ขอเล่ากลับไปตอนปี 1 ก่อนคือผมก็จีบคนๆนึงอยู๋ปี 1 เเต่เเบบก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกันซักที ก็เลยตัดสินใจยอมเเพ้ไปเเต่ตอนนั้นก็คือสภาพจิตใจย่ำเเย่มากเเบบ ก็รักมากก็เจ็บมาก ทำใจอยู่ปีนึงเต็มๆก็ว่าจะพยายามไม่ชอบใครอีก เเต่พอมาปี 3 ก็เริ่มเปิดใจมีคนมาคุยบ้าง เเต่เราก็ไม่อยากเจ็บเเบบนั้นอีกเเล้ว เลยครั้งนี้จะดูดีๆ หาคนที่รักเราดีกว่าไปตามคนที่เรารัก จนมาเจอคน คนนึงเขาเป็นคนค่อนข้างเอาใจใส่เเละคุยเก่ง (ผมเป็นคนคุยไม่เก่งเลย) ผมเลยที่จะลองเสี่ยงดูอีกซักครั้งเเล้วตอนนี้ก็ผ่านตอนนี้ก็ผ่านมา1 ปีกับอีก 6 เดือนเเล้ว จนตอนนี้ผมมั้นใจว่าผมเองก็รักเค้าจริงๆเหมือนกัน เเต่ว่าช่วงหลังๆมาเหมือนเขาตีตัวออกห่าง เเบบผมรู้สึกได้ว่าเเบบนี้ต่อไปเเย่เเน่ เลยไปนัดไปคุยเพื่อจะบอกความรู้สึกจริงๆไป เเต่พอบอกไปเขากลับบอกยังไม่พร้อมตอนนี้ จากตอนที่บอกไปก็ผ่านมา 1 เดือนเเล้วเเต่มันกลับเเย่เหมือนเดิม เหมือนผมกลับมาติดลูปตอนอยู่ปี 1 อีกครั้งหนึ่ง
ผมควรจะทำไง ตอนนี้คือเศร้าทุกวัน คิดมากตลอดที่ทักไปว่าจะคุยเรื่องอะไรดี เพื่อนๆบอกให้ล้มเลิกเเต่ผมก็ทำใจไม่ได้เพราะผมก็รักเค้าจริงๆ
ใจมันอยากสู้เเต่เเต่น้ำตามันก็ไหลไม่หยุดซักที
(ขอโทษที่ต้องมาระบายในนี้นะคับ ผมไม่มีที่พึ่งเเล้ว)
คุยมา 1 ปีเเต่ยังไม่มีสถานะ อะไรเลยควรสู้ต่อไหม?
ผมควรจะทำไง ตอนนี้คือเศร้าทุกวัน คิดมากตลอดที่ทักไปว่าจะคุยเรื่องอะไรดี เพื่อนๆบอกให้ล้มเลิกเเต่ผมก็ทำใจไม่ได้เพราะผมก็รักเค้าจริงๆ
ใจมันอยากสู้เเต่เเต่น้ำตามันก็ไหลไม่หยุดซักที
(ขอโทษที่ต้องมาระบายในนี้นะคับ ผมไม่มีที่พึ่งเเล้ว)