สับสนกับใจตัวเอง

สวัสดีค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาจะ5ปีแล้ว นิสัยแฟนเราก็ปกติไม่ได้แย่แต่ว่ามักจะมีคำพูดที่มันทำร้ายจิตใจเรา แต่ในระยะเวลาที่คบกับก็มีเลิกกันประมาณ3-4ครั้ง ซึ่งเขาเป็นฝ่ายที่บอกเลิกเรา มีเหตุการณ์นึงที่เราจำได้แม่นคือเราทะเลาะกันแต่จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไรแล้วเขาแอบคุยกับผู้หญิงในไลน์แล้วโพสในเฟสซึ่งหมายถึงคนนั้น(ขอบคุณที่กลับมาทำให้ยิ้มได้อีกครั้ง)เราเริ่มสังหรใจเราเลยเข้าไปดูเฟสคนนั้นแล้วเขาจะมีไอดีไลน์หน้าเฟส เราเลยแอดไปแล้วถามคุยกันหรอ ผู้หญิงคนนั้นบอกก็คุย แล้วเราแคปไปถามแฟนเราเขาบอกเป็นญาติกัน หลังจากนั้นเขาก็บอกเลิกเราแต่แม่เขสก็โทรมาถามเราว่าเลิกทำไมพี่เขาพ่อเขาทีกมาหาเราบอกว่าไม่เอาใครแล้วนะจะเอาแค่เรามีอีกเหตุการเขาใช้เหตุผลว่าอยากอยู่คนเดียวเลยบอกเลิกเรา เราจามง้อถึงบ้านเราถูกไล่กลับ แล้วมาพูดกับเราเหมือนจะกลับมา เราพยายามง้อทุกอย่าง จนเราตัดสินใจว่าเราควรพอแล้วเดินหน้า พอเราไปเริ่มต้นใหม่เขาก็กลับมาง้อเรา ทุกครั้งที่เขามาง้อเราเรามักจะกลับไปเสมอไม่รู้ว่าทำไม และเหตุการณ์ล่าสุดคือเราทะเลาะกันแล้วเหมือนเขาไล่เราตลอด เขาจะพูดประมาณว่า ก็ไปดิ เลิกยุ่งกับกูไปดิ จนเรารู้สึกว่าทำไมเราต้องอยู่ทั้งๆที่เขาไล่เรา  เขามักจะชอบพูดว่าเราไม่สนใจเขาทั้งๆที่เราสนใจเขามากกว่าใคร แต่เขาไม่เห็นที่เราแสดงออกให้เขาเห็นสักอย่าง แล้วเราเลยห่างออกมาได้ประมาณ1เดือน เขาก็กลับมาง้อเราเหมือนเดิมแต่รอบนี้เขาพูดกับเราว่า จะไม่ทำอีกแล้ว ขอโทษ ขอโอกาส เราก็กลับไป ตลอดระยะเวลาที่เรากลับไปรอบนี้ เขาก็ยังใช้คำพูดเดิมกับเรา จนมันทำให้ความรู้สึกเราตอนนี้มันแปลกไปจนเราเองสับสนว่าใจเราคิดอะไรอยู่ เหมือนตอนนี้เราชินไปกับการที่เขาทำจนมันเฉยไป แต่ก่อนเวลาทะเลาะกันเราร้องไห้ แต่ตอนนี้เราไม่ร้องแล้วรู้สึกว่าไม่เสียใจอะไรเวลาทะเลาะ บางครั้งเราคิดว่าเราควรพอแล้วเดินออกมาเริ่มต้นใหม่ หรือบางทีเราก็อยากออกมามีใหม่ แต่ว่าเราก็ไม่กล้า แต่ที่ความไม่กล้าของเรามันคืออะไรเราเสียดายเวลาที่คบกันมาหรือว่าเราใจไม่เด็ดพอ เราควรทำไงดีขอคำแนะนำหน่อยค่ะ