รู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวมากเลยค่ะ

    สวัสดีค่ะ เราพึ่งสมัครเข้ามาครั้งแรก ขอแนะนำตัวคร่าวๆก่อน เราอายุ 21 ปี เรียนมหาลัย ( ขอบอกตรงๆว่าเราตาไม่ดีนะคะ ) เรามาอยู่หอพักตั้งแต่ปี 1 เพราะบ้านเราอยู่ไกลค่ะ จนตอนนี้จะปี 4 แล้ว สิ่งที่เราอยู่กับมันมาโดยตลอดคือความเหงาและความโดดเดี่ยวค่ะ เราก็มีเพื่อนนะคะ แต่เพื่อนเราเขาอยู่กับแฟนเขาหมดเลย เวลาเราชวนไปไหน นานๆทีเขาจะไปกันค่ะ แต่ก็อย่างว่า ไปแล้วรีบกลับ เอาแฟนไปด้วยบ้าง แบบเขาซ้อนรถกันไปแล้วเราขี่ไปคนเดียว มันเหมือนเราเป็นส่วนเกินเลยค่ะ นานวันเข้านอกจากเวลาเรียนแล้วเราก็อยู่คนเดียวตลอดเลยค่ะ กินข้าวคนเดียว ไปเดินตลาดนัดคนเดียว ซื้อของแบกของคนเดียว เพราะเวลาชวนเพื่อนไป เพื่อนก็จะบอกว่าจะรีบไปหาแฟนตลอดเลย ในกลุ่มเพื่อนมี 7 8 คน มีแฟนหมดเลยค่ะ เราเลยต้องอยู่คนเดียว เฟสไลน์ไอจีไม่ค่อยได้คุยกันเลยค่ะ เขาอยู่กับแฟนกันหมดก็ไม่มีใครมานั่งตอบเรา ไม่มีใครทักเรามานอกจากเรื่องงาน เราใช้ชีวิตแบบนี้มาจนครั้งนึงเราข้อเท้าพลิกข้างขวาค่ะ พอไป รพ เลยได้ใส่เฝือกมา ด้วยความที่เราขี่รถเวฟสตาร์ทเท้าทั่วไป ทำให้เราขี่รถไม่ได้ เราพยายามทักหาเพื่อนทุกคนที่เราพอจะขอความช่วยเหลือได้ แต่ไม่มีใครอยู่เลยค่ะ บางคนไปเที่ยว บางคนไปบ้านแฟน เรานั่งอยู่หน้า รพ จนพยาบาลมาถามว่า ไม่มีเพื่อนมาเลยหรอคะ เราก็ได้แต่ยิ้มแล้วตอบไปว่า ค่ะ ตั้งแต่นั้นมาเราก็ได้ตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมเราถึงเหงาขนาดนี้ รู้สึกว่าในชีวิตไม่มีใครเลย ยอมรับค่ะว่าอิจฉาเพื่อนๆ หรือทุกๆคนที่ไปกับแฟน เวลาไม่สบาย หนักแค่ไหนเราก็ต้องขี่รถไปหาหมอเอง บางทีน้ำตาไหลออกมาเลยค่ะ น้อยใจในชีวิตมากๆ ถามว่าไม่มีคนมาคุย หรือมาจีบเลยหรอ ใช่ค่ะ ไม่มีเลยค่ะ ไม่มีแม้แต่คนมองด้วยค่ะ อย่างที่บอกไปด้านบนว่านอกจากไม่สวย อ้วนแล้วยังตาไม่ดีอีกค่ะ เวลาเดินผ่านผู้ชายเป็นกลุ่มๆ เขาก็มองแล้วพากันหัวเราะ เวลารู้สึกแบบนี้ เราไม่มีใครให้คุยเลยค่ะ ไม่มีเลยจริงๆ ไม่มีใครสักคนให้ระบาย รู้สึกว่าตัวเองอยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ แต่ไม่เคยคิดสั้นนะคะ ณ ปัจจุบัน ตอนนี้ วินาทีนี้ เราก็ยังอยู่คนเดียว นั่งกินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ทำทุกอย่างเองคนเดียว หลายคนอาจจะบอกว่าสบายใจดีหนิ แต่อยากให้ลองมาอยู๋ในจุดที่เราอยู๋บ้างค่ะ  มันโดดเดียวและทรมานมากๆเลยนะคะ ///// เราอยู่ จ น่านนะคะ เผื่อใครใจดีอยากจะเป็นเพื่อนเราบ้าง ขอแค่สักคนก็ยังดี เราไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้วค่ะ