เรากับแม่ไม่ค่อยลงลอยกันคุยกันไม่กี่คำก็จะทะเลาะ ความคิดเห็นไม่ตรงกัน ล่าสุดโทษเราขโมยเงิน ตอนนี้เราก็ตกงานเครียดอยู่แล้ว บอกว่าไม่ได้เอาเขาก็ไม่เชื่อ ถ้าเราไม่มีจริงๆเราจะขอเขาตรงๆ แกแต่งเรื่องว่าเรา เวลาทำอะไรด้วยกันเราต้องยอมเขาตลอดพูดออกความคิดเห็นไม่ได้เลย เราจะตื่นนอนประมาณ 8โมง เช้าๆแทนทีเราจะรู้สึกดี เราต้องฟังเขาว่าเรา บ่นเราต่างๆนาๆ ให้ตาฟัง เขาคิดว่าเราไม่ได้ยินเพราะเราอยู่ในห้อง แต่ความจริงเราได้ยินหมด เราร้องให้เสียใจมาก ที่ผ่านมาเราทำงานหาเงินก็เพื่อมาใช้จ่ายในบ้าน อยากให้เขามีความสุขกัน ตอนทำงานได้เงินมาเราก็ให้เขาทุกเดือนทั้ง 2 คน แต่ตอนนี้ตกงานมาเดือนนึงแล้วเราอดทนกับคำบ่น คำว่า แทนที่จะให้กำลังใจ มีแต่การซ้ำเติม คิดหนีออกจากบ้านหลายครั้งแล้ว ท้อแท้ไปหมด แค่อยากระบายเท่านั้น เพราะคุยกับใครไม่ได้จริงๆ
มีใครไม่ชอบแม่ตัวเองบ้าง