ฉันชื่อเล่นข้าว ตอนนี้อายุ 14 แล้วยังอ่านหนังสือไม่คล่องเพราะตอนเด็กๆ เราไม่อยากไปโรงเรียนแล้วคุณแม่ก็ว่าเราทำไมถึงไม่ไปเรียน และคำพูดที่ตอนเด็กเราไม่สามารถเข้าใจได้เลยว่า แม่พูดอะไรไปบ้าง แต่เราฟังแล้วน้ำตาไหลทุกครั้งที่กลับมาคิดถึงมันอีก แล้วหลังจากนั้นแม่เราก็บังคับเราไปเรียนจนวันนึงครูให้เราอ่านหนังสือแล้วเราอ่านไม่สามารถคำที่ครูอ่านได้เรานั่งเงียบ ครูก็ถามเรา แล้วเราก็ร้องไห้ออกมา ครูตกใจมากๆเลยมาปลอบเราหลังจากนั้นก็ไม่สามารถอ่านหนังสือได้อีกเลย หลังจากนั้นเราอ่านหนังสือไม่ออกเลยตอน ป.1-2 พอถึงตอน ป.2 ครูประจำชั้นได้แก้ปัญหาที่เราอ่านไม่คล่อง ครูช่วยทำให้เรากลับมาอ่านได้อีกครั้งแต่ใช้เวลานานมากๆ เรารักครูคนนี้มากๆ ครูเหมือนแม่จริงๆ ครูช่วยเราไว้เยอะจริง ครั้งล่าสุดที่ได้ครูที่รัก ตอนไปเรียนพิเศษครูประจำวัน ป.5 ซึ่งเป็นความบังเอิญ ครูที่รักของเราก็อยู่ใกล้กับมันเป็นเรื่องตลกนะที่ ครูที่รักของเราเอาชื่อเราไปตั้งเป็นชื่อของสุนัข555 เรายืนงงเลย แล้วเจ้าข้าว(สุนัข)มันชอบเรามากๆด้วย แล้วตอนนี้เราก็ยังไม่คล่องแต่ก็สามารถได้แล้วได้เยอะกว่าเมื่อก่อน แต่ตอนนี้เราก็เคลียเรื่องอ่านอังกฤษแทน555 เกือบลืมบอกไปว่าเราเคยโดนบูลลี่ แต่ก็จบเรื่องไปได้ดี
เด็กอายุ14ปี ยังอ่านหนังสือไม่คล่อง เพราะเหตุการณ์ในอดีต