เรามีแฟนคนนึงที่คบกันมา3ปีแล้ว แฟนคนนี้เรารักเขามาก ติดมากๆ อยากอยู่ด้วยตลอดๆในปีแรก แต่พอปีที่สองจู่ๆเขาก็เริ่มเย็นชา ตีตัวออกห่างจากเรา และพยายามขอเลิกกับเรา เลิกกันแล้วแต่ยังยื้อๆกันอยู่1เดือน เราก็รอเขา เขาก็ทักหาเรา นัดเจอนานๆที จนเรามารู้ว่าที่เขาเปลี่ยนไปเพราะเขาไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นและกำลังดูตัวจะคบแล้ว ตอนแรกเราไม่ยอมแต่สุดท้ายก็ถอยออกมาเพราะเจ็บมากพอแล้วร้องไห้เป็นเดือน แต่พอเราตัดเขาทุกช่องทาง กลายเป็นว่าเขาง้อเราทันทีบอกว่าเขาขาดเราไม่ได้ เพิ่งมารู้คุณค่า เลยกลับมาคบกัน แต่ตั้งแต่นั้นมาความรู้สึกของเราเปลี่ยนไปเราไม่คิดถึง ไม่ค่อยเป็นฝ่ายไปหา ไม่ค่อยอยากเจอเท่าตอนแรก แต่อยู่ด้วยกันได้ ให้อภัย คุยตลก หัวเราะได้ ตามใจเขาได้ แต่จะมีคำถาม “เราควรคบเขาต่อเพราะอะไรบ้างนะ” ขึ้นมาในหัวบ่อยมาก ความสัมพันธ์ไม่ตื่นเต้น ไม่ได้อยากแต่งตัวสวยไปเจอ ไม่ได้ตื่นเต้นแล้ว และทุกครั้งเราก็จะตอบตัวเองว่า “เพราะเขาบ้านรวย ขยันทำงาน หน้าตาดี เทคแคร์เราดี คนอื่นมองว่าเหมาะกัน” กลัวจะหาแบบนี้ไม่ได้ถ้าเลิก แต่ก็รู้สึกรักและผูกพันธ์กับเขานะ ส่วนเขาก็ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นกลายเป็นคนดูแลเราดีตลอด เข้าหาเราตลอด เปย์เราบ้างนานๆที (แต่ชอบให้เราเปย์คืนด้วย) เราเลยมีความสุขดีแต่ก็เนือยๆ (งงมาก)
เรื่องเกิดเพราะมีช่วงนึงที่บ้านเราวิกฤตหนักมาก มีโฆษณาให้ไปทำงาน PR คล้ายๆเด็กนั่งดริ้งค์ ซึ่งสังคมที่บ้านเราจะมองว่าเป็นงานไม่ดี แต่เรากัดฟันลองไปทำเพราะวิกฤตมาก เหลือ 100บาทสิ้นเดือนกับ7วันงี้อยู่ไม่ได้เลย (เราแอบทำเพราะคนรอบตัวรับไม่ได้แน่ๆที่เราทำงานนี้) ซึ่งก็มีเสี่ยและผู้ชายหลายคนพยายามจีบเราจากทำงานนี้ แต่มีพี่คนนึงชื่อพี่เอ็มละกัน อายุ45ปี (ห่างเรา20+ปี) ที่เราเผลอร้องไห้ตอนรับงานนั่งคุยกับเขาเพราะแม่โทรตามแล้วรู้สึกผิดที่ต้องมาทำงานอ่อยๆ ผช แบบนี้ พี่เขามาหาเราที่ร้านหลายครั้งและขอคอนแท็คเรา เป็นคนแรกที่เราเต็มใจให้หลังจากที่ได้คุยแลกเปลี่ยนเรื่องที่ต้องเจอกันมา บวกกับที่เราให้คอนแทคตอนแรกเพราะพี่เขาให้ทิปเยอะด้วยแต่ละครั้งที่เจอ(~5000) รู้ตัวอีกทีพี่เอ็มกับเราก็แชทกัน นัดเจอกันจนความรู้สึกไม่ใช่แค่ทำงาน PR แล้ว เราทำงานประจำอื่นเป็นงานหลักจากที่เดินทางลำบาก เขาก็คอยมารับไปทานข้าวกัน ส่งเราบ้าน และคุยวีดีโอคอลกันทุกวัน และเขาเปย์เราได้เยอะมาก แต่เราก็บอกว่าไม่เอาๆๆนั่นแหละ
วิกฤตเราฟื้นฟูเพราะมีพี่เอ็มช่วยทั้งนั้นเลย กลายเป็นว่าตั้งแต่เราแลกคอนแทกพี่เอ็ม เราก็ตัดสินใจเลิกเป็นเด็กนั่งดริ้งค์ทำงานอื่นแทน แล้วจากที่พี่เอ็มไปร้านแบบนี้บ่อยทุกอาทิตย์ แทบวันเว้นวัน เขาก็ไม่ไปเลยยาวๆ เพราะเรามาเจอกันบ้างแทน เขาไม่มีแฟนและภรรยาค่ะ เขาเคยชวนไปต่างจังหวัดและบ้านเขาที่มีแม่เขาอยู่ด้วยแต่ยังไม่เคยไป
ประเด็นคือ เหตุการณ์นี้เกิด เราชอบพี่เอ็มแบบไม่รู้ตัว ตื่นเต้นที่จะได้เจอ ความรู้สึกตื่นตัวกลับมา ความรู้สึกเขินกลับมา ความรู้สึกรอให้เขาตอบกลับมา “ทั้งที่เรามีแฟนอยู่แล้ว”
จุกตรงนี้
เคยคิดจะห่างออกมาแต่ความรู้สึกที่เรามีต่อพี่เอ็มมันสดใหม่ ตื่นเต้นจนเราออกมาไม่ได้ แต่เราก็รู้สึกผิดกับแฟนเราและเราคิดว่าเขาอาจจะรับไม่ได้ถ้ารู้ว่าเราเคยทำ PR แต่พี่เอ็มรับได้เพราะเขาเข้าหาเราด้วย พี่เอ็มดูแลเราดีมากแต่ด้วยที่เราห่างกัน20ปีเลยกังวลสายตาคนรอบข้าง
(แฟนเราไม่รู้ว่าเราแอบคุยพี่เอ็ม
เราบอกพี่เอ็มแค่ว่าเรามีคนคุยอยู่แต่ไม่มีแฟน)
คำถามคือ
1.แฟนเรารักเราจริงมั้ย
2.ถ้าต้องเลือกควรเลือกทางไหนดี
3.จะเห็นแก่ตัวไหมถ้าเราอยากคุยดูก่อนโดยไม่ทิ้งสักทางเลย
เราสามารถรักคนสองคนในเวลาเดียวกันได้ไหม
เรื่องเกิดเพราะมีช่วงนึงที่บ้านเราวิกฤตหนักมาก มีโฆษณาให้ไปทำงาน PR คล้ายๆเด็กนั่งดริ้งค์ ซึ่งสังคมที่บ้านเราจะมองว่าเป็นงานไม่ดี แต่เรากัดฟันลองไปทำเพราะวิกฤตมาก เหลือ 100บาทสิ้นเดือนกับ7วันงี้อยู่ไม่ได้เลย (เราแอบทำเพราะคนรอบตัวรับไม่ได้แน่ๆที่เราทำงานนี้) ซึ่งก็มีเสี่ยและผู้ชายหลายคนพยายามจีบเราจากทำงานนี้ แต่มีพี่คนนึงชื่อพี่เอ็มละกัน อายุ45ปี (ห่างเรา20+ปี) ที่เราเผลอร้องไห้ตอนรับงานนั่งคุยกับเขาเพราะแม่โทรตามแล้วรู้สึกผิดที่ต้องมาทำงานอ่อยๆ ผช แบบนี้ พี่เขามาหาเราที่ร้านหลายครั้งและขอคอนแท็คเรา เป็นคนแรกที่เราเต็มใจให้หลังจากที่ได้คุยแลกเปลี่ยนเรื่องที่ต้องเจอกันมา บวกกับที่เราให้คอนแทคตอนแรกเพราะพี่เขาให้ทิปเยอะด้วยแต่ละครั้งที่เจอ(~5000) รู้ตัวอีกทีพี่เอ็มกับเราก็แชทกัน นัดเจอกันจนความรู้สึกไม่ใช่แค่ทำงาน PR แล้ว เราทำงานประจำอื่นเป็นงานหลักจากที่เดินทางลำบาก เขาก็คอยมารับไปทานข้าวกัน ส่งเราบ้าน และคุยวีดีโอคอลกันทุกวัน และเขาเปย์เราได้เยอะมาก แต่เราก็บอกว่าไม่เอาๆๆนั่นแหละ
วิกฤตเราฟื้นฟูเพราะมีพี่เอ็มช่วยทั้งนั้นเลย กลายเป็นว่าตั้งแต่เราแลกคอนแทกพี่เอ็ม เราก็ตัดสินใจเลิกเป็นเด็กนั่งดริ้งค์ทำงานอื่นแทน แล้วจากที่พี่เอ็มไปร้านแบบนี้บ่อยทุกอาทิตย์ แทบวันเว้นวัน เขาก็ไม่ไปเลยยาวๆ เพราะเรามาเจอกันบ้างแทน เขาไม่มีแฟนและภรรยาค่ะ เขาเคยชวนไปต่างจังหวัดและบ้านเขาที่มีแม่เขาอยู่ด้วยแต่ยังไม่เคยไป
ประเด็นคือ เหตุการณ์นี้เกิด เราชอบพี่เอ็มแบบไม่รู้ตัว ตื่นเต้นที่จะได้เจอ ความรู้สึกตื่นตัวกลับมา ความรู้สึกเขินกลับมา ความรู้สึกรอให้เขาตอบกลับมา “ทั้งที่เรามีแฟนอยู่แล้ว”
จุกตรงนี้
เคยคิดจะห่างออกมาแต่ความรู้สึกที่เรามีต่อพี่เอ็มมันสดใหม่ ตื่นเต้นจนเราออกมาไม่ได้ แต่เราก็รู้สึกผิดกับแฟนเราและเราคิดว่าเขาอาจจะรับไม่ได้ถ้ารู้ว่าเราเคยทำ PR แต่พี่เอ็มรับได้เพราะเขาเข้าหาเราด้วย พี่เอ็มดูแลเราดีมากแต่ด้วยที่เราห่างกัน20ปีเลยกังวลสายตาคนรอบข้าง
(แฟนเราไม่รู้ว่าเราแอบคุยพี่เอ็ม
เราบอกพี่เอ็มแค่ว่าเรามีคนคุยอยู่แต่ไม่มีแฟน)
คำถามคือ
1.แฟนเรารักเราจริงมั้ย
2.ถ้าต้องเลือกควรเลือกทางไหนดี
3.จะเห็นแก่ตัวไหมถ้าเราอยากคุยดูก่อนโดยไม่ทิ้งสักทางเลย