อวิชชาที่แท้คือการเลิก...สายชล

ปุถุชนนั้นมนสิการอยู่โดยไม่แยบคายอย่างนี้ว่า เราได้มีแล้วในอดีตกาลหรือหนอ เรา ไม่ได้มีแล้วในอดีตกาลหรือหนอ ในอดีตกาลเราได้เป็นอะไรหนอ ในอดีตกาลเราได้เป็นอย่างไร หนอ ในอดีตกาลเราได้เป็นอะไรแล้วจึงเป็นอ

@ ใครหรือ คือ ครูบา จิตวิญญาณ์สละพลี ชีวีเพื่อปวงศิษย์ แบบชีวิตคุณธรรม    ส่องนำเห็นดีชั่ว มิหมอง มั่วตัณหา  อวิชชาขจัดหาย รู้ขวนขวายวิทยา    ชีวาเพื่อผองชน ...อดทนร

ผู้ไม่สดับ เพราะจิตมีอวิชชา จิตจึงทำ พูด คิด ทางบุญ เกิดปุญญาภิสังขาร เพราะจิตมีอวิชชา จิตจึงทำ พูด คิด ทางบาป เกิดอปุญญาภิสังขาร เพราะจิตมีอวิชชา จิตจึงทำ พูด คิด ทางไม่บุญไม่บาป  เกิดอาเนญชาภิส

ความทุกข์ (ในอริยสัจ ๔) ที่แท้จริงที่พระพุทธเจ้าสอนนั้นคือ ความทุกข์ของจิตใจ ที่เกิดขึ้นมาจากการจินตนาการ (ปรุงแต่งขึ้นมาเอง) ของจิตที่โง่เขลา (คือมีอวิชชา-ความรู้ว่ามีตัวเราครอบงำอยู่) ดังที่พระพุทธเ

ก็ในเมื่อ "ตัวเรา" ไม่มี แล้ว..ใครทุกข์? ใครสุข? “พระพุทธองค์ตรัสว่า “เมื่อกล่าวสรุปให้สั้นที่สุดแล้ว เบญจขันธ์ที่ยังมีอุปาทาน เป็นตัวทุกข์” ( สงฺขิตฺเตน ปญฺจุปาทานกฺขนฺธา

ความจริง หมายถึง สิ่งที่มีอยู่หรือเป็นอยู่ตามธรรมชาติอย่างไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งความจริงนี้มีอยู่ ๒ อย่าง คือ ๑. ความจริงสมมติ คือเป็นความจริงตามที่ชาวโลกเขาสมมติกันขึ้นมา เช่น ตัวเรา, ตัวเขา, ชาย, หญิง

ตำราที่สอนเรื่องจิต บริสุทธิ์ จิตตวิสุทธิ จะบอกว่า สติมีแต่กุศล ไม่มีสติอกุศล แต่ในโลกนี้สิ่งต่างๆย่อมมีของเป็นคู่ มีสุขก็มีทุข์ มีอวิชชา ก็มีวิชชา มีสัมมามรรค ก็มีมิจฉามรรค มีสัมมาสติ ก็มีมิจฉาสติ แต