ก่อนอื่นต้องขอเล่าก่อนค่ะ
เรากับแฟนอยู่กันมา10ปีเค้าไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงให้ระแวงเลย มีแต่เราที่ทำเค้าถึง2ครั้งตอนลูก2ปีอีกทีก็4ปีพอจับได้เราก็หยุดจนลูกเริ่มโตเราเลยคิดว่าสนุกมากพอแล้ว รักเค้ามากเพราะเค้าให้อภัยเราได้
จนท้องคนที่2ได้5เดือนช่วงโควิดถูกออกจากงานเราก็อยู่บ้านปกติจนท้องได้8เดือน4ทุ่มเคอร์ฟิวเค้าไม่กลับบ้านโทรไม่รับปิดเครื่องใส่จนเที่ยงคืนโทรบอกว่าเมาเปิดรร.นอน
พอเกือบ9เดือนบอกว่าต้องทำงานนอกเพราะโควิดบริษัทหักเงินเยอะมีไปดูงานค้างคืน2ครั้งแล้วบอกว่างานที่ทำต้องทำกับผญ.จะพามาทำงานที่บ้าน(คงห่วงเราเพราะใกล้คลอดแล้ว)
คืนเเรกที่เข้ามาเอ๊ะ!ดูสนิทกันจังแล้วนางเมาส่งไลน์ว่าอยากกินอยากคุกเข่าให้เราร้องไห้ทั้งคืนรุ่งเช้ามานั่งโกหกว่าส่งผิดคน เดี๋ยวพาเราเที่ยวมั่งซื้อของให้กินมั่งเราก็ยังไม่เลิกสงสัย
จับรอบที่1 เราตั้งกล้องแล้วพาลูกไปนอน จนเห็นเค้าหอมผญ.คนนั้น2ครั้งเผอิญกล้องโน๊ตบุ๊คมันจ๊ะเอ๋กับกล้องเราเลยได้นั่งเคลียกันผญ.ก็นั่งร้องจะไปให้แต่ผัวเราจะเอาทั้งสองคน หืม ใจจะสลาย ในใจคิดว่าเป็นกรรมเราแน่เลย
สรุปกันไม่ได้ อีกวันทะเลาะกันเราอุ้มท้องจูงมือลูกออกจากบ้าน2ทุ่มจะกลับบ้านไปหาแม่เรารถไฟก็ไม่เดินต้องเปิดรร.นอนเช้ามาปวดท้องคลอดอาเค้าคุยให้เรากลับไปจะให้แฟนมารับไปรพ.แต่แฟนเราดันส่งชู้มารับเราเลยเปลี่ยนรพ.ลูกก็ไม่มีใครเฝ้าต้องให้พ่อมารับเลยให้โอกาสเค้าบอกเลิกกันแล้วแต่ขอทำงานกันเหมือนเดิม อ่ะลองสักตั้ง
จับรอบที่2 เค้าไปทำงานกันกลับตี2เราก็ยกกับข้าวให้กินกันแล้วก็หลับต่อ น่ะ กินเสร็จนางมานอนข้างๆผัวเรา เรานอนบนโซฟา มือนึงเค้าจับหัวเราอีกมือก็จับมือนาง เห็นแล้วมันเจ็บ เราไล่ผญ.ออกจากบ้านให้ไปทำงานกันข้างนอก ก็โกหกอีกว่าเลิกแล้ว
จับครั้งที่3 คนเล็กได้2เดือน เราไม่ยอมให้ผญ.เข้าบ้าน เค้าต้องทำงานคนเดียว ไม่นอน3คืนรวด จนเราต้องยอมให้เข้ามาอีกเพราะกลัวเค้าจะโหมงาน(แต่จริงๆไม่นะ นั่งเล่นคอมซะมากกว่า)ก็ทำงานกันไปจนวันนึงเราขอดูโทรศัพท์ผญ.เพราะของแฟนเราเค้าลบแชทออกหมด นางก็ถามว่าถ้าดูแล้วจะรับได้เหรอ เราก็ว่าแสดงว่ายังไม่เลิกกันใช่มั้ย จนเราต้องบอกว่ายอมรับได้นางก็เปิดให้ดูลูกก็งอแงเราก็สั่งให้แฟนอุ้มลูกไปพอจะออกไปทำงานนางมาหอมแก้มเราทั้งคู่ก็บอกว่าอย่าไปไหนนะพรุ่งนี้วันแม่จะพาลูกไปเที่ยว
เรารับไม่ได้ค่ะ ตัดสินใจหอบลูก2คนกลับบ้าน เค้าโทรไปร้องกับแม่ว่าเราพาลูกหนี เจอแม่ด่าเอาชุดใหญ่ เค้าขอให้เรากลับจะไม่ทำแล้วแต่เราไม่กลับ
เค้าก็ส่งเงินส่งรถให้ใช้นะ บินมาหาบ้างบอกจะมาทุกเดือน ก็ขอให้กลับอีกเราเลยบอกเลิกเมื่อไหร่เราค่อยกลับ เค้าบอกงั้นก็อยู่นั่นเดี๋ยวไปหาเอง
คุยกับผญ.คนนั้นนางก็บอกให้เรากลับไปเอาผัวเราคืนอย่าเปิดโอกาสให้อยู่ด้วยกันมากสักวันมีปัญหาเรื่องงานนางก็ต้องไป ให้เราคุยกับแฟนเอาเค้าตัดสินใจยังไงนางก็รับได้หมด แต่แฟนเรานี่สิ2คนคุยกันยังไงเค้าไม่สนบอกแต่เเรกแล้วว่าจะเอาทั้งสองคน ถ้าจะเลิกก็เลิกทั้ง2 ถ้าจะคบก็คบทั้ง2 โอยเจ็บไม่มีที่สิ้นสุด
ลูกก็ห่วงว่าเค้าจะขาดพ่อ ตังเองก็ห่วงว่ากลับไปแล้วจะเจ็บหนัก เค้ายังรักเราอยู่แต่ก็ทิ้งคนนั้นไม่ได้เพราะเค้าก็รักนางเหมือนกัน
ใจเราก็ยังรักเค้า และเค้าก็ดูแลเรากับลูกดีมาก ทั้งเราและเค้าก็ยังอยากเป็นคู่ชีวิตกันต่อไปเรื่อยๆ เราปรึกษากันทุกเรื่อง และคิดว่าจะหาคนที่ดีกับเราขนาดนี้หาใหม่คงไม่มี และถ้าเราเลี้ยงลูกคนเดียวจะไม่มีใครมาคอยช่วยคิดแก้ปัญหาของลูกที่เค้ากำลังโตขึ้นเรื่อยๆ
เราคิดหนักจะเอาไงดีกลับไปก็เหมือนง้อทั้งๆที่ไม่ได้ผิด แต่ก็คิดว่าคงเป็นเวรกรรมที่เราเคยทำกับเค้าไว้
เลยมาตั้งกระทู้ขึ้น ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ เราจะต้องทำตัวยังไงดี เพื่อไม่ให้ตัวเองดูไร้ค่าไปกว่านี้
ต้องเป็นเมียหลวงต้องทำตัวยังไงให้มีค่า ขแคำแนะนำหน่อยค่ะ
จนท้องคนที่2ได้5เดือนช่วงโควิดถูกออกจากงานเราก็อยู่บ้านปกติจนท้องได้8เดือน4ทุ่มเคอร์ฟิวเค้าไม่กลับบ้านโทรไม่รับปิดเครื่องใส่จนเที่ยงคืนโทรบอกว่าเมาเปิดรร.นอน
พอเกือบ9เดือนบอกว่าต้องทำงานนอกเพราะโควิดบริษัทหักเงินเยอะมีไปดูงานค้างคืน2ครั้งแล้วบอกว่างานที่ทำต้องทำกับผญ.จะพามาทำงานที่บ้าน(คงห่วงเราเพราะใกล้คลอดแล้ว)
คืนเเรกที่เข้ามาเอ๊ะ!ดูสนิทกันจังแล้วนางเมาส่งไลน์ว่าอยากกินอยากคุกเข่าให้เราร้องไห้ทั้งคืนรุ่งเช้ามานั่งโกหกว่าส่งผิดคน เดี๋ยวพาเราเที่ยวมั่งซื้อของให้กินมั่งเราก็ยังไม่เลิกสงสัย
จับรอบที่1 เราตั้งกล้องแล้วพาลูกไปนอน จนเห็นเค้าหอมผญ.คนนั้น2ครั้งเผอิญกล้องโน๊ตบุ๊คมันจ๊ะเอ๋กับกล้องเราเลยได้นั่งเคลียกันผญ.ก็นั่งร้องจะไปให้แต่ผัวเราจะเอาทั้งสองคน หืม ใจจะสลาย ในใจคิดว่าเป็นกรรมเราแน่เลย
สรุปกันไม่ได้ อีกวันทะเลาะกันเราอุ้มท้องจูงมือลูกออกจากบ้าน2ทุ่มจะกลับบ้านไปหาแม่เรารถไฟก็ไม่เดินต้องเปิดรร.นอนเช้ามาปวดท้องคลอดอาเค้าคุยให้เรากลับไปจะให้แฟนมารับไปรพ.แต่แฟนเราดันส่งชู้มารับเราเลยเปลี่ยนรพ.ลูกก็ไม่มีใครเฝ้าต้องให้พ่อมารับเลยให้โอกาสเค้าบอกเลิกกันแล้วแต่ขอทำงานกันเหมือนเดิม อ่ะลองสักตั้ง
จับรอบที่2 เค้าไปทำงานกันกลับตี2เราก็ยกกับข้าวให้กินกันแล้วก็หลับต่อ น่ะ กินเสร็จนางมานอนข้างๆผัวเรา เรานอนบนโซฟา มือนึงเค้าจับหัวเราอีกมือก็จับมือนาง เห็นแล้วมันเจ็บ เราไล่ผญ.ออกจากบ้านให้ไปทำงานกันข้างนอก ก็โกหกอีกว่าเลิกแล้ว
จับครั้งที่3 คนเล็กได้2เดือน เราไม่ยอมให้ผญ.เข้าบ้าน เค้าต้องทำงานคนเดียว ไม่นอน3คืนรวด จนเราต้องยอมให้เข้ามาอีกเพราะกลัวเค้าจะโหมงาน(แต่จริงๆไม่นะ นั่งเล่นคอมซะมากกว่า)ก็ทำงานกันไปจนวันนึงเราขอดูโทรศัพท์ผญ.เพราะของแฟนเราเค้าลบแชทออกหมด นางก็ถามว่าถ้าดูแล้วจะรับได้เหรอ เราก็ว่าแสดงว่ายังไม่เลิกกันใช่มั้ย จนเราต้องบอกว่ายอมรับได้นางก็เปิดให้ดูลูกก็งอแงเราก็สั่งให้แฟนอุ้มลูกไปพอจะออกไปทำงานนางมาหอมแก้มเราทั้งคู่ก็บอกว่าอย่าไปไหนนะพรุ่งนี้วันแม่จะพาลูกไปเที่ยว
เรารับไม่ได้ค่ะ ตัดสินใจหอบลูก2คนกลับบ้าน เค้าโทรไปร้องกับแม่ว่าเราพาลูกหนี เจอแม่ด่าเอาชุดใหญ่ เค้าขอให้เรากลับจะไม่ทำแล้วแต่เราไม่กลับ
เค้าก็ส่งเงินส่งรถให้ใช้นะ บินมาหาบ้างบอกจะมาทุกเดือน ก็ขอให้กลับอีกเราเลยบอกเลิกเมื่อไหร่เราค่อยกลับ เค้าบอกงั้นก็อยู่นั่นเดี๋ยวไปหาเอง
คุยกับผญ.คนนั้นนางก็บอกให้เรากลับไปเอาผัวเราคืนอย่าเปิดโอกาสให้อยู่ด้วยกันมากสักวันมีปัญหาเรื่องงานนางก็ต้องไป ให้เราคุยกับแฟนเอาเค้าตัดสินใจยังไงนางก็รับได้หมด แต่แฟนเรานี่สิ2คนคุยกันยังไงเค้าไม่สนบอกแต่เเรกแล้วว่าจะเอาทั้งสองคน ถ้าจะเลิกก็เลิกทั้ง2 ถ้าจะคบก็คบทั้ง2 โอยเจ็บไม่มีที่สิ้นสุด
ลูกก็ห่วงว่าเค้าจะขาดพ่อ ตังเองก็ห่วงว่ากลับไปแล้วจะเจ็บหนัก เค้ายังรักเราอยู่แต่ก็ทิ้งคนนั้นไม่ได้เพราะเค้าก็รักนางเหมือนกัน
ใจเราก็ยังรักเค้า และเค้าก็ดูแลเรากับลูกดีมาก ทั้งเราและเค้าก็ยังอยากเป็นคู่ชีวิตกันต่อไปเรื่อยๆ เราปรึกษากันทุกเรื่อง และคิดว่าจะหาคนที่ดีกับเราขนาดนี้หาใหม่คงไม่มี และถ้าเราเลี้ยงลูกคนเดียวจะไม่มีใครมาคอยช่วยคิดแก้ปัญหาของลูกที่เค้ากำลังโตขึ้นเรื่อยๆ
เราคิดหนักจะเอาไงดีกลับไปก็เหมือนง้อทั้งๆที่ไม่ได้ผิด แต่ก็คิดว่าคงเป็นเวรกรรมที่เราเคยทำกับเค้าไว้
เลยมาตั้งกระทู้ขึ้น ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ เราจะต้องทำตัวยังไงดี เพื่อไม่ให้ตัวเองดูไร้ค่าไปกว่านี้