เราจะมาเล่าประสบการณ์รักของเราให้ฟังค่ะ หลายคนอาจจะมองว่า มันจริงหรอ มันเรื่องจริงหรอ น้ำเน่าบ้างละ แต่มันคือเรื่องจริงที่เจอมากับตัวเอง
ย้อนกลับไปเมื่อตอนเราอายุ15 ตอนนั้นเรายังวัยรุ่นลองมีความรัก เราแอบชอบพี่ชายของเพื่อนเรา เขาคนนั้นอายุห่างจากเรา 6 ปี เลยค่ะ ตอนนั้นเรียกว่าครั่งรักเลยก็ว่าได้ เพราะชอบพี่เขามากๆ เพื่อนเราก็รู้ว่าชอบพี่ชายมัน มันก็มีแซวให้เราเขินอายบ้างตามประสาวัยรุ่น จนวันหนึ่งเราได้มีโอกาสคุยกับพี่เขา เราจะเรียกพี่เขาว่า "เฮีย" เพราะว่าเขาเป็นเชื้อสายคนจีน ตอนนั้นที่เราได้คุยกับเฮียเรารู้เลยว่า มันไม่ใช่ความรักเด็กน้อยที่อยากลองมีแฟนอะ มันคือความรักที่เราอยากมีเขาด้วยในอนาคตอะ เราดีใจมากและเพื่อนก็เชียร์ด้วย แต่เราก็รู้ละว่าเขาเจ้าชู้มากเพราะตอนนั้นเขายังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่เราก็เคยหลอกถามเขานะ ถ้ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนจะเลิกเจ้าชู้มั้ย เขาก็บอกว่า เขาเลิกได้ ถ้าถึงเวลานั้น เราเลยคิดว่าจะลองดูก็ไม่เสียหาย เราคุยกับเขาเรื่อยๆ เวลาเรานัดเจอกับเพื่อน เฮียก็จะมาด้วยตลอด ค่อยไปรับไปส่ง จนสนิทกับพ่อแม่เราไปเลย555 เป็นแบบนี้ไปได้ซัก 5-6 เดือนด้วยความที่เริ่มสนิทกันมากขึ้น เรากับเฮียเริ่มหยอกล้อกันบ้าง เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันสองคนบ้าง เราคุยกับทุกเรื่อง ระยะเวลานั้นเรารู้หมดแต่เฮียแกคุยกับใครบ้าง ออกไปเจอใครมาบ้าง จนมาวันหนึ่ง เฮียมาบอกเราว่า มีแฟนแล้วนะ ตอนนั้นเราก็ยินดีละ แต่ในใจลึกๆเสียใจ
เพื่อนก็มาปลอบใจละ แต่เราก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ในเมื่อเฮียมองว่าเราเป็นน้องคนหนึ่ง ทุกอย่างยังคงเมื่อเดิม แต่แค่มีตัวละครเพิ่มขึ้นมาคือแฟนของเฮีย ตอนนั้นเรารู้เลยว่า เราหมดหวัง เพราะเฮียดูรักแฟนมาก เฮียทำได้จริงอยากที่พูด ทุกคืนเฮียจะออกเที่ยว แต่พอมีแฟนเฮียอยู่บ้านตลอด ไปไหนก็เอาแฟนไปตลอด เรารู้แล้วละว่าตอนนั้นเราไม่มีหวังแล้ว เราเริ่มตีตัวออกห่างจากเฮียมากขึ้น แต่ก็ยังสนิทกับเพื่อนเราเหมือนเดิม จนผ่านมาได้ 2-3เดือน เพื่อนเราก็มาบอกว่าเฮียเลิกกับแฟน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นมายังไง เพราะตลอดเวลาที่เราตีตัวออกห่าง เราแทบไม่ได้คุยกับเฮียเลย
พอเรารู้ว่าเฮียเลิกกับแฟน เราก็ดีใจนะ เพื่อเฮียจะมองมาที่เราบ้าง แต่ก็ป่าวเลย เฮียยังมองว่าเราเป็นน้องสาวคนหนึ่ง เฮียยังคงคบกับคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย เป็นแบบนี้มาได้ 1 ปีกว่าๆ เราเลยทนไม่ไหวแล้ว เราตั้งใจแล้วว่า วันเกิดเฮียเราจะบอกความในใจที่เรารู้สึกทั้งหมดไปเลย เราไม่อยากเก็บมันไว้อีกแล้ว แล้วตอนนั้นเราคิดว่าตัวเองโตพอแล้วด้วย
...... พอวันเกิดเฮีย เพื่อนเราก็มารับเราที่บ้านไปเอาเค้ก และเราก็แวะซื้อของขวัญด้วย กว่าจะทำอะไรเสร็จ ก็เย็นมากแล้ว เพื่อนเรากับพ่อแม่เพื่อนเลยเตรียมแผนเซอร์ไพรส์เฮีย ดีที่ตอนนั้นเฮียออกไปซื้อของให้แม่ เราเลยมีเวลาพอที่จะเตรียมตัว เหลือแค่รอเวลาเฮียกับมา ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนหลังจากเซอร์ไพรส์เสร็จก็กินข้าวกัน กินเค้ก แกะของขวัญ เฮียแกะของเราก่อน ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดเราซื้อ กล่องดนตรีให้ พอเฮียแกะของขวัญที่ทุกคนให้เสร็จ เฮียก็เลยจะไปฉลองกับเพื่อนที่ผับ เราเลยไม่มีโอกาสได้บอก และตอนนั้นเราก็ต้องกลับบ้านแล้วด้วยเพราะมันมืดมากแล้ว เพื่อนเราเลยให้เฮียไปส่งที่บ้าน เราเลยคิดว่า นี้ละเวลาของเรา พอถึงบ้านเราอวยพรวันเกิดให้เฮียยืนทำใจอยู่นานก็ตัดสินใจบอกชอบเฮียไป แต่สิ่งที่เราได้มาคือ #เฮียยิ้มแล้วลูบหัวเราตอนนั้นโครตอบอุ่น
เฮียพูดกับเราว่า " เฮียรู้ตั้งนานแล้วว่าหนูชอบเฮีย" เรางงเป็นไก่ตาแตกเลยว่ารู้ได้ยังไง เพราะเราก็ไม่แสดงออกขนาดนั้น เฮียเลยเล่าให้ฟังว่าที่รู้ว่าเราชอบ เพราะเพื่อนเราบอก เราเลยขำแก้เขินพร้อมโวยวายเพื่อนให้เฮียฟัง เราเลยขอเฮียเป็นแฟนเลย55555 แต่ผลที่ได้คือ เฮียสายหน้า แล้วบอกกับเราว่า "เรายังเด็กเกินไปสำหรับเขา" เราก็เข้าใจเฮียนะ แต่ก็แอบเสียใจอยู่หมือนกัน เราอาจเด็กเกินไปจริงๆนั้นละ แต่เราก็โล่งใจนะที่บอกชอบเฮียไป ถึงจะไม่สมหวังก็เถอะ หลังจากที่เราบอกชอบเฮียไปแล้วเฮียปฏิเสธเรากับเฮียก็เป็นพี่น้องกันแบบเดิม แต่สนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม เป็นแบบนี้อยู่ 2 ปี เรื่องก็เกิด
.... เฮียทำผญ.ท้อง .... ตอนนั้นเราเสียใจมาก เราช็อก เราทำอะไรไม่ถูกเลย (ปล.ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดเรากำลังเข้ามหาลัยเฮียเรียนจบรับช่วงต่อจากทางครอบครัว) เราไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง วันที่เราเสียใจที่สุด มันเหมือนโลกทั้งใบถล่มมาทับตัวเรา เราร้องไห้ทุกคืนจนเพื่อนเป็นห่วง เราไม่ได้ติดต่อกับเฮียอีกเลย เจอหน้าก็หลบอย่างเดียว ยอมรับเลยว่าทำใจไม่ได้ เราคาดหวังไว้สูงเกินไป เราทำใจอยู่หลายเดือน แต่ก็ทำไม่ได้หรอก แต่ก็ดีขึ้นโอเคขึ้น จนบ้านเราได้การ์ดเชิญไปงานแต่งของเฮีย เราก็ไปกับพ่อแม่อย่างปฏิเสธไม่ได้ ตอนอยู่ในงาน เราพยายามไม่คิดมาก พยายามไม่ร้องไห้ แต่เราทำไม่ได้เลย เราคิดว่าตอลดเวลาหลายเดือนที่ทำใจเราลืมเฮียได้ แต่เปล่าเลย เราไม่เคยลืมเฮียได้เลย เรายังรักเฮียเหมือนเดิม เราทนไม่ไหวเลยขอพ่อกับแม่มาเข้าห้องน้ำ แต่จริงไปก็มาแอบร้องไห้นั้นละ ตอนนั้นเราร้องไห้จนเครื่องสำอางเลอะหน้า มันไม่ไหวจริงๆ พอเราร้องไห้จนหมด ก็ออกล้างหน้าล้างตาแล้วกลับเข้างานเหมือนเดิม เพื่อนเราก็มาค่อยชวนคุยนู้นคุยนี้ไม่ให้ราคิดมาก จนคู่บ่าวสาวต้องมาถ่ายรูปตามโต๊ะกับแขก เรายิ้มให้เฮียเท่าที่จะยิ้มได้ เราพยายามคุยแซวเฮียปกติ ทั้งๆที่ในใจไม่โอเคซักนิด หลังจากกินเลี้ยงเสร็จ พ่อแม่เราก็ไปอวยพรเฮียแล้วไปรอเราที่รถ
... เวลานี้เฮียยืนตรงหน้าเราแล้ว วันนี้คงเป็นวันที่เฮียหล่อที่สุดเลยละ ...
เราอวยพรเฮียและภรรยาเขา เรารู้ตัวเองเลยว่า เสียงเราสั่นขนาดไหน น้ำตาเราคลอมากแค่ไหน มันเจ็บปวดใจไปหมด
.... หลังจากงานแต่งจบนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อเฮียอีกเลยจนถึงปัจจุบันนี้ แต่เรากับเพื่อนยังคบกันอยู่เหมือนเดิม เพียงแต่ว่าเราจะไม่พูดถึงเฮียอีก
...ผ่านมาหลายปีแล้ว .... เฮียมีความสุขดีใช่มั้ย มีครอบครัวที่อบอุ่นแล้วใช่มั้ย ...
... หนูยังรักเฮียเหมือนเดิมนะ เหมือนวันแรกที่คิดจะรัก หนูพยายามลืมเฮียแล้วนะ แต่ขอโทษที่ลืมไม่ได้ ...
ตอนนี้หนูโตขึ้นแล้วนะเฮีย ... แต่เสียดายที่หนูขอเฮียเป็นแฟนไม่ได้แล้ว .
เราลืมเขาไม่ได้หรือไม่คิดอยากจะลืมกันแน่ ?
ย้อนกลับไปเมื่อตอนเราอายุ15 ตอนนั้นเรายังวัยรุ่นลองมีความรัก เราแอบชอบพี่ชายของเพื่อนเรา เขาคนนั้นอายุห่างจากเรา 6 ปี เลยค่ะ ตอนนั้นเรียกว่าครั่งรักเลยก็ว่าได้ เพราะชอบพี่เขามากๆ เพื่อนเราก็รู้ว่าชอบพี่ชายมัน มันก็มีแซวให้เราเขินอายบ้างตามประสาวัยรุ่น จนวันหนึ่งเราได้มีโอกาสคุยกับพี่เขา เราจะเรียกพี่เขาว่า "เฮีย" เพราะว่าเขาเป็นเชื้อสายคนจีน ตอนนั้นที่เราได้คุยกับเฮียเรารู้เลยว่า มันไม่ใช่ความรักเด็กน้อยที่อยากลองมีแฟนอะ มันคือความรักที่เราอยากมีเขาด้วยในอนาคตอะ เราดีใจมากและเพื่อนก็เชียร์ด้วย แต่เราก็รู้ละว่าเขาเจ้าชู้มากเพราะตอนนั้นเขายังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่เราก็เคยหลอกถามเขานะ ถ้ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนจะเลิกเจ้าชู้มั้ย เขาก็บอกว่า เขาเลิกได้ ถ้าถึงเวลานั้น เราเลยคิดว่าจะลองดูก็ไม่เสียหาย เราคุยกับเขาเรื่อยๆ เวลาเรานัดเจอกับเพื่อน เฮียก็จะมาด้วยตลอด ค่อยไปรับไปส่ง จนสนิทกับพ่อแม่เราไปเลย555 เป็นแบบนี้ไปได้ซัก 5-6 เดือนด้วยความที่เริ่มสนิทกันมากขึ้น เรากับเฮียเริ่มหยอกล้อกันบ้าง เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันสองคนบ้าง เราคุยกับทุกเรื่อง ระยะเวลานั้นเรารู้หมดแต่เฮียแกคุยกับใครบ้าง ออกไปเจอใครมาบ้าง จนมาวันหนึ่ง เฮียมาบอกเราว่า มีแฟนแล้วนะ ตอนนั้นเราก็ยินดีละ แต่ในใจลึกๆเสียใจ
พอเรารู้ว่าเฮียเลิกกับแฟน เราก็ดีใจนะ เพื่อเฮียจะมองมาที่เราบ้าง แต่ก็ป่าวเลย เฮียยังมองว่าเราเป็นน้องสาวคนหนึ่ง เฮียยังคงคบกับคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย เป็นแบบนี้มาได้ 1 ปีกว่าๆ เราเลยทนไม่ไหวแล้ว เราตั้งใจแล้วว่า วันเกิดเฮียเราจะบอกความในใจที่เรารู้สึกทั้งหมดไปเลย เราไม่อยากเก็บมันไว้อีกแล้ว แล้วตอนนั้นเราคิดว่าตัวเองโตพอแล้วด้วย
...... พอวันเกิดเฮีย เพื่อนเราก็มารับเราที่บ้านไปเอาเค้ก และเราก็แวะซื้อของขวัญด้วย กว่าจะทำอะไรเสร็จ ก็เย็นมากแล้ว เพื่อนเรากับพ่อแม่เพื่อนเลยเตรียมแผนเซอร์ไพรส์เฮีย ดีที่ตอนนั้นเฮียออกไปซื้อของให้แม่ เราเลยมีเวลาพอที่จะเตรียมตัว เหลือแค่รอเวลาเฮียกับมา ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนหลังจากเซอร์ไพรส์เสร็จก็กินข้าวกัน กินเค้ก แกะของขวัญ เฮียแกะของเราก่อน ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดเราซื้อ กล่องดนตรีให้ พอเฮียแกะของขวัญที่ทุกคนให้เสร็จ เฮียก็เลยจะไปฉลองกับเพื่อนที่ผับ เราเลยไม่มีโอกาสได้บอก และตอนนั้นเราก็ต้องกลับบ้านแล้วด้วยเพราะมันมืดมากแล้ว เพื่อนเราเลยให้เฮียไปส่งที่บ้าน เราเลยคิดว่า นี้ละเวลาของเรา พอถึงบ้านเราอวยพรวันเกิดให้เฮียยืนทำใจอยู่นานก็ตัดสินใจบอกชอบเฮียไป แต่สิ่งที่เราได้มาคือ #เฮียยิ้มแล้วลูบหัวเราตอนนั้นโครตอบอุ่น
เฮียพูดกับเราว่า " เฮียรู้ตั้งนานแล้วว่าหนูชอบเฮีย" เรางงเป็นไก่ตาแตกเลยว่ารู้ได้ยังไง เพราะเราก็ไม่แสดงออกขนาดนั้น เฮียเลยเล่าให้ฟังว่าที่รู้ว่าเราชอบ เพราะเพื่อนเราบอก เราเลยขำแก้เขินพร้อมโวยวายเพื่อนให้เฮียฟัง เราเลยขอเฮียเป็นแฟนเลย55555 แต่ผลที่ได้คือ เฮียสายหน้า แล้วบอกกับเราว่า "เรายังเด็กเกินไปสำหรับเขา" เราก็เข้าใจเฮียนะ แต่ก็แอบเสียใจอยู่หมือนกัน เราอาจเด็กเกินไปจริงๆนั้นละ แต่เราก็โล่งใจนะที่บอกชอบเฮียไป ถึงจะไม่สมหวังก็เถอะ หลังจากที่เราบอกชอบเฮียไปแล้วเฮียปฏิเสธเรากับเฮียก็เป็นพี่น้องกันแบบเดิม แต่สนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม เป็นแบบนี้อยู่ 2 ปี เรื่องก็เกิด
.... เฮียทำผญ.ท้อง .... ตอนนั้นเราเสียใจมาก เราช็อก เราทำอะไรไม่ถูกเลย (ปล.ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดเรากำลังเข้ามหาลัยเฮียเรียนจบรับช่วงต่อจากทางครอบครัว) เราไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง วันที่เราเสียใจที่สุด มันเหมือนโลกทั้งใบถล่มมาทับตัวเรา เราร้องไห้ทุกคืนจนเพื่อนเป็นห่วง เราไม่ได้ติดต่อกับเฮียอีกเลย เจอหน้าก็หลบอย่างเดียว ยอมรับเลยว่าทำใจไม่ได้ เราคาดหวังไว้สูงเกินไป เราทำใจอยู่หลายเดือน แต่ก็ทำไม่ได้หรอก แต่ก็ดีขึ้นโอเคขึ้น จนบ้านเราได้การ์ดเชิญไปงานแต่งของเฮีย เราก็ไปกับพ่อแม่อย่างปฏิเสธไม่ได้ ตอนอยู่ในงาน เราพยายามไม่คิดมาก พยายามไม่ร้องไห้ แต่เราทำไม่ได้เลย เราคิดว่าตอลดเวลาหลายเดือนที่ทำใจเราลืมเฮียได้ แต่เปล่าเลย เราไม่เคยลืมเฮียได้เลย เรายังรักเฮียเหมือนเดิม เราทนไม่ไหวเลยขอพ่อกับแม่มาเข้าห้องน้ำ แต่จริงไปก็มาแอบร้องไห้นั้นละ ตอนนั้นเราร้องไห้จนเครื่องสำอางเลอะหน้า มันไม่ไหวจริงๆ พอเราร้องไห้จนหมด ก็ออกล้างหน้าล้างตาแล้วกลับเข้างานเหมือนเดิม เพื่อนเราก็มาค่อยชวนคุยนู้นคุยนี้ไม่ให้ราคิดมาก จนคู่บ่าวสาวต้องมาถ่ายรูปตามโต๊ะกับแขก เรายิ้มให้เฮียเท่าที่จะยิ้มได้ เราพยายามคุยแซวเฮียปกติ ทั้งๆที่ในใจไม่โอเคซักนิด หลังจากกินเลี้ยงเสร็จ พ่อแม่เราก็ไปอวยพรเฮียแล้วไปรอเราที่รถ
... เวลานี้เฮียยืนตรงหน้าเราแล้ว วันนี้คงเป็นวันที่เฮียหล่อที่สุดเลยละ ...
เราอวยพรเฮียและภรรยาเขา เรารู้ตัวเองเลยว่า เสียงเราสั่นขนาดไหน น้ำตาเราคลอมากแค่ไหน มันเจ็บปวดใจไปหมด
.... หลังจากงานแต่งจบนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อเฮียอีกเลยจนถึงปัจจุบันนี้ แต่เรากับเพื่อนยังคบกันอยู่เหมือนเดิม เพียงแต่ว่าเราจะไม่พูดถึงเฮียอีก
...ผ่านมาหลายปีแล้ว .... เฮียมีความสุขดีใช่มั้ย มีครอบครัวที่อบอุ่นแล้วใช่มั้ย ...
... หนูยังรักเฮียเหมือนเดิมนะ เหมือนวันแรกที่คิดจะรัก หนูพยายามลืมเฮียแล้วนะ แต่ขอโทษที่ลืมไม่ได้ ...
ตอนนี้หนูโตขึ้นแล้วนะเฮีย ... แต่เสียดายที่หนูขอเฮียเป็นแฟนไม่ได้แล้ว .