ความรักสวยงาม อ่อนหวานเสมอ เมื่อเราต่างทำให้คนที่เรารักมีความสุขมากที่สุด แต่ความจริง ส่วยใหญ่ ต่างถูกสอนให้อีกฝ่ายทำเพื่อตัวเอง ฝนก็ถูกสอนมาบ้างประมาณนี้ แต่ด้วยนิสัยเราเป็นคนโรแมนติก ชอบแสดงความรัก ทำอะไรให้คนที่เรารัก แบบไม่ต้องเอ่ยปาก ^_^ จากความประทับใจ วัยเรียนมหาลัย ปี47 จากการที่เพื่อนห้องเดียวกัน เข้ามาช่วยล่าลายเซ็นรุ่นพี่ให้ มันจะฝังใจอะไรขนาดนี้ 555 ฉันเริ่มตกหลุมรักเค้า อิอิ พยายาม ทำสิ่งดีๆ มากมาย เริ่มจากแอบถามวันเกิด เรียนไปๆๆ เริ่มช่วยทำรายงาน ช่วยติวภาษาอังกฤษ เริ่มเป็นเพื่อน สนิทมากขึ้น ก็อยู่กลุ่มเดียวกันบ้าง ผ่านไป ปี 1 2 3 4 เป็นแฟนตอนไหนก็ยังเลือนๆ แค่รู้สึกมีความสุขที่ได้ทำสิ่งดีๆๆ ให้ วันเกิดต้องมีเค้กให้ ของขวัญ แม้4 ปีที่เรียน เธอก็มีคนคบ คุย ตลอดๆๆๆ รู้จร้า แต่ไม่อยากอะไรเยอะแยะ
เริ่มทำงาน แล้วๆๆๆ จบปี4 ก็ไป ทำงานที่เดียวกัน แต่ก็ไม่รอด ฉันต้องแยกย้ายไปอีกจังหวัด เพราะเธอไม่ใส่ใจ มีความอะไรที่ฉันไม่มีความสุขเลย ห่างกัน คนละจังหวัด แต่ก็ยังคุยติดต่อกันทุกวัน ก็ฉันนี้แหละ555ที่โทรหาเธอ ตลอดๆๆ แม้ระหว่างที่ห่างกัน มีคนมาจีบ มาชอบฉันเยอะแยะนะ แต่ใจมันให้เธอไปแล้ว คือรักแรกของเด็กติดบ้านคนนี้เลย ด้วยเหตุอันใด ก็ไม่รู้ ๆๆๆๆๆ เธอๆๆๆย้ายมาอยู่จังหวัดเดียวกับเราจร้าาาาา ฉันทำงานฝ่ายต้อนรับโรงแรม เธอเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ ทีนี้ก็อยู่จังหวัดเดียวกันแล้ว ในฐานะที่เรามาอยู่จังหวัดนี้ก่อน ก็ภูมิใจนำเนอที่สุด สายเปย์ หาบ้านเช่าให้แฟนอยู่ แต่ฉันอยู่หอพนักงานอยู่จร้า เธอก็มารักส่งที่โรงแรมบ่อยๆ เข้าหูแม่ ที่อยู่บ้าน ก็เลยให้ผู้ใหญ่ฝั่งเธอมาคุย เราก็แอบดีใจจร้า เธอก็ให้ฝั่งผู้ใหญ่ไปคุยดีตามที่ฉันบอก แต่สถานการณ์ตอนนี้ เธอก็ยังคุยกับใครคนนึง ฉันรู้ แต่ฉันรักเธอมาก ด้วยเหตุอันใด ก็ไม่รู้ เธอกับฉัน ก็ได้แต่งงานกัน 6 ตุลาคม 2554 ^_^ เธอก็พยายามดูแลฉันอย่างดีนะ ช่วงที่ฉันเก็บเงินซื้อรถ เป็นช่วงที่เธอมีความสุขมากๆๆๆ ได้ไปเที่ยวที่ต่างๆ เข้าแก็งเพื่อนๆของเธอ จนวันที่ท้อง ทุกอย่างก็ไม่ค่อยโอเค เธอยังเพื่อนๆๆๆๆอยู่ จำได้ฉันท้องโย้แว้นมอไซด์ตามหาเธอตี2กว่า ตามร้านผับ ตั้งแต่มีรถยนต์ ฉันไม่ได้ขับ เพราะฝากความหวังหมู้บ้านไว้ที่สามี ให้คอยรับส่ง และแล้ว ฉันก็ยังแว้นจนถึงทุกวันนี้555แต่ก็ภูมิใจที่คอยเติมเต็มให้คนคนนึงมีคุณค่า ความสุขสมหวังขึ้น ตัดภาพมาต่อ พอคลอด 14 มีนา 2556 ก็ต้องให้ลูกไปอยู้กับพ่อแม่ฉัน ตั้งแต่ 2 เดือน เป็นความรู้สึกที่อึดอัดมากๆๆ อยากเลี้ยงลูกเองที่สุด แต่ก็ตั้งใจไว้จะรีบพาลูกมาอยู้ด้วยให้เร็วที่สุด ตอนนี้ชีวิตเป้าหมายมาเต็มเพื่ออนาคตที่ดี เพื่อสร้างครอบครัว แต่เธอก็เหมือนจะไม่ค่อยจะเดินไปในทางเดียวกันเท่าไหร่ละ เริ่มๆ วันที่ 6 กันยายน 2558 เราซื้อบ้าน แน่นอนคนที่เป็นตัวตั้งตัวตี คือฉัน555 เพราะเราเช่าบ้านเช่า มาหลายปีแล้ว และตอนนี้ลูกก็3ขวบละ อยากให้ลูกมาอยู้ด้วย เธอก็มีความสุขนะ ที่มีบ้าน พาลูกมาเริ่มเข้าเรียน ปี 59 ฉันเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ เริ่มมีค่าผ่อนบ้าน ค่าเทอมลูก เป็นการปรับตัวครั้งยิ่งใหญ่ และโลกก็พังทะลาย ในวันที่ 28 กันยายน 2559 ผลตรวจก้อนเนื้อที่หน้าอกขวาของฉัน เป็นมะเร็งเต้านมT__T วันที่ 3 ตุลาคม 59 หมอนัดตัดเต้านมขวาทิ้ง อยู่ รพ เกือบ7วัน ย้อนวันที่3 ตุลาคม เธอบอกว่าไม่กล้าบอกที่ทำงาน ไม่สามารถไปเป็นกำลังใจให้ฉันได้ในวันนี้ที่ผ่าตัด 555ฉันก็คือฉัน โทรเข้าบริษัทเองเลยจร้า บอกว่าภรรยาคุณ...เป็นมะเร็งเต้านม หมอนัดผ่าตัดวันนี้ ฝ่ายบุคคลเข้าใจอนุญาต นี้ก้เป็นอีดเรื่องที่เธอมีนิสัยแบบนี้ ถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่ลังเลที่จะไปอยู่ข้างๆๆ ฉันจะทิ้งงานทิ้งทุกสิ่ง555ดร่าม่าละๆๆๆ ไปต่อๆๆ เธอก็ดุแลดีนะแต่ตอนนี้ พ่อแม่ น้องๆ ฉันมาเต็มค่ะ ช่วยดูแลอย่างดี รักษาอยู่ 8 เดือน สรุป ฉันหายขาดค่ะ เย้ๆๆๆๆ แต่เธอ ดูแลฉันแค่เดือน กุมภาพันธ์ 2560 หลังจากนี้ เธอเปลี่ยนไป แต่ก็ธรรมดา เพราะสภาพฉันนั้น อย่าให้อธิบาย หัวล้านก็เลยต้องบินไป บินมา รพ รามาธิบดี เพื่อให้คีโม จนสำเร็จ แม้แต่อาจารย์หมอก็ยังเข้าใจ และให้กำลังใจตลอด ยังจดจำทุกคำพูดกำลังใจ กราบขอบพระคุณ ตั้งแต่ 2560 เป็นห่วงเวลาที่ เปลี่ยนแปลงไป หมด ในความสัมพันธ สามีภรรยา นอนคนละห้อง กัน บางวันเธอก็ปล่อยฉันอยู่กับลูก 2 คน อ้างว่า บ้านกับที่ทำงานไกล นอนหอบริษัทใกล้กว่า และก็มีคนคุย!!! ฉันรู้สึกแย่มากกว่าการเป็นมะเร็งอีกจร้าาา ความรู้สึก ฉันตามๆๆๆ เธอแว้นใส่หมวกกันน็อก ลืมใส่วิกด้วย555 หัวล้านๆๆตลกมากๆๆๆ เป็นแบบนี้ช่วงนึงก็ค่อยๆดีขึ้น ฉันก็เริ่มสวยแหละ555 และมีงานการทำ ปี 61 มกราคม ทุกอย่างก็ ดีขึ้นแต่ไม่สนิท ไม่มีความสุขในชีวิตคู่ ที่ไม่คู่แล้ว ฉันมีแต่ลูก ไปไหนมาไหนก็แว้นกันไปกับเจ้าตัวเล็ก ตอนนี้เจ้าตัวเล็ก็5ขวบแล้ว ในปี 61 ช่วงปี 62 ทุกอย่างดีขึ้น ดีขึ้น แต่เมื่อ ปี 63 ช่วงโควิท เธอก็เป็นอีกแล้ว เธอโดนเลิกจ้าง รับเงินก้อน ฉันรู้ว่ามันไม่เยอะ และเธอก็กำลังตกใจ ส่วนฉัน ว่างงานตั้งแต่ กุมภาพันธ์ 63 โรงแรมปิด คำที่เธอบอกฉันคือ อย่ามาหวังกับเงินน้อยนิดของเธอ และเธอก็จะแยกไปหาอะไรทำที่บ้านเกิด ตอนนั้นในหัวใจอยู่ดีๆ ก็พอขึ้นมา และคิดว่าหยุดเถอะ ความรักสำหรับผู้ชายคนนี้ สุภาพบุรุษ ช่วยล่าลายเซ็นของฉัน 555 ฉันบล็อก ทุกสิ่ง เบอร์ ไลน์ เฟสบุ๊ค ไม่ติดต่อ และฮึดหางานใหม่ เปลี่ยนเข็มไปจากโรงแรม ในที่สุดก็ได้งานเป็นเซลขายรถ ตอนนี้ฉันเริ่มงานได้ 1 เดือนเต็มๆแล้ว และ เธอก็ปล่อยฉันอยู่กับลูกกัน 2 คน มา จะ3 เดือนเต็มแล้ว ฉันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีเงินก็ประหยัดๆๆเอา จากเคยกินหรู ก็เปลี่ยน มาทำอาหารกินเอง และ ห่อไปกินที่ทำงาน ตอนเช้ารีบตื่น ตั่งแต่ตี 5 กว่า เตรียมอาหารเช้าให้ลูก ตัวเอง ห่อไปกิน ตอนเที่ยง 555มือตอนนี้มีร่องรอย น้ำมันกระเด็นใส่ ดูได้เลย แต่ภูมิใจ ตอนเช้ารีบไปส่งลูกก่อน แว้นไปเนี่ยแหละ แล้วก็ไปทำงาน เย็นเลิกงาน ก็ รีบไปรับลูก ฝากครูเรียนพิเศษ รอฉันไปถึง ประมาณ 17: 30 น. มีช่วงเดือนที่ 2 กับ 3 เธอกลับมาค่ะ 25 วันได้ มาแค่แป็บเดียว แล้วก็ไป และก็คือไม่คิดว่าจะมีคือ เธอส่งเมล์มา555 เพราะ ฉันบล็อคหมด ส่งมาบอกว่า"กินข้าวยัง ขี่รถดีดี" อีกเมล์ คือส่งมาบอกว่า" เงินเอาไปลงทุนหมดแล้ว ไม่มีเงินผ่อนรถยนต์" 555 ในใจฉันเหรอ ก็ยังรักๆๆๆ แต่จะไม่มีวันกลับไปทุกข์ ร้องไห้ เสียใจ เพราะรู้สึกไม่มีค่าเลยที่อยู่กับเธอ อีก ^__^ และตอนนี้ เดือนนี้เธอก็หายไปแล้ว ไม่ส่งอะไรมาละ ฉันก็มีร้องไห้โฮบ้างๆๆๆๆ คิดถึงๆๆๆๆแค่พิมพ์ คำนี้ก็จะร้องไห้ 555 แต่ก้ดีแล้ว เดี๋ยวก็ดีขึ้น ทุกอย่างจะส่งฉันไปยังจุดที่ดีที่สุดเสมอ กอดลูกแรงๆ และๆๆๆให้เข้มแข็งกว่านี้ จะติดต่อคุยเรื่องหย่า ให้เรียบร้อย !!! เดี๋ยวจะมาอัพเดท ที่เขียนไม่ได้อะไร แค่อยากระบายล้วนๆๆ555เพราะไม่มีใครรู้ว่าฉันเป็นใคร หรือรู้555
อยากให้ผู้หญิงได้มีโอกาสเจอรักดีดี เจอคู่ชีวิตใจดี รักเดียวซื่อสัตย์ ฟินๆ แบบพี่เธียร น้องเมย555 มีรอยยิ้มเถอะหนา มีความสุขเถอะหนา รักตัวเอง ทำตัวเองให้มีคุณค่าเถอะหนา ^___^
ดึงตัวเองออกมาจากชีวิตคู่ที่ ไม่คู่ และขั้นต่อไป ก็ต้อง หย่า
เริ่มทำงาน แล้วๆๆๆ จบปี4 ก็ไป ทำงานที่เดียวกัน แต่ก็ไม่รอด ฉันต้องแยกย้ายไปอีกจังหวัด เพราะเธอไม่ใส่ใจ มีความอะไรที่ฉันไม่มีความสุขเลย ห่างกัน คนละจังหวัด แต่ก็ยังคุยติดต่อกันทุกวัน ก็ฉันนี้แหละ555ที่โทรหาเธอ ตลอดๆๆ แม้ระหว่างที่ห่างกัน มีคนมาจีบ มาชอบฉันเยอะแยะนะ แต่ใจมันให้เธอไปแล้ว คือรักแรกของเด็กติดบ้านคนนี้เลย ด้วยเหตุอันใด ก็ไม่รู้ ๆๆๆๆๆ เธอๆๆๆย้ายมาอยู่จังหวัดเดียวกับเราจร้าาาาา ฉันทำงานฝ่ายต้อนรับโรงแรม เธอเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ ทีนี้ก็อยู่จังหวัดเดียวกันแล้ว ในฐานะที่เรามาอยู่จังหวัดนี้ก่อน ก็ภูมิใจนำเนอที่สุด สายเปย์ หาบ้านเช่าให้แฟนอยู่ แต่ฉันอยู่หอพนักงานอยู่จร้า เธอก็มารักส่งที่โรงแรมบ่อยๆ เข้าหูแม่ ที่อยู่บ้าน ก็เลยให้ผู้ใหญ่ฝั่งเธอมาคุย เราก็แอบดีใจจร้า เธอก็ให้ฝั่งผู้ใหญ่ไปคุยดีตามที่ฉันบอก แต่สถานการณ์ตอนนี้ เธอก็ยังคุยกับใครคนนึง ฉันรู้ แต่ฉันรักเธอมาก ด้วยเหตุอันใด ก็ไม่รู้ เธอกับฉัน ก็ได้แต่งงานกัน 6 ตุลาคม 2554 ^_^ เธอก็พยายามดูแลฉันอย่างดีนะ ช่วงที่ฉันเก็บเงินซื้อรถ เป็นช่วงที่เธอมีความสุขมากๆๆๆ ได้ไปเที่ยวที่ต่างๆ เข้าแก็งเพื่อนๆของเธอ จนวันที่ท้อง ทุกอย่างก็ไม่ค่อยโอเค เธอยังเพื่อนๆๆๆๆอยู่ จำได้ฉันท้องโย้แว้นมอไซด์ตามหาเธอตี2กว่า ตามร้านผับ ตั้งแต่มีรถยนต์ ฉันไม่ได้ขับ เพราะฝากความหวังหมู้บ้านไว้ที่สามี ให้คอยรับส่ง และแล้ว ฉันก็ยังแว้นจนถึงทุกวันนี้555แต่ก็ภูมิใจที่คอยเติมเต็มให้คนคนนึงมีคุณค่า ความสุขสมหวังขึ้น ตัดภาพมาต่อ พอคลอด 14 มีนา 2556 ก็ต้องให้ลูกไปอยู้กับพ่อแม่ฉัน ตั้งแต่ 2 เดือน เป็นความรู้สึกที่อึดอัดมากๆๆ อยากเลี้ยงลูกเองที่สุด แต่ก็ตั้งใจไว้จะรีบพาลูกมาอยู้ด้วยให้เร็วที่สุด ตอนนี้ชีวิตเป้าหมายมาเต็มเพื่ออนาคตที่ดี เพื่อสร้างครอบครัว แต่เธอก็เหมือนจะไม่ค่อยจะเดินไปในทางเดียวกันเท่าไหร่ละ เริ่มๆ วันที่ 6 กันยายน 2558 เราซื้อบ้าน แน่นอนคนที่เป็นตัวตั้งตัวตี คือฉัน555 เพราะเราเช่าบ้านเช่า มาหลายปีแล้ว และตอนนี้ลูกก็3ขวบละ อยากให้ลูกมาอยู้ด้วย เธอก็มีความสุขนะ ที่มีบ้าน พาลูกมาเริ่มเข้าเรียน ปี 59 ฉันเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ เริ่มมีค่าผ่อนบ้าน ค่าเทอมลูก เป็นการปรับตัวครั้งยิ่งใหญ่ และโลกก็พังทะลาย ในวันที่ 28 กันยายน 2559 ผลตรวจก้อนเนื้อที่หน้าอกขวาของฉัน เป็นมะเร็งเต้านมT__T วันที่ 3 ตุลาคม 59 หมอนัดตัดเต้านมขวาทิ้ง อยู่ รพ เกือบ7วัน ย้อนวันที่3 ตุลาคม เธอบอกว่าไม่กล้าบอกที่ทำงาน ไม่สามารถไปเป็นกำลังใจให้ฉันได้ในวันนี้ที่ผ่าตัด 555ฉันก็คือฉัน โทรเข้าบริษัทเองเลยจร้า บอกว่าภรรยาคุณ...เป็นมะเร็งเต้านม หมอนัดผ่าตัดวันนี้ ฝ่ายบุคคลเข้าใจอนุญาต นี้ก้เป็นอีดเรื่องที่เธอมีนิสัยแบบนี้ ถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่ลังเลที่จะไปอยู่ข้างๆๆ ฉันจะทิ้งงานทิ้งทุกสิ่ง555ดร่าม่าละๆๆๆ ไปต่อๆๆ เธอก็ดุแลดีนะแต่ตอนนี้ พ่อแม่ น้องๆ ฉันมาเต็มค่ะ ช่วยดูแลอย่างดี รักษาอยู่ 8 เดือน สรุป ฉันหายขาดค่ะ เย้ๆๆๆๆ แต่เธอ ดูแลฉันแค่เดือน กุมภาพันธ์ 2560 หลังจากนี้ เธอเปลี่ยนไป แต่ก็ธรรมดา เพราะสภาพฉันนั้น อย่าให้อธิบาย หัวล้านก็เลยต้องบินไป บินมา รพ รามาธิบดี เพื่อให้คีโม จนสำเร็จ แม้แต่อาจารย์หมอก็ยังเข้าใจ และให้กำลังใจตลอด ยังจดจำทุกคำพูดกำลังใจ กราบขอบพระคุณ ตั้งแต่ 2560 เป็นห่วงเวลาที่ เปลี่ยนแปลงไป หมด ในความสัมพันธ สามีภรรยา นอนคนละห้อง กัน บางวันเธอก็ปล่อยฉันอยู่กับลูก 2 คน อ้างว่า บ้านกับที่ทำงานไกล นอนหอบริษัทใกล้กว่า และก็มีคนคุย!!! ฉันรู้สึกแย่มากกว่าการเป็นมะเร็งอีกจร้าาา ความรู้สึก ฉันตามๆๆๆ เธอแว้นใส่หมวกกันน็อก ลืมใส่วิกด้วย555 หัวล้านๆๆตลกมากๆๆๆ เป็นแบบนี้ช่วงนึงก็ค่อยๆดีขึ้น ฉันก็เริ่มสวยแหละ555 และมีงานการทำ ปี 61 มกราคม ทุกอย่างก็ ดีขึ้นแต่ไม่สนิท ไม่มีความสุขในชีวิตคู่ ที่ไม่คู่แล้ว ฉันมีแต่ลูก ไปไหนมาไหนก็แว้นกันไปกับเจ้าตัวเล็ก ตอนนี้เจ้าตัวเล็ก็5ขวบแล้ว ในปี 61 ช่วงปี 62 ทุกอย่างดีขึ้น ดีขึ้น แต่เมื่อ ปี 63 ช่วงโควิท เธอก็เป็นอีกแล้ว เธอโดนเลิกจ้าง รับเงินก้อน ฉันรู้ว่ามันไม่เยอะ และเธอก็กำลังตกใจ ส่วนฉัน ว่างงานตั้งแต่ กุมภาพันธ์ 63 โรงแรมปิด คำที่เธอบอกฉันคือ อย่ามาหวังกับเงินน้อยนิดของเธอ และเธอก็จะแยกไปหาอะไรทำที่บ้านเกิด ตอนนั้นในหัวใจอยู่ดีๆ ก็พอขึ้นมา และคิดว่าหยุดเถอะ ความรักสำหรับผู้ชายคนนี้ สุภาพบุรุษ ช่วยล่าลายเซ็นของฉัน 555 ฉันบล็อก ทุกสิ่ง เบอร์ ไลน์ เฟสบุ๊ค ไม่ติดต่อ และฮึดหางานใหม่ เปลี่ยนเข็มไปจากโรงแรม ในที่สุดก็ได้งานเป็นเซลขายรถ ตอนนี้ฉันเริ่มงานได้ 1 เดือนเต็มๆแล้ว และ เธอก็ปล่อยฉันอยู่กับลูกกัน 2 คน มา จะ3 เดือนเต็มแล้ว ฉันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีเงินก็ประหยัดๆๆเอา จากเคยกินหรู ก็เปลี่ยน มาทำอาหารกินเอง และ ห่อไปกินที่ทำงาน ตอนเช้ารีบตื่น ตั่งแต่ตี 5 กว่า เตรียมอาหารเช้าให้ลูก ตัวเอง ห่อไปกิน ตอนเที่ยง 555มือตอนนี้มีร่องรอย น้ำมันกระเด็นใส่ ดูได้เลย แต่ภูมิใจ ตอนเช้ารีบไปส่งลูกก่อน แว้นไปเนี่ยแหละ แล้วก็ไปทำงาน เย็นเลิกงาน ก็ รีบไปรับลูก ฝากครูเรียนพิเศษ รอฉันไปถึง ประมาณ 17: 30 น. มีช่วงเดือนที่ 2 กับ 3 เธอกลับมาค่ะ 25 วันได้ มาแค่แป็บเดียว แล้วก็ไป และก็คือไม่คิดว่าจะมีคือ เธอส่งเมล์มา555 เพราะ ฉันบล็อคหมด ส่งมาบอกว่า"กินข้าวยัง ขี่รถดีดี" อีกเมล์ คือส่งมาบอกว่า" เงินเอาไปลงทุนหมดแล้ว ไม่มีเงินผ่อนรถยนต์" 555 ในใจฉันเหรอ ก็ยังรักๆๆๆ แต่จะไม่มีวันกลับไปทุกข์ ร้องไห้ เสียใจ เพราะรู้สึกไม่มีค่าเลยที่อยู่กับเธอ อีก ^__^ และตอนนี้ เดือนนี้เธอก็หายไปแล้ว ไม่ส่งอะไรมาละ ฉันก็มีร้องไห้โฮบ้างๆๆๆๆ คิดถึงๆๆๆๆแค่พิมพ์ คำนี้ก็จะร้องไห้ 555 แต่ก้ดีแล้ว เดี๋ยวก็ดีขึ้น ทุกอย่างจะส่งฉันไปยังจุดที่ดีที่สุดเสมอ กอดลูกแรงๆ และๆๆๆให้เข้มแข็งกว่านี้ จะติดต่อคุยเรื่องหย่า ให้เรียบร้อย !!! เดี๋ยวจะมาอัพเดท ที่เขียนไม่ได้อะไร แค่อยากระบายล้วนๆๆ555เพราะไม่มีใครรู้ว่าฉันเป็นใคร หรือรู้555