เหตุผลที่คนพุทธกราบไหว้เทพเจ้า (ค่อยๆอ่านให้จบแล้วค่อยด่า)

ความเชื่อในสมัยพุทธกาลเนี่ย คนส่วนใหญ่กราบไหว้เทพเจ้า จะหลุดพ้น จะประสบความสำเร็จอะไรก็ต้องสวดอ้อนวอนต่อเทพ ส่วนพระพุทธเจ้านั้นท่านสอนให้ลงมือทำด้วยตัวเอง ถ้ามาดูคำสอนของพระพุทธองค์ดีๆอย่าง อริยสัจ4 มรรค8 สัปปุริสธรรม7 อิทธิบาท4 และอื่นๆ คุณจะเห็นเลยว่าคำสอนทั้งหมดเป็นเรื่องเกี่ยวกับการปฏิบัติตน การดำเนินชีวิตและความเป็นไปของธรรมชาติ สรุปคือศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่เป็นเหตุเป็นผลมากๆ แต่คนส่วนใหญ่จะติดอยู่กับเรื่องเหนือธรรมชาติ ผมเคยทำโปรเจ็คสมัยเรียนเกี่ยวกับการประมวลพระคัมภีร์ในแต่ละศาสนา มีเรื่องที่น่าสนใจอยู่คือ คัมภีร์เมื่อผ่านการเวลาไปนานๆจะมีการใส่เรื่องปาฏิหาริย์เข้าไปโดยคนรุ่นหลัง เพราะคนส่วนใหญ่จะชอบเรื่องประมาณนี้ ดึงให้คนมาสัทธาได้ง่าย
        ส่วนความเชื่อในภูมิภาคบ้านเราแถบนี้ เรานับถือผีมาก่อน จนกระทั่งศาสนาฮินดูนิกายไวษณพที่นับถือพระนารายณ์เป็นใหญ่เข้ามามีผลกับวิถีชีวิตของคนตั้งแต่บนสุดลงไปถึงชาวบ้านทั่วไป และจึงเป็นศาสนาพุทธที่เข้ามาทีหลัง เมื่อความเชื่อทั้งสามอย่างหลอมรวมกันก็เกิดเป็นศาสนาพุทธแบบที่คนส่วนใหญ่ในบ้านเราเข้าใจ ถึงขนาดที่ถ้าคุณจะจับแยกออกจากกัน คุณต้องถูกเล่นงานหนักแน่ๆ ยกตัวอย่างการหลอมรวมความเชื่อ สมัยก่อนคนจะเข้าป่าหรือไปรบต้องมีเครื่องรางของขลังต่อมาจึงพัฒนาเป็นพระที่ห้อยคอ หรือการกราบไหว้เทพราวกับเป็นเทพในศาสนาตนเองเป็นต้น  ("ศาสนาพุทธเป็นอเทวนิยม" นี่คือข้อเท็จจริงของศาสนาเราเลย แต่กลับกลายเป็นว่าคนจำนวนมากหลงลืมไป หรือแกล้งลืม) พระพุทธองค์ไม่ได้ปฏิเสธการมีอยู่ของเทพ แต่ไม่ได้ให้ความสำคัญ คนเราจะหลุดพ้นจากการเป็นทุกข์นั้น ไม่ใช่เทพบันดาล แต่จะหลุดพ้นได้ด้วยการปฏิบัติตนเอง  พูดสะยืดยาว ตัวผมก็ต้องยอมรับเหมือนกันว่ายังหวั่นเกรงต่อสิ่งที่เหนือธรรมชาติอยู่บ้าง ผมเองก็คงจะหลุดพ้นยาก