เราอยู่บ้านของกับตายายมาตั้งแต่เกิด แต่เขาเสียไปปีที่แล้ว เราจึงออกจากมหาลัยมาทำงานที่กรุงเทพ สู้ชีวิตคนเดียวมาตลอด แต่เราพึ่งรู้ข่าวว่าบ้านของตากับยายโดนขายทอดตลาดไปแล้วเมื่อวาน เพราะชื่อเจ้าบ้านมีแม่กับน้ารวมอยู่ด้วย ทั้งสองคนนั้นไปสร้างหนี้อะไรไม่ทราบจนโดนฟ้อง หลังจากที่เคยได้จดหมายศาลตอนปลายๆปี
เราเลยรู้สึกเคว้งคว้าง ไม่มีที่พึ่งเลย ด้วยวุฒิแค่ม.6 อายุ 19 เงินเดือนก็เลยอยู่ที่7000-8000 งานก็หนักมากๆแทบไม่ได้นอน ร่างกายอ่อนเพลีย ผู้จัดการพูดจาไม่ค่อยดีทำให้เพื่อนร่วมงานเราทยอยลาออกไปแล้ว 5-6 คน งานยิ่งหนักเข้าไปอีก เรารู้สึกท้อมาก พยายามฝืนไปทำงาน อยากลาออกแล้วหางานใหม่ก็ไม่รู้เส้นทาง เพราะเป็นเด็กต่างจังหวัด ทุกๆวันหลังจากเลิกงานเราจะนั่งร้องไห้คนเดียวตลอด รู้สึกโดดเดี่ยว อยากไปหาตากับยายอยากฆ่าตัวตายทุกวันเลย แต่เรายังไม่กล้าพอ
จริงๆเราก็อยากมีชีวิตที่ดี อยากเรียนหนังสือสูงๆเพราะที่ผ่านมาเราตั้งใจเรียนดีมากๆเพื่อตากับยาย เราเชื่อว่าเราทำได้ถ้าเราตั้งใจ แต่พอเขาเสียเราก็ไม่มีคนส่งเรียน ไม่มีเงิน มรดกต่างๆเราไม่ได้รับเพราะเราเป็นแค่หลาน แม่กับน้าที่ไม่เคยดูแลตากับยายก็โผล่มาตอนนี้แหละค่ะ พอช่วงที่เขากลับมาเรากับแม่และน้าไม่ถูกกันมากๆ เขาชอบทำร้ายร่างกายเพราะตากับยายรักเรามากกว่าเขา ให้ทุกอย่างมากกว่าเขาจนเราเคยแจ้งความไปแล้ว แต่เรายังมีความหวังเรื่องเรียนอยู่เราเลยลองพูดคุยดีๆขอให้แม่เราช่วยค้ำกยศแทนยาย เพราะยายเคยค้ำให้สมัยม.ปลาย แม่เราก็ไม่ทำบอกว่ากลัวได้ใช้หนี้แทนเรา ไม่อยากช่วยอะไรทั้งนั้น เรามาเป็นตายอยู่ที่กรุงเทพ แม่ก็ไม่เคยสนใจเลยค่ะ
เราเคยศึกษาเรื่องเรียนม.ราม ค่าเทอมถูกจริง แต่เราก็ไม่มีเวลาอ่านหนังสือแน่นอนเพราะที่ทำงานก็ปาไปแล้ว 12 ชั่วโมง เหนื่อยอยากนอนตลอดเวลา หมดแรงถึงจะกินข้าวแล้วก็ยังรู้สึกเพลีย นอนเท่าไหร่ก็ไม่พอ เรายังไม่อยากทำร้ายตัวเอง ช่วยแนะนำวิธีที่ทำให้เรามีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่านี้ได้มั้ยคะ เราอยากเรียนหนังสือมากๆเพราะตั้งแต่มาทำงานก็ได้รู้ถึงความสำคัญของการศึกษาที่สูงกว่านี้ เราเชื่อตลอดว่าการศึกษาจะช่วยให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้นได้ อย่างน้อยก็ได้เหนื่อยกับงานที่ได้ใช้สมอง ดีกว่ามาใช้แรงงานยกของหนักๆ ความก้าวหน้าในอาชีพก็ไม่มี ถ้าต้องทำแบบนี้ไปเรื่อยๆคงไม่ไหว เราอยากมีโอกาสได้เรียนหนังสืออีกครั้ง โดยที่เราต้องมีรายได้ไปด้วย เราต้องทำยังไงบ้างคะ
ขอบคุณคำแนะนำล่วงหน้านะคะ
อยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ ไม่รู้จะปรึกษาใครเลย
เราเลยรู้สึกเคว้งคว้าง ไม่มีที่พึ่งเลย ด้วยวุฒิแค่ม.6 อายุ 19 เงินเดือนก็เลยอยู่ที่7000-8000 งานก็หนักมากๆแทบไม่ได้นอน ร่างกายอ่อนเพลีย ผู้จัดการพูดจาไม่ค่อยดีทำให้เพื่อนร่วมงานเราทยอยลาออกไปแล้ว 5-6 คน งานยิ่งหนักเข้าไปอีก เรารู้สึกท้อมาก พยายามฝืนไปทำงาน อยากลาออกแล้วหางานใหม่ก็ไม่รู้เส้นทาง เพราะเป็นเด็กต่างจังหวัด ทุกๆวันหลังจากเลิกงานเราจะนั่งร้องไห้คนเดียวตลอด รู้สึกโดดเดี่ยว อยากไปหาตากับยายอยากฆ่าตัวตายทุกวันเลย แต่เรายังไม่กล้าพอ
จริงๆเราก็อยากมีชีวิตที่ดี อยากเรียนหนังสือสูงๆเพราะที่ผ่านมาเราตั้งใจเรียนดีมากๆเพื่อตากับยาย เราเชื่อว่าเราทำได้ถ้าเราตั้งใจ แต่พอเขาเสียเราก็ไม่มีคนส่งเรียน ไม่มีเงิน มรดกต่างๆเราไม่ได้รับเพราะเราเป็นแค่หลาน แม่กับน้าที่ไม่เคยดูแลตากับยายก็โผล่มาตอนนี้แหละค่ะ พอช่วงที่เขากลับมาเรากับแม่และน้าไม่ถูกกันมากๆ เขาชอบทำร้ายร่างกายเพราะตากับยายรักเรามากกว่าเขา ให้ทุกอย่างมากกว่าเขาจนเราเคยแจ้งความไปแล้ว แต่เรายังมีความหวังเรื่องเรียนอยู่เราเลยลองพูดคุยดีๆขอให้แม่เราช่วยค้ำกยศแทนยาย เพราะยายเคยค้ำให้สมัยม.ปลาย แม่เราก็ไม่ทำบอกว่ากลัวได้ใช้หนี้แทนเรา ไม่อยากช่วยอะไรทั้งนั้น เรามาเป็นตายอยู่ที่กรุงเทพ แม่ก็ไม่เคยสนใจเลยค่ะ
เราเคยศึกษาเรื่องเรียนม.ราม ค่าเทอมถูกจริง แต่เราก็ไม่มีเวลาอ่านหนังสือแน่นอนเพราะที่ทำงานก็ปาไปแล้ว 12 ชั่วโมง เหนื่อยอยากนอนตลอดเวลา หมดแรงถึงจะกินข้าวแล้วก็ยังรู้สึกเพลีย นอนเท่าไหร่ก็ไม่พอ เรายังไม่อยากทำร้ายตัวเอง ช่วยแนะนำวิธีที่ทำให้เรามีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่านี้ได้มั้ยคะ เราอยากเรียนหนังสือมากๆเพราะตั้งแต่มาทำงานก็ได้รู้ถึงความสำคัญของการศึกษาที่สูงกว่านี้ เราเชื่อตลอดว่าการศึกษาจะช่วยให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้นได้ อย่างน้อยก็ได้เหนื่อยกับงานที่ได้ใช้สมอง ดีกว่ามาใช้แรงงานยกของหนักๆ ความก้าวหน้าในอาชีพก็ไม่มี ถ้าต้องทำแบบนี้ไปเรื่อยๆคงไม่ไหว เราอยากมีโอกาสได้เรียนหนังสืออีกครั้ง โดยที่เราต้องมีรายได้ไปด้วย เราต้องทำยังไงบ้างคะ
ขอบคุณคำแนะนำล่วงหน้านะคะ