08/09/63 ช่วงเวลาเที่ยงกว่า ผมนั่งรถเมล์สาย 3 ขาเข้า เข้าเส้นถนนสามเสน และป้ายที่ลงคือบางลำภู ระหว่างทางเส้นสามเสนผู้หญิงคนนึงขึ้นรถมา
จำป้ายที่เธอขึ้นไม่ได้ ผมนั่งหลังสุดติดหน้าต่างซ้าย เธอมานั่งข้างๆ เรานั่งกันไปจนถึงบางลำภูที่ผมจะต้องลง ผมต้องทำสัญญาณบอกเธอว่าขอออกหน่อยครับ ในระหว่างออกเหมือนเสียจังหวะกับไม่มีพื้นที่แทรกตัวออกไปได้เพราะเหมือนเธอขยับให้แต่ไม่พอสำหรับผมเพราะผมอ้วนตัวใหญ่ ส่วนใหญ่เวลาคนขยับให้ผมก็จะเกาะกับที่จับเบาะไม่ก็ราวเหล็กข้างบนเพื่อรั้งตัวเองออกไป แต่รอบนี้ผิดจังหวะยังไงไม่ทราบ เลยเกิดเหตุไม่คาดคิดโดยไม่ได้ตั้งใจ
ผมนั่งทับเธอไปในระหว่างที่จับเบาะ แล้วกำลังจะจับราวเหล็กเพื่อรั้งตัวเองออกไป แหมะ แล้วผมก็รีบลุกอย่างไว แล้วเหมือนจะไปทับกับลุงที่นั่งข้างเธอที่ทอดนึงอีก ผมลุกอย่างไวและพูด "ขอโทษครับ" กับเธอคนนั้นกับลุงที่โดนลูกหลงไปด้วย แล้วเธอก็พูดกลับ "ไม่เป็นไรค่ะ" ผมรู้สึกเขินอายสุดๆ อยากพูดมากกว่านี้แต่ในใจร้องอ้ากกกกกผมทำอะไรลงไป ม้ายยยยยยยอายมากกว่า ไม่กล้าจะพูดมากกว่านี้แล้วอยากแทรกแผ่นดินหนี แล้วก็กลัวลงรถไม่ทัน เลยต้องมาขอโทษในนี้ อยากจะบอกเธอว่า เจ็บมากมั้ย ผมไม่ได้ตั้งใจนะ ขอโทษจริงๆครับ รู้สึกผิดมากเลย ด้วยความที่ตัวเองอ้วนตัวใหญ่ นั่งทับผู้หญิงตัวเล็กผมว่ามันก็ต้องเจ็บและจุกแน่ๆ กับคุณลุงที่โดนลูกหลงด้วย ไม่รู้จะขอโทษยังไง ขอโทษนะครับ ผมไม่รู้เธอจะมาอ่านมั้ยในนี้ แต่ขอให้โลกรับรู้ละกันครับว่าผมขอโทษจริงๆ รู้สึกแย่มากๆเลย นึกมาทั้งวันสุดท้ายมาจบที่นี่
ปล.ผมใส่เสื้อดำยีนส์ดำรองเท้าไนกี้ดำขาวใส่แมสก์ดำ
อยากขอโทษ ผู้หญิง ที่ผมนั่งทับโดยไม่ได้ตั้งใจ บนรถเมย์สาย 3 ขาเข้า
จำป้ายที่เธอขึ้นไม่ได้ ผมนั่งหลังสุดติดหน้าต่างซ้าย เธอมานั่งข้างๆ เรานั่งกันไปจนถึงบางลำภูที่ผมจะต้องลง ผมต้องทำสัญญาณบอกเธอว่าขอออกหน่อยครับ ในระหว่างออกเหมือนเสียจังหวะกับไม่มีพื้นที่แทรกตัวออกไปได้เพราะเหมือนเธอขยับให้แต่ไม่พอสำหรับผมเพราะผมอ้วนตัวใหญ่ ส่วนใหญ่เวลาคนขยับให้ผมก็จะเกาะกับที่จับเบาะไม่ก็ราวเหล็กข้างบนเพื่อรั้งตัวเองออกไป แต่รอบนี้ผิดจังหวะยังไงไม่ทราบ เลยเกิดเหตุไม่คาดคิดโดยไม่ได้ตั้งใจ
ผมนั่งทับเธอไปในระหว่างที่จับเบาะ แล้วกำลังจะจับราวเหล็กเพื่อรั้งตัวเองออกไป แหมะ แล้วผมก็รีบลุกอย่างไว แล้วเหมือนจะไปทับกับลุงที่นั่งข้างเธอที่ทอดนึงอีก ผมลุกอย่างไวและพูด "ขอโทษครับ" กับเธอคนนั้นกับลุงที่โดนลูกหลงไปด้วย แล้วเธอก็พูดกลับ "ไม่เป็นไรค่ะ" ผมรู้สึกเขินอายสุดๆ อยากพูดมากกว่านี้แต่ในใจร้องอ้ากกกกกผมทำอะไรลงไป ม้ายยยยยยยอายมากกว่า ไม่กล้าจะพูดมากกว่านี้แล้วอยากแทรกแผ่นดินหนี แล้วก็กลัวลงรถไม่ทัน เลยต้องมาขอโทษในนี้ อยากจะบอกเธอว่า เจ็บมากมั้ย ผมไม่ได้ตั้งใจนะ ขอโทษจริงๆครับ รู้สึกผิดมากเลย ด้วยความที่ตัวเองอ้วนตัวใหญ่ นั่งทับผู้หญิงตัวเล็กผมว่ามันก็ต้องเจ็บและจุกแน่ๆ กับคุณลุงที่โดนลูกหลงด้วย ไม่รู้จะขอโทษยังไง ขอโทษนะครับ ผมไม่รู้เธอจะมาอ่านมั้ยในนี้ แต่ขอให้โลกรับรู้ละกันครับว่าผมขอโทษจริงๆ รู้สึกแย่มากๆเลย นึกมาทั้งวันสุดท้ายมาจบที่นี่
ปล.ผมใส่เสื้อดำยีนส์ดำรองเท้าไนกี้ดำขาวใส่แมสก์ดำ