หมิง-เด็กสาววัย12ครึ่งไทย-จีน
เฉียนหวัง-เด็กหนุ่มวัย13 นักเรียนแลกเปลี่ยนจากจีน มณฑลเสฉวน(จ๊กก๊ก)

วันหนึ่งเฉียนหวังได้มาเล่นเกมกับหมิงที่บ้าน ''พิชิตบัลลังค์สามก๊ก''

หมิง:ชั้นใช้ชื่อว่าซิ่วหมิงนะ
เฉียนหวัง:ชื่อเเบบคนจีนเลย

''ยินดีต้อนรับท่านจอมยุทธสู่พิชิตบัลลังค์สามก๊ก''

ซิ่วหมิง:กระโปรงสั้นอย่างกะเกมศึกชิงบัลลังค์เลย!
เฉียนหวัง:ชุดอย่างกะอ๋องในเกมเลย!
พื้นมันสูงดีนะ
ซิ่วหมิง:ฮะ!

    ตุ้บ!!...ปั้ง!!!

ซิ่วหมิง:โอ๊ยเจ็บ!
เฉียนหวัง:คราวหน้าจ่ะไม่เล่นเกมที่ซื้อมาจากแถวๆเขาเต็งกุนสันละ
ซิ่วหมิง:เขา..เขาเต็งกุนสัน! นั่นมันสุสานของท่านขงเบ้ง!
เฉียนหวัง:ใช่ซื้อมาตอนกลับไปจีนอ่ะ

   ตึ่กๆๆตักๆๆ เสียงฝีเท้าดังขึ้นเรื่อย
.?.:พวกเจ้าคือใคร


       และนี่คือจุดเริ่มต้นของความฮา

ซิ่วหมิง:ท่าน...ท่านจูล่ง
จูล่ง:รีบออกมาเร็ว!

เมืองเสฉวน พ.ศ.754
เฉียนหวัง:พวกข้าขออภัย พวกข้าหลงทาง อยากให้ท่านช่วยพวกข้าด้วย
จูล่ง:ออกมาก่อนแล้วข้าจะพาไปหาท่านกุนซือ
ซิ่วหมิง:ท่านขงเบ้งหรอ
จูล่ง:ใช่
....:มีอันใดรึจูล่ง
ซิ่วหมิง:เธอคิดเหมือนชั้นมั๊ยB1
เฉียนหวัง:ชั้นก็คิดเหมือนนายแหละB2
ซิ่วหมิง,เฉียนหวัง:ท่านขงเบ้ง!!!!
ขงเบ้ง:พวกนี้คือ?
จูล่ง:ข้าเห็นพวกนี้อยู่ที่กองพระราชสำนัก
ขงเบ้ง:อ้อให้พาพวกนี้ไปหานายท่านเถิด

ณ ท้องพระโลงภายใน
จูล่ง:นายท่านข้าเจอเด็กพวกนี้
เล่าปี่:พาพวกนี้ไปอยู่ที่ตำหนักเล็กระหว่างแผนกเครื่องประดับและแผนกศาสตราววุธ
จูล่ง:ขอรับ!


ซิ่วหมิง:โห!! สุดยอด!!!มีวิวติดแม่น้ำใหญ่ด้วย!
เฉียนหวัง:ตำหนักนี้ชื่อตำหนักไค่ฮอ(ผู้เขียนมโนนะคะ)เป็นตำหนักที่ไมมีการกล่าวถึงในประวัติศาสตร์นิ่
จูล่ง:อันใดคือ ประ-ประวัติศาสตร์
ซิ่วหมิง:ถามเหมือนพี่หมื่นเลย
เฉียวหวัง:ตอบตามที่เราเข้าใจละกัน

ซิ่วหมิง:คือเหตการณ์ในอดีตที่ถูกจารึกเอาไว้ เช่น ท่านเคยฝ่าทัพรับอาเต๊า,ท่านเล่าปี่ ท่านกวนอูและท่านเตียวหุยร่วมสาบานที่สวนดอกท้อหรือไอบ้าจิวยี่กะอักเลือดตาย
จูล่ง:พวกเจ้ารู้ได้อย่างไร
เฉียวหวัง:เรื่องราวของพวกท่านถูกนำมาแสดงเป็นซีรีย์โทรทัศน์ตั้งเยอะ
จูล่ง: ......
ซิ่วหมิง:ช่างมันเถอะ