สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากจะปรึกษา เพราะเราเป็นลูกคนเดียวเราอาจจะไม่เข้าใจความเสียสละของพี่น้องค่ะ
ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่าตอนนั้นเราอายุ 10 ปี (ปัจจุบัน 13แล้วค่ะ)
เมื่อก่อนมีน้องคนหนึ่งชื่อว่าน้องเอม(นามสมมติ)อายุ 2 ขวบได้มาเล่นที่บ้านของเราเองกับพี่ชื่อว่าน้องออม(นามสมมติ)อายุ 9 ปี น้องเอมกับน้องออมเป็นพี่น้องแท้ๆกัน ส่วนเหตุที่มาเล่นบ้านเราก็คือแม่ของเราสนิทกับแม่ของน้องมาก เวลามาอยู่ทีนึงก็ราวๆเกือบเต็มวัน มากสุดก็มานอนค้างเลย2-3 วัน เราเองก็ไม่อยากพูดถึงเลยค่ะ แต่จะได้ปรับปรุงตัวถ้าผิด จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์ขึ้นให้เสียใจอีกค่ะ
ตอนแรกน้องออมก็เล่นกับเราสองคน เรามานั่งอ่านการ์ตูนด้วยกันกับน้องออม เพราะเราสองคนชอบอ่านการ์ตูนเรื่องเดียวกัน อายุก็เกือบจะเท่ากัน ซักพักน้องเอมก็วิ่งมาเล่นกับเราด้วย เราก็เลยชวนเล่นเพราะเราควรจะเป็นเจ้าบ้านที่ดี(พ่อแม่เคยบอกไว้) เลยเล่นของเล่นกันสามคน ไม่อ่านการ์ตูนแล้ว เราเห็นน้องเอมเป็นเด็กดี ไม่ซน ไม่รื้อของแล้วไม่เก็บ วันนั้น เราก็เลยเอาของเล่นอันโปรดที่เราชอบและแลกมาจากที่เรียนพิเศษของเรา(เพราะว่าสอบได้คะแนนเต็มเอามาแลกของอันนั้น) เอามาให้น้องเล่น เราไว้ใจว่าน้องจะไม่ทำมันพัง (ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดคือสกุชชี ซึ่งตอนนั้นนิยมมาก)
แต่พอเราเผลอแป๊บเดียวน้องเอมก็ฉีกมันออกเป็นสองชิ้น ตอนนั้นน้องออมเป็นคนที่บอกเรา เพราะเราก็ไม่ได้มองน้องตลอด ตอนนั้นไม่โกรธ แต่ไม่รู้ทำไมเราอึ้งแล้วน้ำตาไหลออกมาเอง ความรู้สึกก็พูดไม่ออกเพราะเรารักมันมาก มันมีคุณค่าทางจิตใจเรา แม่ก็ปลอบเรา บอกให้น้องเอมขอโทษ น้องเอมก็ขอโทษพูดว่า ขอโทษ คำเดียวแล้วก็ทำหน้ายิ้มๆเล่นๆไม่จริงจัง ส่วนน้องออมเข้ามาปลอบเรา เราก็หยุดเสียใจบอกว่าพี่ไม่เป็นไรแล้ว แต่ในใจลึกๆก็แอบเศร้าอยู่เหมือนกัน แต่ก็เข้าใจว่าน้องยังเด็กอาจจะคิดไม่ได้ (ถ้ามองแง่บวกค่ะ) น้องเอมเคยทำแบบนี้มา 2-3 ครั้งแล้วค่ะ บางครั้งถ้าเป็นครั้งอื่นก็เป็นของที่เป็นของของเราเหมือนกัน แต่แม่ก็ไม่ได้บอกแม่ของน้องเอมและน้องออม ไม่ได้ให้ซื้อใหม่ให้ เพราะแม่เกรงใจค่ะ สำหรับเราของชิ้นเล็กๆนั้นมันมีคุณค่าทางจิตใจมากกว่าราคาอีกค่ะ ถึงราคามันจะถูก แต่เราก็ใช้ความพยายามของเราแลกมันมาด้วยตัวเองค่ะ
มาถึงตรงนี้ ท่านผู้อ่านช่วยแนะนำหน่อยได้มั้ยคะว่าเราผิดหรือน้องผิดกันแน่ เราผิดที่ให้ของเล่นน้องรึเปล่า หรือน้องผิดที่ฉีกมันออก
น้องทำของเล่นพัง
ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่าตอนนั้นเราอายุ 10 ปี (ปัจจุบัน 13แล้วค่ะ)
เมื่อก่อนมีน้องคนหนึ่งชื่อว่าน้องเอม(นามสมมติ)อายุ 2 ขวบได้มาเล่นที่บ้านของเราเองกับพี่ชื่อว่าน้องออม(นามสมมติ)อายุ 9 ปี น้องเอมกับน้องออมเป็นพี่น้องแท้ๆกัน ส่วนเหตุที่มาเล่นบ้านเราก็คือแม่ของเราสนิทกับแม่ของน้องมาก เวลามาอยู่ทีนึงก็ราวๆเกือบเต็มวัน มากสุดก็มานอนค้างเลย2-3 วัน เราเองก็ไม่อยากพูดถึงเลยค่ะ แต่จะได้ปรับปรุงตัวถ้าผิด จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์ขึ้นให้เสียใจอีกค่ะ
ตอนแรกน้องออมก็เล่นกับเราสองคน เรามานั่งอ่านการ์ตูนด้วยกันกับน้องออม เพราะเราสองคนชอบอ่านการ์ตูนเรื่องเดียวกัน อายุก็เกือบจะเท่ากัน ซักพักน้องเอมก็วิ่งมาเล่นกับเราด้วย เราก็เลยชวนเล่นเพราะเราควรจะเป็นเจ้าบ้านที่ดี(พ่อแม่เคยบอกไว้) เลยเล่นของเล่นกันสามคน ไม่อ่านการ์ตูนแล้ว เราเห็นน้องเอมเป็นเด็กดี ไม่ซน ไม่รื้อของแล้วไม่เก็บ วันนั้น เราก็เลยเอาของเล่นอันโปรดที่เราชอบและแลกมาจากที่เรียนพิเศษของเรา(เพราะว่าสอบได้คะแนนเต็มเอามาแลกของอันนั้น) เอามาให้น้องเล่น เราไว้ใจว่าน้องจะไม่ทำมันพัง (ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดคือสกุชชี ซึ่งตอนนั้นนิยมมาก)
แต่พอเราเผลอแป๊บเดียวน้องเอมก็ฉีกมันออกเป็นสองชิ้น ตอนนั้นน้องออมเป็นคนที่บอกเรา เพราะเราก็ไม่ได้มองน้องตลอด ตอนนั้นไม่โกรธ แต่ไม่รู้ทำไมเราอึ้งแล้วน้ำตาไหลออกมาเอง ความรู้สึกก็พูดไม่ออกเพราะเรารักมันมาก มันมีคุณค่าทางจิตใจเรา แม่ก็ปลอบเรา บอกให้น้องเอมขอโทษ น้องเอมก็ขอโทษพูดว่า ขอโทษ คำเดียวแล้วก็ทำหน้ายิ้มๆเล่นๆไม่จริงจัง ส่วนน้องออมเข้ามาปลอบเรา เราก็หยุดเสียใจบอกว่าพี่ไม่เป็นไรแล้ว แต่ในใจลึกๆก็แอบเศร้าอยู่เหมือนกัน แต่ก็เข้าใจว่าน้องยังเด็กอาจจะคิดไม่ได้ (ถ้ามองแง่บวกค่ะ) น้องเอมเคยทำแบบนี้มา 2-3 ครั้งแล้วค่ะ บางครั้งถ้าเป็นครั้งอื่นก็เป็นของที่เป็นของของเราเหมือนกัน แต่แม่ก็ไม่ได้บอกแม่ของน้องเอมและน้องออม ไม่ได้ให้ซื้อใหม่ให้ เพราะแม่เกรงใจค่ะ สำหรับเราของชิ้นเล็กๆนั้นมันมีคุณค่าทางจิตใจมากกว่าราคาอีกค่ะ ถึงราคามันจะถูก แต่เราก็ใช้ความพยายามของเราแลกมันมาด้วยตัวเองค่ะ
มาถึงตรงนี้ ท่านผู้อ่านช่วยแนะนำหน่อยได้มั้ยคะว่าเราผิดหรือน้องผิดกันแน่ เราผิดที่ให้ของเล่นน้องรึเปล่า หรือน้องผิดที่ฉีกมันออก