ผมมีเรื่อง ปรึกษา ขอความเห็นเพื่อเป็นแนวทางครับ. เป็นเรื่องตามหา กระเป๋าใส่ อัลบั้มภาพเก่า ๆ ของครอบครัวเป็นภาพงานบวชเณร บวชพระ. และรับปริญญา และรูปประทับใจของครอบครัวของผมหายไป ประกอบด้วยภาพจำนวนหลายร้อยภาพ จัดเป็นหลาย สิบ อัลบั่ม และ
ฟิลม์ 35 มม แบบเก่าอีกส่วนหนึ่ง. โดยผมจำได้ราง ๆ ว่า มีผู้เก็บได้ ชื่อ เมย์ หรือ แอน นี่แหล่ะครับ. เอาว่าผมขอเรียกเธอว่าเมย์ เธอเป็น พนักงานโรงงาน บริษัท แห่งหนึ่ง. จวบจนปัจจุบันผมตามหาคุณ เมย์และกระเป๋าทั้งหมดยังไม่เจอครับ เหตุการณ์เกิดในพื้นที่นอก กทม เป็นเวลาหลายปีมาแล
เรื่องมีอยู่ว่า. ผมบังเอิญลืมวางกระเป๋าไว้ที่บริษัท หรือโรงงาน แห่งหนึ่งครับระหว่างไปเยี่ยมลูกค้าที่นั่น. ผมจำชื่อไม่ได้. และต่อมามีพนักงานผู้หญิง ชื่อ เมย์ โทรมาแจ้งว่า เธอเก็บได้และโทรมาหาผมประมาณ 3. ครั้ง ว่าให้เข้าไปรับกระเป๋า. เพราะเธอพบเบอร์โทรศัพท์ ของผมในกระเป๋านัน้
แต่ผมไม่แน่ใจว่าเป็นของผมหรือไม่ เพราะ เธอบอกเป็นรูปงานบวช. อาจจเพราะเมย์คงไม่กล้าเปิดดูข้างในมากนัก. เรื่องสำคัญคือ ผมจำไม่ได้ว่าตัวเองเอารูปงานบวชเณร บวชพระ. ใส่ไว้ในกระเป๋านั่น และช่วงนั้นงานที่ผมทำก้ยุ่งจนไม่มีเวลาไม่ได้ไปรับกระเป๋าใบนั้นจริงๆ
ต่อมาเมย์ไหว้วานให้เพื่อนผู้หญิงในบริษัท เดียวกัน เอามามอบให้ผมให้ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ แต่เอาเข้าจริง ๆ ผมก้ไปไม่ทันเพราะ เพื่อนเธออยู่แค่ สอง ชั่วโมง ต้องรีบกลับไปต่างจังหวัดทำงานต่อ เธอจึงว่าให้ผมติดต่อเมย์เอง. อาจให้ส่งทางไปรษณีย์ก้ได้. เพื่อนเมย์ คนนี้ ยังบอกว่า. เค้าสองคนสงสารผม. และทางบริษัท จะเอากระเป๋าไปทำลาย ถ้าผมไม่เข้าไปรับ. ผมเองตอนนัน้. อยากรู้จริง ๆ ว่ากระเป๋าใบนั้นใช่ของผมไหม และรูปงานบวช มันคืออะไรกันแน่
ต่อมาอีกหลายวัน. เมย์ก้โทรมาและบอกว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะเก็บไว้ให้. ถ้าผมยังไม่ไปรับ. เค้าจะส่งกระเป๋าไปทำลาย. ผมเองในตอนนัน้ ยังไม่มั่นใจว่าเป็นกระเป๋าตัวเอง. และขอให้เมย์ช่วยส่งตัวอย่างรูปถ่ายในกระเป๋า มาทาง อีเมล์ หรือ sms ได้ไหม จะได้ดูว่าเป็นรูปของผมไหม. แต่เมย์ก้บอกว่า รูปมันเยอะ. ไม่รู้จะส่งรูปไหนดี. เอาว่าส่งไปรษณีย์ ไปให้ไหม. ผมก้กลัวว่าถ้าไม่ใช่ของผม แล้วผมจะเอาไปคืนเจ้าของ ยังไงต่อไป
ในครั้งสุดท้ายนี้. ผมก้เริ่มมีอารมณ์น้อยใจว่าทำไมเค้าจะทำลายรูปงานบวชพระ บวชเณร ได้ลงคอ. เค้าไม่กลัวบาปกรรม หรือยังไง. เมืองไทยเป็นเมืองพุทธ. ปกติถ้าเก็บรูปงานบวชได้เต็ม ๆ จำนวนมากแบบนี้. คงไม่ใจร้ายทิ้งหรอก. ผมเริ่มสับสน
พอเค้าถามผมแบบนั้น. ผมเองก้ไม่รู้จะทำยังไง. เพราะเข้าไปหาเค้าไม่ทันอยู่ดี. อีกใจนึงก้คิดว่าของนั้น. อาจไม่ใช่ของเรา. เพราะความจำตอนนัน้สับสนมาก. เมย์ให้โอกาสสุดท้าย บอกผมว่าคุณต้องเสียใจมาก ๆ แน่ ถ้าไม่นำกลับไป. และครอบครัวของคุณก้ต้องเสียใจด้วย. เพราะรูปงานบวช. มีแค่ครั้งเดียวในชีวิต และรูปพวกนี้อัดจากฟิลม์ไม่มีไฟล์ดิจิตอลเหมือนปัจจุบัน
ผมก้เลยบอกเมย์ว่าผมโดนกดดันมาก. ถ้ารับรูปมาแล้วไม่ใช่ของผม ผมก้ต้องส่งคืนเมย์
แต่ถ้าใช่ก้นับว่าเมย์สร้างมหากุศลต่อผมและครอบครัว. ด้วยความไม่แน่ใจ ผมจึงจำไม่ได้ว่า
วันนั้น เมย์ดำเนินการอย่างไรต่อไป
หลังจากนั้น. ผมก้ไม่ได้รับการติต่อจากเมย์. อีกเลย และเบอร์โทรของเมย์. ผมก้ไม่ได้บันทึกเก็บไว้. และตัวผมก้เปลี่ยนใช้ เบอร์โทร อีกเบอร์ จึงเป็นไปได้ว่า เมย์อาจโทรหาผมอีก. แต่โทรไม่ติด.
ตอนนี้ผมมารื้อค้นที่บ้านเพื่อหาอัลบั้มภาพถ่าย งานบวช พระ บวชเณร และ รับปริญญา. พบว่า
ส่วนใหญ่หายไป. และบางส่วนเหลืออยู่เล็กน้อย. ก้เพราะอัลบั่มเล็กน้อยเหล่านี้. ทำให้ผมเข้าใจมาตลอดว่า ของ ๆ ผมยังอยู่. แต่ความจริงแล้ว. ภาพส่วนใหญ่ เก็บรวมกันไว้ในกระเป๋าใบน้ันและหายไป
ผมทบทวนคำพูดของเมย์ ที่บอกว่า คุณต้องเสียใจอย่างมาก และ ครอบครัวของคุณ และ พ่อแม่ของคุณ ด้วย. ผมเพิ่งรู้ว่ากระเป๋าใบนั้น แท้จริงเป็นของผม. และ เมย์กับเพื่อนเมย์ หวังดีและพยายามช่วยผม. แต่ตกลงกันไม่ได้
ผมหวังว่า เมย์ หรือเพื่อนเมย์ หรือคนที่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้จากเมย์. จะมาอ่านกระทู้นี้ และสะกิดใจ. กลับไปบอกเมย์. และ หวังว่า พวกเค้าเป็นคนพื้นฐานจิตใจดี. น่าจะช่วยเก็บ รูปและกระเป๋าใบนั้นไว้ ให้ผม. ผมอธิษฐานต่อพระรัตนตรัย ขอให้เป็นเช่นนัน้. หวังให้เมย์ ติดต่อผมกลับมา ผมให้อีเมล์ ไว้ตรงนี้. ถ้าใช่ เมย์และเพื่อน. รบกวนติดต่อผมกลับมาด้วยครับ. เราเจอกันคงเพราะบุญและกรรม ทำร่วมกันมา. และผมเชื่อและหวังว่าจะได้คุยกับเมย์อีก
Yingday1234@hotmail.com
ในความเห็นของเพื่อน ๆ ใน pantip คิดว่า ผมมีทางหากระเป๋า และ ตัวเมย์ เจอไหมครับ
อยากให้ช่วยกันแนะนำผมด้วยครับ
ตามหา กระเป๋าใส่ อัลบั้มภาพเก่า ๆ ของครอบครัวเป็นภาพงานบวชเณร บวชพระ. และรับปริญญา และรูปประทับใจของครอบครัวของผมหายไป
ฟิลม์ 35 มม แบบเก่าอีกส่วนหนึ่ง. โดยผมจำได้ราง ๆ ว่า มีผู้เก็บได้ ชื่อ เมย์ หรือ แอน นี่แหล่ะครับ. เอาว่าผมขอเรียกเธอว่าเมย์ เธอเป็น พนักงานโรงงาน บริษัท แห่งหนึ่ง. จวบจนปัจจุบันผมตามหาคุณ เมย์และกระเป๋าทั้งหมดยังไม่เจอครับ เหตุการณ์เกิดในพื้นที่นอก กทม เป็นเวลาหลายปีมาแล
เรื่องมีอยู่ว่า. ผมบังเอิญลืมวางกระเป๋าไว้ที่บริษัท หรือโรงงาน แห่งหนึ่งครับระหว่างไปเยี่ยมลูกค้าที่นั่น. ผมจำชื่อไม่ได้. และต่อมามีพนักงานผู้หญิง ชื่อ เมย์ โทรมาแจ้งว่า เธอเก็บได้และโทรมาหาผมประมาณ 3. ครั้ง ว่าให้เข้าไปรับกระเป๋า. เพราะเธอพบเบอร์โทรศัพท์ ของผมในกระเป๋านัน้
แต่ผมไม่แน่ใจว่าเป็นของผมหรือไม่ เพราะ เธอบอกเป็นรูปงานบวช. อาจจเพราะเมย์คงไม่กล้าเปิดดูข้างในมากนัก. เรื่องสำคัญคือ ผมจำไม่ได้ว่าตัวเองเอารูปงานบวชเณร บวชพระ. ใส่ไว้ในกระเป๋านั่น และช่วงนั้นงานที่ผมทำก้ยุ่งจนไม่มีเวลาไม่ได้ไปรับกระเป๋าใบนั้นจริงๆ
ต่อมาเมย์ไหว้วานให้เพื่อนผู้หญิงในบริษัท เดียวกัน เอามามอบให้ผมให้ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ แต่เอาเข้าจริง ๆ ผมก้ไปไม่ทันเพราะ เพื่อนเธออยู่แค่ สอง ชั่วโมง ต้องรีบกลับไปต่างจังหวัดทำงานต่อ เธอจึงว่าให้ผมติดต่อเมย์เอง. อาจให้ส่งทางไปรษณีย์ก้ได้. เพื่อนเมย์ คนนี้ ยังบอกว่า. เค้าสองคนสงสารผม. และทางบริษัท จะเอากระเป๋าไปทำลาย ถ้าผมไม่เข้าไปรับ. ผมเองตอนนัน้. อยากรู้จริง ๆ ว่ากระเป๋าใบนั้นใช่ของผมไหม และรูปงานบวช มันคืออะไรกันแน่
ต่อมาอีกหลายวัน. เมย์ก้โทรมาและบอกว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะเก็บไว้ให้. ถ้าผมยังไม่ไปรับ. เค้าจะส่งกระเป๋าไปทำลาย. ผมเองในตอนนัน้ ยังไม่มั่นใจว่าเป็นกระเป๋าตัวเอง. และขอให้เมย์ช่วยส่งตัวอย่างรูปถ่ายในกระเป๋า มาทาง อีเมล์ หรือ sms ได้ไหม จะได้ดูว่าเป็นรูปของผมไหม. แต่เมย์ก้บอกว่า รูปมันเยอะ. ไม่รู้จะส่งรูปไหนดี. เอาว่าส่งไปรษณีย์ ไปให้ไหม. ผมก้กลัวว่าถ้าไม่ใช่ของผม แล้วผมจะเอาไปคืนเจ้าของ ยังไงต่อไป
ในครั้งสุดท้ายนี้. ผมก้เริ่มมีอารมณ์น้อยใจว่าทำไมเค้าจะทำลายรูปงานบวชพระ บวชเณร ได้ลงคอ. เค้าไม่กลัวบาปกรรม หรือยังไง. เมืองไทยเป็นเมืองพุทธ. ปกติถ้าเก็บรูปงานบวชได้เต็ม ๆ จำนวนมากแบบนี้. คงไม่ใจร้ายทิ้งหรอก. ผมเริ่มสับสน
พอเค้าถามผมแบบนั้น. ผมเองก้ไม่รู้จะทำยังไง. เพราะเข้าไปหาเค้าไม่ทันอยู่ดี. อีกใจนึงก้คิดว่าของนั้น. อาจไม่ใช่ของเรา. เพราะความจำตอนนัน้สับสนมาก. เมย์ให้โอกาสสุดท้าย บอกผมว่าคุณต้องเสียใจมาก ๆ แน่ ถ้าไม่นำกลับไป. และครอบครัวของคุณก้ต้องเสียใจด้วย. เพราะรูปงานบวช. มีแค่ครั้งเดียวในชีวิต และรูปพวกนี้อัดจากฟิลม์ไม่มีไฟล์ดิจิตอลเหมือนปัจจุบัน
ผมก้เลยบอกเมย์ว่าผมโดนกดดันมาก. ถ้ารับรูปมาแล้วไม่ใช่ของผม ผมก้ต้องส่งคืนเมย์
แต่ถ้าใช่ก้นับว่าเมย์สร้างมหากุศลต่อผมและครอบครัว. ด้วยความไม่แน่ใจ ผมจึงจำไม่ได้ว่า
วันนั้น เมย์ดำเนินการอย่างไรต่อไป
หลังจากนั้น. ผมก้ไม่ได้รับการติต่อจากเมย์. อีกเลย และเบอร์โทรของเมย์. ผมก้ไม่ได้บันทึกเก็บไว้. และตัวผมก้เปลี่ยนใช้ เบอร์โทร อีกเบอร์ จึงเป็นไปได้ว่า เมย์อาจโทรหาผมอีก. แต่โทรไม่ติด.
ตอนนี้ผมมารื้อค้นที่บ้านเพื่อหาอัลบั้มภาพถ่าย งานบวช พระ บวชเณร และ รับปริญญา. พบว่า
ส่วนใหญ่หายไป. และบางส่วนเหลืออยู่เล็กน้อย. ก้เพราะอัลบั่มเล็กน้อยเหล่านี้. ทำให้ผมเข้าใจมาตลอดว่า ของ ๆ ผมยังอยู่. แต่ความจริงแล้ว. ภาพส่วนใหญ่ เก็บรวมกันไว้ในกระเป๋าใบน้ันและหายไป
ผมทบทวนคำพูดของเมย์ ที่บอกว่า คุณต้องเสียใจอย่างมาก และ ครอบครัวของคุณ และ พ่อแม่ของคุณ ด้วย. ผมเพิ่งรู้ว่ากระเป๋าใบนั้น แท้จริงเป็นของผม. และ เมย์กับเพื่อนเมย์ หวังดีและพยายามช่วยผม. แต่ตกลงกันไม่ได้
ผมหวังว่า เมย์ หรือเพื่อนเมย์ หรือคนที่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้จากเมย์. จะมาอ่านกระทู้นี้ และสะกิดใจ. กลับไปบอกเมย์. และ หวังว่า พวกเค้าเป็นคนพื้นฐานจิตใจดี. น่าจะช่วยเก็บ รูปและกระเป๋าใบนั้นไว้ ให้ผม. ผมอธิษฐานต่อพระรัตนตรัย ขอให้เป็นเช่นนัน้. หวังให้เมย์ ติดต่อผมกลับมา ผมให้อีเมล์ ไว้ตรงนี้. ถ้าใช่ เมย์และเพื่อน. รบกวนติดต่อผมกลับมาด้วยครับ. เราเจอกันคงเพราะบุญและกรรม ทำร่วมกันมา. และผมเชื่อและหวังว่าจะได้คุยกับเมย์อีก
Yingday1234@hotmail.com
ในความเห็นของเพื่อน ๆ ใน pantip คิดว่า ผมมีทางหากระเป๋า และ ตัวเมย์ เจอไหมครับ
อยากให้ช่วยกันแนะนำผมด้วยครับ