เราเกลียดนิสัยของแม่มาก จนไม่อยากที่จะเป็นแม่คน

ตามนั้นเลยค่ะ แม่เราเป็นซิงเกิลมัมและเราเป็นพี่คนโต เราต้องแบกรับอะไรหลายๆอย่าง สมัยเรียนเราเป็นคนเรียนดี แต่เขาไม่เคยแสดงว่าภูมิใจในตัวเราเลย โตมาเราก็ต้องเป็นคนรับภาระทุกอย่างต้องเป็นเสาหลักเพราะเเม่เริ่มแก่(40)และต้องหาเงินส่งน้อง2คน
เวลาเราไปไหนมาไหนต้องคอยรายงานตลอด และโดนด่ากราดทุกทั้งที่ขอออกไปข้างนอก แบบไปกินหมูกะทะก็ต้องรีบ และกลับมานอนโง่ๆในห้องเช่า เขาเข้มงวดกับเรามากผิดกับน้องคนเล็ก ตามใจทุกอย่างพูดดีทุกอย่าง เราไม่เกลียดไม่อิจฉาน้องเลย ถ้าไม่เพราะน้องเราคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ตอนนี้เราเหนื่อยและท้อใจมาก คำที่เเม่ด่าทุกคำมันทิ่มแทงใจเราตลอด อี อีเวร อี เราต้องอดทนกับคนนี้ไปถึงเมื่อไหร่คะ เพราะแค่คำว่า "แม่ผู้ให้กำเนิด" มันค้ำคอ😢