บริษัทที่เราทำงานเป็นตึกสูงในย่านการค้า ที่ดินแสนแพง มีสถานีรถไฟฟ้าใกล้ๆ
บริษัทเราเช่าอยู่หลายชั้นมาก
เรานั่งทำงานอยู่ในคอกที่ใกล้ประตูทางเข้าบริษัทฯ ที่ชั้นระดับกลางๆของตึก
เราเป็นผู้จัดการดูแลฝ่ายจัดซื้อที่ต้องติดต่อ ผู้มาขายสินค้าให้บริษัทฯ เลยทำให้อยู่ด่านหน้า..
อีกฝั่งของลิฟต์จะเป็นฝ่ายบุคคล ที่ต้องมีคนมาสัมภาษณ์งานเรื่อยๆ บริษัทเรายังมีตำแหน่งว่างอยู่บางตำแหน่ง
เราจะเห็นคนจำนวนมากวันนึงเป็นสิบคน มาสัมภาษณ์งานแล้วไม่อ่านป้าย..
ออกจากลิฟต์ก็เดินตรงดิ่งมองหาคน ผ่านป้ายบอกทาง 3 ป้ายชัดๆ เรียกว่า ทิ่มตา
สีก็ชัดมาก มีลูกศรชัดแจ๋ว เดินพุ่งเข้าหาคนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มาบอกอย่างเดียว
มาสัมภาษณ์งานครับ/ค่ะ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นวัยหนุ่มสาว เด็กจบใหม่
น้องๆในฝ่ายเราต้องคอยตอบคำถามคนพวกนี้ทั้งวัน .. ทั้งๆที่ฝ่ายเรามีป้ายใหญ่ๆติดไว้เลยว่า เป็นฝ่ายอะไร
ที่ไม่ใช่ฝ่ายบุคคลและไม่ใช่ประชาสัมพันธ์แน่นอน
แต่ด้วยเราเป็นพวกฝ่ายที่ต้องเจอคนเยอะ ได้รับการอบรมด้านงานบริการมา
น้องๆเราก็ตอบกันได้แหล่ะ แต่ก็สงสัยว่า ทำไมคุณๆที่มาสมัครงานช่างไม่สังเกตุเอาซะเลย
และอีกอย่างนึงที่เห็น คนที่มีอายุระดับกลางๆ เขาออกจากลิฟต์มา จะยืนอ่านป้ายก่อน แล้วไปตามป้ายทันที
โดยไม่ต้องถามใครเลย .. ซึ่งมองดูก็รู้ว่า ระดับซีเนียร์หน่อย ไม่ใช่คนจบใหม่
ป้ายบอกทางพร้อมลูกศรชี้ทาง มีอยู่ตรงหน้าลิฟต์เลย เหมือนบริษัททั่วไป..
นี่แหล่ะนะ ประสบการณ์มันบอกให้เรารู้จักเพิ่งตัวเอง รู้จักสังเกตุ ก่อนจะทำอะไรลงไป.. เห็นชัดมาก แค่เรื่องแบบนี้
"สังเกตุ อ่าน คิดก่อนถาม เพื่อไม่เป็นการรบกวนคนอื่นๆ"
บางคนหนักมาก นั่งประชุมกันอยู่ในห้องประชุมปิดประตูแล้ว ยังจะเปิดประตูมาถามว่า ฝ่ายบุคคลไปทางไหน โอ้ย... จะเป็นลม
ไม่สังเกตุไม่พอ ไม่มีมารยาทด้วย เด็กหนอเด็ก..
ฝ่ายบุคคลแค่เดินออกจากลิฟต์ประมาณ 15 ก้าวก็ถึงแล้วค่ะ ไม่ได้ไกลเลย อยู่คนละฝั่งประตูกับฝ่ายเรา
แต่ฝ่ายเราประมาณ 10 ก้าว สั้นกว่านิดนึง 555
อีกอย่างนะ .. .พอบอกทางแล้ว น้องๆพวกนี้หันหลังกลับไปทันที ไม่มีแม้แต่คำขอบคุณ.. นี่พูดจริงนะ งงมาก..
อยากบอกทุกคนว่า ไปติดต่องานที่ไหน ควรอ่านป้ายก่อนเสมอ
และการถามทางใคร แม้เขาจะเป็นประชาสัมพันธ์คอยบอกทางให้คุณ คุณก็ควรจะขอบคุณเขาค่ะ
แต่นี่ฝ่ายเราไม่ใช่ประชาสัมพันธ์ด้วย.. แนะนำบอกทางให้ด้วย.. แต่ไม่มีคำขอบคุณสักคำ..
ทำไม เป็นกันแบบนี้... เฮ้อ..
คนมาสมัครงาน สัมภาษณ์งาน ติดต่องาน ทำไมออกจากลิฟต์แล้ว ไม่อ่านป้ายก่อนจะเดินไปถามคนอื่นๆ เขาไม่สังเกตุกันเลย
บริษัทเราเช่าอยู่หลายชั้นมาก
เรานั่งทำงานอยู่ในคอกที่ใกล้ประตูทางเข้าบริษัทฯ ที่ชั้นระดับกลางๆของตึก
เราเป็นผู้จัดการดูแลฝ่ายจัดซื้อที่ต้องติดต่อ ผู้มาขายสินค้าให้บริษัทฯ เลยทำให้อยู่ด่านหน้า..
อีกฝั่งของลิฟต์จะเป็นฝ่ายบุคคล ที่ต้องมีคนมาสัมภาษณ์งานเรื่อยๆ บริษัทเรายังมีตำแหน่งว่างอยู่บางตำแหน่ง
เราจะเห็นคนจำนวนมากวันนึงเป็นสิบคน มาสัมภาษณ์งานแล้วไม่อ่านป้าย..
ออกจากลิฟต์ก็เดินตรงดิ่งมองหาคน ผ่านป้ายบอกทาง 3 ป้ายชัดๆ เรียกว่า ทิ่มตา
สีก็ชัดมาก มีลูกศรชัดแจ๋ว เดินพุ่งเข้าหาคนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มาบอกอย่างเดียว
มาสัมภาษณ์งานครับ/ค่ะ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นวัยหนุ่มสาว เด็กจบใหม่
น้องๆในฝ่ายเราต้องคอยตอบคำถามคนพวกนี้ทั้งวัน .. ทั้งๆที่ฝ่ายเรามีป้ายใหญ่ๆติดไว้เลยว่า เป็นฝ่ายอะไร
ที่ไม่ใช่ฝ่ายบุคคลและไม่ใช่ประชาสัมพันธ์แน่นอน
แต่ด้วยเราเป็นพวกฝ่ายที่ต้องเจอคนเยอะ ได้รับการอบรมด้านงานบริการมา
น้องๆเราก็ตอบกันได้แหล่ะ แต่ก็สงสัยว่า ทำไมคุณๆที่มาสมัครงานช่างไม่สังเกตุเอาซะเลย
และอีกอย่างนึงที่เห็น คนที่มีอายุระดับกลางๆ เขาออกจากลิฟต์มา จะยืนอ่านป้ายก่อน แล้วไปตามป้ายทันที
โดยไม่ต้องถามใครเลย .. ซึ่งมองดูก็รู้ว่า ระดับซีเนียร์หน่อย ไม่ใช่คนจบใหม่
ป้ายบอกทางพร้อมลูกศรชี้ทาง มีอยู่ตรงหน้าลิฟต์เลย เหมือนบริษัททั่วไป..
นี่แหล่ะนะ ประสบการณ์มันบอกให้เรารู้จักเพิ่งตัวเอง รู้จักสังเกตุ ก่อนจะทำอะไรลงไป.. เห็นชัดมาก แค่เรื่องแบบนี้
"สังเกตุ อ่าน คิดก่อนถาม เพื่อไม่เป็นการรบกวนคนอื่นๆ"
บางคนหนักมาก นั่งประชุมกันอยู่ในห้องประชุมปิดประตูแล้ว ยังจะเปิดประตูมาถามว่า ฝ่ายบุคคลไปทางไหน โอ้ย... จะเป็นลม
ไม่สังเกตุไม่พอ ไม่มีมารยาทด้วย เด็กหนอเด็ก..
ฝ่ายบุคคลแค่เดินออกจากลิฟต์ประมาณ 15 ก้าวก็ถึงแล้วค่ะ ไม่ได้ไกลเลย อยู่คนละฝั่งประตูกับฝ่ายเรา
แต่ฝ่ายเราประมาณ 10 ก้าว สั้นกว่านิดนึง 555
อีกอย่างนะ .. .พอบอกทางแล้ว น้องๆพวกนี้หันหลังกลับไปทันที ไม่มีแม้แต่คำขอบคุณ.. นี่พูดจริงนะ งงมาก..
อยากบอกทุกคนว่า ไปติดต่องานที่ไหน ควรอ่านป้ายก่อนเสมอ
และการถามทางใคร แม้เขาจะเป็นประชาสัมพันธ์คอยบอกทางให้คุณ คุณก็ควรจะขอบคุณเขาค่ะ
แต่นี่ฝ่ายเราไม่ใช่ประชาสัมพันธ์ด้วย.. แนะนำบอกทางให้ด้วย.. แต่ไม่มีคำขอบคุณสักคำ..
ทำไม เป็นกันแบบนี้... เฮ้อ..