เราเป็นคนกล้าแสดงออก มีความสามารถ(อาจจะเรียกว่า พรสวรรค์ เลยด้วย) ในการร้อง เต้น รำ การแสดงหน้าเวทีที่มีคนเยอะๆ คือได้หมด ไม่กลัว ไม่อาย แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนตัวต่อตัว หรือคนสองสามคน กลับประหม่า กลัวการโฟกัสจากเขา บางคนเห็นเราบนเวที คงคิดว่าเป็นคนเข้ากับคนง่าย แต่พอมารู้จักจริงๆ ก็พบว่าไม่ใช่แบบนั้น
ในชีวิตประจำวัน การอยู่กับคนทั่วไป เราจะคุยเก่ง คุยถูกคอแค่กับบางคนเท่านั้น ซึ่งน้อยนักที่จะเจอคนที่เรารู้สึกอยากคุยด้วย และคุยกันถูกคอ กับผู้ใหญ่ยิ่งแล้วใหญ่เลย ไม่ว่าญาติหรือผู้ใหญ่ในที่ทำงาน เราก็เกร็ง อึกอัด ทำตัวไม่ค่อยถูก กลัวทำอะไรก้าวล่วงมากไป ถ้าเลี่ยงได้เราจะเลี่ยงไม่เข้าไปใกล้ผู้ใหญ่เลย
เราอยากได้วิธีที่ทำให้เราไม่รู้สึกประหม่า ในการพบปะพูดคุยแบบตัวต่อตัวกับคนทั่วไป และกับผู้ใหญ่ โดยเฉพาะผู้ใหญ่ในที่ทำงาน อยากเข้ากับเขาให้ได้ เรารู้สึกว่าเราไม่ปกติเลยเวลาอยู่กับผู้ใหญ่
ขอวิธีวางตัวไม่ให้รู้สึกประหม่า
เราอยากได้วิธีที่ทำให้เราไม่รู้สึกประหม่า ในการพบปะพูดคุยแบบตัวต่อตัวกับคนทั่วไป และกับผู้ใหญ่ โดยเฉพาะผู้ใหญ่ในที่ทำงาน อยากเข้ากับเขาให้ได้ เรารู้สึกว่าเราไม่ปกติเลยเวลาอยู่กับผู้ใหญ่