ก็ขอเข้าเรื่องเลยนะคะเราอยู่ม.6อายุ17ก็เริ่มที่แม่เราอยู่กับแม่ค่ะ ส่วนเรามีไปหาพ่อเสาร์อาทิตย์บ้างค่ะแต่ไม่บ่อย
ซึ่งเราก็ข้างจะสนิทกับพ่อมากกว่าเพราะว่านิสัยเหมือนกันเป็นคนง่ายๆเวลาคุยกับพ่อเรื่องเข้ามหาลัยพ่อก็มักจะพูดว่าเราอ่ะชอบวาดรูปใช่ไหมจะไปเรียนด้านสายศิลป์ เลือกได้หรือยังพ่อก็ฟังความคิดเห็นเราเสมอ
แต่ถ้าคุยกับแม่มันจะเป็นอีกเรื่องนึงเลยค่ะแม่มาให้เราเรียนสายวิทย์คณิตอยากให้เราเรียนบัญชีแต่เราอ่ะเกรด 2.5 เราคงไม่ไหวแต่แม่ก็ไม่ค่อยฟังเราหรอก
ยอมรับเลยค่ะว่าเราอ่ะไม่ใช่ลูกที่ดีเท่าไหร่ไม่ได้ตั้งใจเรียนค่ะเรียนบ้างไม่เรียนบ้าง แล้วเราก็ชอบ ซื้อมังงะญี่ปุ่นสมุดวาดรูปซื้อพวกสีไม้สีน้ำวาดรูปต่างๆมาใช้แต่แม่ก็ชอบพูดว่ามันไม่มีประโยชน์หยุดซื้อได้แล้ว
เราก็บอกแม่ไปว่ามันเป็นความสุขของหนูถึงหนูจะใช้เงินของแม่แต่หนูไม่เคยไปขอเพิ่ม จากเงินที่แม่ให้มาเลยแล้วหนูก็มีรับจ้างวาดรูปอะไรแบบนี้อยู่แล้ว
แต่สุดท้ายก็มักจะบานปลายเป็นเรื่องทะเลาะกันใหญ่โตตลอด หนักสุดแม่ตบหน้าเราแล้วบอกว่าเราให้เราเกิดมาทำไมกูเป็นขี้ข้าหรอเราก็ได้แต่เงียบแล้วร้องไห้ไม่รู้จะทำยังไง แม่ไม่เคยรู้เลยว่าเราพยายามของเราเหมือนกันมีทางของตัวเองเหมือนกันไม่เคยถามเราเลยไม่เคยขอโทษเราเลยสักครั้งทั้งที่มันไม่ใช่ความผิดของเราที่ชอบทางนี้
รู้ว่าแม่เหนื่อยจากการทำงานมาแต่เราก็ไม่ผิดที่เราเป็นแบบนี้
อยากย้ายไปอยู่กับพ่อเหมือนกันแต่พ่อก็มีปัญหาทางการเงินก็เลยย้ายไปอยู่กับพ่อไม่ได้
เรามีแผนว่าจะเตรียมยื่นพอร์ตเข้ามัณฑนศิลป์ศิลปากรแต่ไม่รู้ว่าจะติดไหมไม่รู้ว่าแม่จะส่งเราเรียนหรือเปล่าด้วยเพราะเราอยู่ปทุมมหาลัยอยู่ไกลเลยต้องอยู่หอ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ของเรานะคะหวังว่าตอนที่ทุกคนมาตอบกระทู้ของเราเราจะยังไม่คิดสั้นก่อนนะ
ทำยังไงดีคะเมื่อมีแม่แบบนี้
ซึ่งเราก็ข้างจะสนิทกับพ่อมากกว่าเพราะว่านิสัยเหมือนกันเป็นคนง่ายๆเวลาคุยกับพ่อเรื่องเข้ามหาลัยพ่อก็มักจะพูดว่าเราอ่ะชอบวาดรูปใช่ไหมจะไปเรียนด้านสายศิลป์ เลือกได้หรือยังพ่อก็ฟังความคิดเห็นเราเสมอ
แต่ถ้าคุยกับแม่มันจะเป็นอีกเรื่องนึงเลยค่ะแม่มาให้เราเรียนสายวิทย์คณิตอยากให้เราเรียนบัญชีแต่เราอ่ะเกรด 2.5 เราคงไม่ไหวแต่แม่ก็ไม่ค่อยฟังเราหรอก
ยอมรับเลยค่ะว่าเราอ่ะไม่ใช่ลูกที่ดีเท่าไหร่ไม่ได้ตั้งใจเรียนค่ะเรียนบ้างไม่เรียนบ้าง แล้วเราก็ชอบ ซื้อมังงะญี่ปุ่นสมุดวาดรูปซื้อพวกสีไม้สีน้ำวาดรูปต่างๆมาใช้แต่แม่ก็ชอบพูดว่ามันไม่มีประโยชน์หยุดซื้อได้แล้ว
เราก็บอกแม่ไปว่ามันเป็นความสุขของหนูถึงหนูจะใช้เงินของแม่แต่หนูไม่เคยไปขอเพิ่ม จากเงินที่แม่ให้มาเลยแล้วหนูก็มีรับจ้างวาดรูปอะไรแบบนี้อยู่แล้ว
แต่สุดท้ายก็มักจะบานปลายเป็นเรื่องทะเลาะกันใหญ่โตตลอด หนักสุดแม่ตบหน้าเราแล้วบอกว่าเราให้เราเกิดมาทำไมกูเป็นขี้ข้าหรอเราก็ได้แต่เงียบแล้วร้องไห้ไม่รู้จะทำยังไง แม่ไม่เคยรู้เลยว่าเราพยายามของเราเหมือนกันมีทางของตัวเองเหมือนกันไม่เคยถามเราเลยไม่เคยขอโทษเราเลยสักครั้งทั้งที่มันไม่ใช่ความผิดของเราที่ชอบทางนี้
รู้ว่าแม่เหนื่อยจากการทำงานมาแต่เราก็ไม่ผิดที่เราเป็นแบบนี้
อยากย้ายไปอยู่กับพ่อเหมือนกันแต่พ่อก็มีปัญหาทางการเงินก็เลยย้ายไปอยู่กับพ่อไม่ได้
เรามีแผนว่าจะเตรียมยื่นพอร์ตเข้ามัณฑนศิลป์ศิลปากรแต่ไม่รู้ว่าจะติดไหมไม่รู้ว่าแม่จะส่งเราเรียนหรือเปล่าด้วยเพราะเราอยู่ปทุมมหาลัยอยู่ไกลเลยต้องอยู่หอ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ของเรานะคะหวังว่าตอนที่ทุกคนมาตอบกระทู้ของเราเราจะยังไม่คิดสั้นก่อนนะ