ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่าฉันเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่อยู่ครอบครัวหาเช้ากินค่ำกับแม่ 2 คนตามลำพัง ซึ่งพ่อเสียชีวิตตั้งแต่ฉันยังเล็กๆแล้ว จนถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตตอนนั้นฉันอยู่ชั้นม.ปลาย และที่บ้านเริ่มมีปัญหาเพราะแม่ของฉันไม่มีเงินส่งเรียนหนังสือและค้างค่าเช่าห้องมา 2 เดือน จนเจ้าของห้องตามด่าถึงห้องว่า ถ้าไม่มีเงินมาจ่ายอีก 10 วันก็ย้ายออกไป
....ตอนนั้นรู้สึกแย่มากจนกระทั่งต้องหางานทำเพื่อให้ฉันกับแม่มีชีวิตรอด หลังจากที่ได้งาน ทำให้ฉันพอมีเงินมาช่วยแบ่งเบาภาระแม่และมีเงินค่าเทอมจนเรียนจบป.ตรี และแม่ก็มีที่ขายของเล็กๆๆใกล้ๆห้องเช่า
....ทุกอย่างไปได้ด้วยดีและเหมือนโชคจะเข้าข้างแต่ล่าสุดเมื่อโควิด-19เข้ามา หลายบริษัทถูกปิดตัว รวมถึงญาติฉันถูกให้ออกจากงาน และช่วงนั้นเป็นช่วงที่ญาติต้องมาพักกับฉันและแม่ ทำให้เรากับแม่ต้องหาที่อยู่ใหม่เพราะห้องเช่าที่อยู่นั้นไม่เพียงพอสำหรับ 3 คน จนฉันหาบ้านเช่าหลังนึงได้ราคาก็ครึ่งหมื่นได้ซึ่งฉันก็คิดว่าอยู่ด้วยกันคงเป็นครอบครัวกันมากขึ้น ช่วยเหลือกันมากขึ้น
....แต่เปล่าเลยญาติฉันก็อยู่กินกับเราด้วย และยังไม่มีทีท่าจะหางานทำเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระฉันกับแม่บ้างเลย พอฉันช่วยหางานก็มักจะบอกว่าไกลไป หารถกลับไม่ได้ เงินน้อย และวันๆก็จ้องแต่หน้าจอโทรศัพท์ จนปัจจุบันเป็นฉันที่ต้องทำงานจ่ายค่าบ้านเอง ค่าเดินทาง ค่ากินแทบไม่เหลือจริงๆๆแม่ฉันก็ขายของแต่รายได้ก็แค่พอใช้วันต่อวันเท่านั้น
...ฉันควรทำอย่างไรดี ตอนนี้รู้สึกแย่เหนื่อยและท้อมาก ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันอยู่กับแม่เดิมก็สบายใจดี และทำไมต้องวิ่งวุ่นหาบ้านหลังใหม่ให้ตัวเองเดือดร้อนแบบนี้...รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ
อายุ 18 ปี กับภาระเกือบจะเป็นหัวหน้าครอบครัว