หนีโควิคมาเป็นวัณโรคเฉย

กระทู้สนทนา
สวัสดีครับ วันนี้มาแบ่งปันเรื่องราวเกี่ยวกับการป่วยเป็นวัณโรคปอด
วัณโรคเป็นโรคที่คนส่วนใหญ่ไม่อยากเป็น เอาจริงๆก็ไม่มีใครอยากเป็นหรอกครับ5555 เพราะมันเป็นโรคที่ไปไหนไม่ได้ โรคติดต่อที่ติดกันง่ายมากครับ
ผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองติดมาจากไหนเหมือนกัน เมื่อปีที่แล้วแม่ผมได้ป่วยเป็นวัณโรค แกก็รักษาจนหาย มาถึงปีนี้ก็เป็นผมแทน 
อาการแรกเริ่มผมมีไข้อ่อนๆในช่วงบ่ายของทุกวันน้ำหนักก็ลด และไอหนักแต่ไม่มีเลือดนะครับ ในใจก็ไม่คิดอะไร นึกว่าอาจจะแค่เป็นไข้ธรรมดา เป็นมาประมานสองอาทิตเลยไปหาหมอที่คลีนิคแถวบ้าน
ตอนแรกหมอบอกปอดอักเสบ ถ้ากินยาไม่หายให้ไปเอกซเรย์ปอดที่โรงพยาบาลอีกที กินไป4วันอาการไม่ดีขึ้น เลยตัดสินใจไปหาหมอที่โรงพยาบาล
ไปรอบแรกวันที่ 1/มิถุนายน/2563 หมอก็บอกว่าเราเป็นคออักเสบ เราก็งง สรุปเราเป็นไรแน่ หมอก็ให้ยามากินเหมือนเดิมแต่รอบนี้เขาไม่ได้เอกซเรย์ปอดให้นะครับ พอกินยาได้4วันอาการยังไม่ดีขึ้น ก็กลับไปอีกรอบ ทีนี้หมอได้เอกซเรย์ให้กับเจาะเลือด ผลตรวจออกมาบอกว่าเป็นปอดอักเสบ 
หมอก็ให้นอนโรงพยาบาลเพื่อตรวจให้ระเอียนอีกที ระหว่างที่นอนโรงพยาบาลหมอเจาะเลือด ตรวจนั้นนี่ทุกวัน เขาก็สงสัยว่าเราจะเป็นวัณโรค
แต่ต้องรอตรวจเสมหะ แต่ผมดันไม่มีเสมหะ จนนอนได้ประมาน3วัน ก็มีเสมหะไปตรวจ และผลก็เป็นไปตามที่หมอคาดไว้ คือเป็นวัณโรคจริงๆ 
เราก็ตกใจนะเชื่ยกูเป็นจริงๆหรอวะ และวันที่ตัวเองรู้ว่าเป็น เป็นวันที่บริษัทที่เราอยากทำงานเขาโทรมาให้เข้าไปคุยรายระเอียดเรื่องงาน ผมก็เสียใจนะครับ
งานที่อยากทำมากๆแต่ก็ไม่ได้ทำ ผมก็คิดในใจนะนี้มันเป็นช่วงอะไรของกูวะเนื่ย พอโควิคเริ่มหายก็มาป่วยแทน
ทีนี้เขาก็ย้ายไปห้องที่อยู่คนเดียวห้องที่มีอากาศถ่ายเทตลอด แล้วเขาก็เอายามาให้กิน ตกใจเลยเลยครับ
โห่!! กินยา10เม็ด ยังไงก็ต้องกินเพราะอยากหาย นอนได้หนึ่งคืนหมอก็มาถามเราว่าจะกลับไปรักษาที่บ้านหรือจะอยู่นี่ ผมก็บอกกลับบ้านครับ
ใครจะอยากนอนโรงบาลใช่ไหมครับ 2 อาทิตแรกหมอก็ห้ามไปห้ามใช้ของรวมกับคนอื่นเพราะอาจจะไปติดคนในบ้านได้ เราก็ทำตามทุกอย่าง 
แต่ยาที่กินมีผลข้างเคียง ผมทั้งผื่นขึ้นตามแขนขาคันไปหมด เยี่ยวเป็นสีส้ม นอนก็ไม่ค่อยหลับ หลังกินยาก็แสบท้อง จะอวกบ้าง และเหนื่อยสุดๆ
ตอนกลางหายใจก็ลำบาก เหงื่อออกเยอะมากครับตอนนอน  ท้อสุดๆครับช่วงนั้น
พอถึงสองอาทิตหมอก็นัดไปตรวจอีกที ตรวจเสมหะ เจาะเลือด แต่ไม่ได้เอกซเรย์ปอดนะครับ หมอก็บอกไม่มีเชื้อในเสมหะแล้ว เราก็ดีใจ
หมอก็ให้เรามากินอีก1เดือน พอถึงวันที่หมอนัดก็ไปตรวจครับ รอบนี้ได้เอกซเรย์ปอด แต่ผลไม่เป็นอย่างที่คิดครับ อาการผมไม่ดีขึ้นเลย
ปอดตอนนี้ใช้งานได้แค่20% โห่แค่20% คือมันน้อยมาก หมอบอกว่านี่ยังดีนะที่เราอายุน้อยผมอายุ23นะครับ ถ้าเป็นตอนอายุสัก40คงรอดยาก 
โห่นี้เราเป็นเยอะขนาดนี้หรอ หมอก็บอกจากปกติจะรักษาแค่หกเดือน ต้องมารักษาเป็นหนึ่งปีแทน สำหรับผมมันนานมากครับทุกคน แต่ยังไงเราก็ต้องสู้
ช่วงนั้นผมเครียดมากครับ ทั้งกลัวจะไม่หาย ช่วงโควิคด้วย รายได้ทางครอบครับก็น้อย ผมน้อยใจตัวเองมากครับ ท้อมากๆ แต่ก็มีเพื่อนๆ ครอบครับ
คนรอบข้างที่คอยให้กำลังใจ ผมก็สู้ครับ บอกตัวเองต้องหายนะโว้ยมีอะไรต้องทำอีกเยอะ พอถึงวันที่หมอนัดก็ตรวจตามปกติทุกครั้ง 
แต่รอบนี้ผมออกมาดีครับทุกคน อาการดีขึ้น หมอก็ลดยาเหลือ5เม็ด โครตดีใจเลยครับ5555 ตอนนี้ผมก็ยังไม่หายดีนะครับรักษาได้สามเดือนแล้ว
แต่ก็อยากม่แชร์ประสบการณ์ ให้เพื่อนๆพี่ๆ ได้อ่านกันครับ ถ้าใครมีอาการแบบผมก็อยากให้ไปตรวจนะครับ ผมเป็นแล้วมันทรมาน ไม่อยากให้คนอื่นเป็นด้วย
สำหรับใครที่เป็นอยู่ก็ สู้ๆนะครับ โรคนี้รักษาหายได้ เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังเป็นอยู่ครับผม กำลังใจจากครอบครับ และเพื่อน คนรอบข้างสำคัญมากๆ
ไม่มีอะไรแน่นอนกลับชีวิตจริงๆครับ บางเรื่องที่ไม่คิดจะเกิดก็เกิด บางเรื่องที่คิดว่ามันไกลตัวแต่ที่จริงมันอยู่รอบตัวเราแท้ๆ
ป่วยครั้งนี้ก็ทำให้ผมคิดอะไรได้หลายอย่าง ไว้ผมหายจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ
#ขอบคุณที่เสียสละเวลามาอ่านนะครับ ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับทุกคน
#10/กันยายน/2563
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่