท์มากเกินไปงานบ้านไ่ม่ทำเเล้วเรื่องก็เริ่มตั้งเเต่วันนั้น พอม.1เราจะเข้าไปเรียนในเมืองต้องนั่งรถรับส่งไป วันหนึ่งป้าข้างบ้านพูดกับป้าอีก2-3คนเเล้วเราก็นั่งอ่ตรงนั้นด้วยว่าเราน่ะต้องตื่นสายไม่ทันรถเพราะที่จริงเราก็ตื่นสายเพราะโรงเรียนตอนประถมก็อยู่ใกล้

บ้านมากเเล้วครั้งนั้นเราก็รู้สึกเเย่มากเราก็อยากพยายามทำให้เห็นว่าเราไม่ตื่นสายอีกเเต่เราพยายามไม่คิดไรมาก ต่อมาเรื่อยๆเเล้วเวลาเค้าไม่ใด้ทำ

งานบ้านเเล้วเเม่ก็เริ่มว่าเเรงขึ้นเหมือนไม่เคยทำถูกใจเเม่เลยเพื่อนบ้านคนที่ว่าเราตื่นสายน่ะได้ยินเพราะบ้านเราอยู่ชนบทเวลาใครพูดอะไรทำอะไรเสียงดังก็ได้ยินหมด  เราก็ไม่รู้หรอกว่าป้าคนไหนเอาเราไปพูดทั้งได้ยินกับหูทั้งมีเด็กข้างบ้านมาเล่าให้ฟังเเล้วก็บอกด้วยว่าอย่าเป็นเหมือนเราตอนนี้คงรู้ไปทั้งหมู่บ้านเเล้วว่าเราไม่ชอบทำงานบ้านญาติเราก็รู้ด้วยจนเราหดหู่มากไม่อยากเอาหน้าไปเจอใครคิดอยู่ในใจเราคงตัดสินใจถูกเเล้วที่เลือกเรียนต่อในเมืองโดยรถรับส่งเราขึ้นรถรับส่งมา2ปีเราชอบรุ่นพี่คนหนึ่งในรถรับส่งเดียวกันมาปีกว่าๆเเล้วเรารวบรวมความกล้าไปบอกชอบพี่เขาเเต่ที่ในใจก็รู้เขาไม่มีวันชอบเราเเล้วก็โดนปฏิเสธมาความจริงอีกอย่างหนึ่งคือพี่เขาเป็นญาติของเราเองเเล้วก็เป็นญาติป้าที่เคยนินทาเราป้าที่เคยนินทาเราก็เป็นญาติกับเจ้าของรถอีกด้วยเรื่องราวยุ่งเหยิงไปหมดเเล้วทุกๆวันเราก็ได้ความรู้สึกคำพูดสายตาท่าทางรู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยชอบเราเท่าไหร่หรือเราคิดไปเองก็ไม่รู้ รุ่นพี่คนที่เราชอบรู้สึกเมินเราเเต่ช่วงเเรกไม่ว่าจะเมินเรายังจะชอบตอนนี้ก็ชอบมาเป็นปีกว่าๆเเล้วถึงเเม้ในใจเจอความรู้สึกที่มันเจ็บทั้งนั้นเเต่ก็บอกตัวเองว่าชั่งมันจนถึงปัจจุบันเรา้สึกหดหู่หนักใจความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเหมือนมันไม่มีความรู้สึกอีกเเล้วทั้งโดนด่าโดนว่านินทาอกหักโดนปฏิเสธญาติไม่ค่อยสนใจเราเหมือนก่อนเหมือนหัวใจมันชา

ตลอดเวลาเเต่ในความรู้สึกอยากจะชอบพี่เขาอย่างเหมือนตอนเเรกๆเเต่ใจมันไม่เหมือนเดิมอีกเเล้วใจมันชา😭😭😭

อยากกลับไปมีความสุขเหมือนเดิมเเต่ทำไมใด้*เราอยากเเค่ระบายความรู้สึกเฉยๆนะเราไม่อยากจะบอกใครเราเก็บเกือบ2ปีไม่มีใครรู้โดนเกียจโดนคนอื่นไม่ชอบโดยเราไม่สามารถพูดอะไรได้เลย

เเล้วก็ยังตัดใจจากคนที่ชอบไม่ใด้เเล้วไม้ว่าต่อไปนี้เาควรใช้ชีวิตต่อไปยังใงดี

เขียนผิดอะไรยังใงขอโทษด้วยนะคะ