เราเป็นคนที่ไม่เคยได้ของใหม่เลยทุกอย่างต้องรับมากจากพี่ชายกับพี่สาวในวันที่พี่สาวกับพี่ชายเข้ามหาลัยพี่เขาทั้งสองคนได้โน็ตบุ๊คใหม่ทั้งสองคนแล้วมาถึงเราที่พึ่งเข้ามาเรียนปวสเราของซื้อแต่เรากลับได้ของพ่อมาแทนมันเป็นโน็ตบุ๊คที่เก่าแล้วแต่ยังพอใช้ได้จนวันนึงมันเปิดไม่ติดเราของแม่ซื้อใหม่แต่แม่ก็บอกว่าซื้อใหม่ทำไหมก็เาไปซ่อมซิเราก็น้อยใจว่าทำไมตอนพี่สาวกับพี่ชายทำไหมถึงได้เครื่องใหม่ เราก็เลยเอาโน๊ตบุ๊คไปซ่อมแต่พอซ่อมเสร็จเราไปเอากับครอบครัวพอขึ้นรถแม่ก็ว่าอย่าทำให้มันพังอีกเรื่องนี้ก็ผ่านไป พอมาวันนี้สดๆร้อนๆเราอยากได้โทรศัพท์ใหม่แล้วเราก็เก็บเงินให้ได้ซื้อทันวันเกิดวันที่19กันยาเราก็เลยบอกแม่ว่าแม่หนูเก็บเงินซื้อโทรศัพท์นะแล้วจะไปขอเงินจากปู๋กับย่าด้วยให้มันพอแล้วแม่ออกช่วยส่วนทื่เหลือได้ไหมแต่แม่ก็ถามว่าราคาเท่าไรเราก็บอกราคาไปแต่แม่ก็บอกว่าไม่แล้วจะไม่ออกเงินให้ใครทั้งนั้นแม่พูดออกมาจนเราจุกแต่กับน้องที่เป็นญาติอยากเรียนร.ดแม่เราออกเงินให้ทุกอย่างค่าชุดค่ารองเท้าแต่ตอนเราขอเรียนแม่ก็ด่าแล้วบอกว่าไร้สาระเรียนไปทำไมแต่กลับน้องแม่ให้ทุกอย่างขนาดแค่เป็นญาติยังให้ทุกอย่างตอนเราขอเงินไปเลือนชั้นของร.ดแล้วก็โดนทั้งแม่แล้วก็ลูกน้องแม่ด่าว่าไปเรียนร.ดหรือจะไปหาผัวเราแทบจะร้องไห้แต่ทำอะไรไม่ได้ต้องเก็บไว้คนเดียว เราเป็นคนเรียนไม่เก่งตอนม.ต้นติดศูนย์เยอะเรียนได้ไม่เท่าพี่ที่ได้เกรดเยอะๆแต่เราก็มีหัวใจและความรู้สึกป่ะจนตอนนี้แทบไม่อยากทำอะไรเลย อย่างงี้เขาเรียกว่ารักลูกไม่เท่ากันหรือป่าวค่ะ แล้วมีสิทธิ์ที่จะเป็นโรคซึมเศร้าไหมค่ะ ปล.ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยและติชมด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
แม่รักลูกไม่เท่ากันมีอยู่จริง