ขอเกริ่นเรื่องก่อนนะคะ เรากับแฟนเก่าคบกันมา 5 ปี เค้าเป็นรักแรกเป็นแฟนคนแรกและเป็นทุกๆอย่างให้กับเรา เค้าเป็นผู้ชายที่ดีมาก เรารู้สึกโชคดีที่มีเค้า เราดูตัวเล็กเวลาอยู่กับเค้า พอคบกันเข้าปีที่4เราก็แต่งงานกัน ได้ใช้ชีวิตอยู่กันมากขึ้น เค้าก็ยังดีเสมอต้นเสมอปลายเสมอ แต่ผิดที่เราเองที่ทำตัวไม่ดี เอาแต่ใจตัวเอง งี่เง่า ไม่เคยฟังเหตุผลเค้า เอาตัวเองเป็นใหญ่ตลอด และก็ทำแบบนี้ซ้ำๆไม่ปรับปรุงตัว จนมาถึงตอนคบกันเข้าปีที่ 5 เราสองคนก็เลิกกัน เค้าบอกเราว่าเค้าเหนื่อย มันคงจะสุดทางสำหรับเค้า แต่เราก็ยังประชดเค้าว่าเลิกก็เลิก แต่พอเวลาผ่านไปได้เรากลับรู้สึกคิดถึงเค้าโหยหาหาเค้า ตอนนั้นเรากลับไปง้อ แต่เค้าใจแข็งมากยังไงก็ไม่กลับมา เราก็ง้อเค้าไปเรื่อยๆ จนเค้าบล๊อคเราทุกทางและบอกเราว่าพอเถอะ เราย้อนคิดได้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพราะเรา จนเสียเค้าไป เราเลยหยุดและปล่อยเค้าไป ช่วงแรกๆที่ต่างคนต่างอยู่ เราไม่สบาย เค้าก็ยังซื้อข้าวฝากพี่สาวเราเอามาให้ตลอด เค้ายิ่งทำแบบนี้ทำให้เรายิ่งตัดเค้าไม่ได้ ยิ่งลืมยากมากขึ้น แต่เราต้องอดทนเพื่อให้เค้าได้เดินต่อไป ชีวิตเค้าไม่มีเรามันดีกว่า เราปรับปรุงตัวเอง ทำงานหาเงินอย่างเดียว ใช่เวลาอยู่กับครอบครัวกับเพื่อน ไปเที่ยวพักผ่อนหาความสุขให้ตัวเอง มีคนเข้ามาคุยๆบ้างแต่สุดท้ายก็เลิกคุยกันไป พอผ่านมาปีหนึ่งเราก็รับรู้ว่าเค้ามีคนใหม่ รู้แรกๆใจมันหวิวๆมาก แต่ก็ยังอยากรู้อยากเห็น เอาเฟสเพื่อนไปส่อง ( จะบอกว่าเค้ายังบล๊อรเราทุกทางอยู่ คล้ายบล๊อคๆลืมเลย555 ) เราได้แต่ยินดีกับเค้าทั้งน้ำตา เราเลยลองทักไปหาเพื่อนของเค้า ใจมันอยากรู้ว่าเค้าสบายดีไหมกับคนใหม่ดีรึป่าว บ้ามากๆเรา555 เพื่อนเค้าบอกว่า ก่อนหน้านี้เค้าวาดรูปเหมือนเราขึ้นมา อยู่ดีๆก็วาดขึ้นมา ( เค้าเป็นผู้ชายชอบวาดรูปมากและวาดเก่งมาก ) พอเรารู้ เรา งง มากทำไมเค้ายังทำแบบนี้ เพราะอะไร ใจเรามันชาๆในใจเราร้องไห้ออกมาหนักมาก แต่มันก็ทำให้เรารู้อย่างนึงว่าเราไม่เคยลืมเค้าได้เลย ความรู้สึกยังชัดเจนเสมอ และเวลาก็ผ่านมาเรื่อยๆจนถึงปัจจุบัน เลิกกันมาจะสามปีแล้ว เราก็ยังไม่มีแฟน555 คุยได้แปปๆก็เลิกคุย ไม่รู้ทำไมเรารู้สึกเหมือนเรากำลังปิดกั้นตัวเอง แต่พยายามที่จะรู้สึกกับทุกคนที่ผ่านเข้ามา แต่เหมือนเรายังไม่พร้อมเริ่มต้นใหม่กับใครได้เลย ทั้งๆที่เราปรับปรุงนิสัยจากเมื่อก่อนดีขึ้นมากอาจจะเพราะเราจำฝั่งใจมั่ง และเรายอมรับว่าเรายังคิดถึงเค้าอยู่ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเราเลยให้น้องโทรไป ( เพราะเค้ายังบล๊อคเราเหมือนเดิม555 บล๊อคสามปีเลยสุดยอด ) ถามเค้าว่ายังสบายดีไหมเค้าบอกสบายดี เราให้น้องเราคุยนะ แต่เค้าก็ไม่ได้ถามอะไรถึงเราเลย เราก็รู้สึกเสียใจนิดๆนะ จนเมื่อวานเราให้น้องแอดไลน์ไป ว่าถ้าเราจะขอคุยสักแปปได้ไหม แต่เค้าตอบกลับว่า ไม่สะดวกคุยครับขอโทษด้วย เราช๊อคมาก เค้าคงเกลียดเรามากแม้แต่คนรู้จักยังเป็นไม่ได้ เค้าพยายามหนีเราตลอด จนเราถามตัวเองว่าทำไมเราถึงไม่ลืมสักที ไม่เริ่มต้นใหม่สักที ไม่ยอมเดินหน้า ทั้งๆเค้าเดินไปไกลแล้ว แต่เรายังไม่เข้าใจทำไมเค้าถึงต้องรังเกียจเราขนาดนี้ บล๊อคเราทำให้เรากลายเป็นคนไม่มีตัวตน เราคงทำแย่กับเค้าไว้เยอะ เราไม่รู้จะทำยังไงให้เราลืมได้ พยายามแล้วจริงๆ ( มันยาวหน่อยนะเหมือนนิยายเลยเนอะ555 ขอบคุณทุกคนที่ทนอ่านค่ะ แค่อยากระบาย )
เลิกกับแฟนมาเกือบ 3 ปีแล้ว ทำไมยังไม่ลืม ? แต่เค้ากลับเดินไปไกลแล้ว..