ตามหาเพื่อนสมัยเรียนประถมคนนึง (มีใครใจดีพอจะช่วยได้บ้าง?)

กระทู้คำถาม

เพื่อนวัยเรียน แพทย์ นักศึกษาแพทย์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

[อัพเดท]
ขอขอบคุณหลังไมค์ด้วยที่ทักเข้ามา (ความรู้สึกใจจริง ก็ ... แหม่ ... ถ้าเรารู้อย่างงี้มันน่าจะ search ตั้งแต่ม.4 แล้ว สมัยที่ยังต้องเล่น facebook อยู่ ปัดโธ่! ช้าไปจริงๆ เลยเรา ช้าไปตั้งเกือบ 10 ปีแหนะ, แต่ไม่ว่ายังไงก็ "ขอบคุณมากๆ")

สั้นๆ "ตอนนี้เจอโปรไฟล์แล้ว"

แต่เนื่องจากช่วงนี้กำลังยุ่งวุ่นวายอยู่กับธุระต่างๆ เลยต้องหาเวลาอื่นที่ต้องประจวบเหมาะก่อน (ไม่รู้ว่าเมื่อไรเหมือนกัน)

ส่วนตัวไม่คาดหวังอะไรมากมาย
ไม่รู้ว่าเขาเองจะยังจำได้อยู่หรือเปล่าเน้อ? ก็หวังว่า...
ถามว่าได้ติดต่อกันแล้วหรือยัง? ในตอนนี้ ยัง...
หลังจากนั้นแล้วยังไงต่อ? โปรดติดตามตอนต่อไป...

ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่าน (จริงๆ)
เพี้ยนสวัสดี

* ทิ้งท้ายด้วยเรื่องราวความหลังที่เป็นข้อความต้นฉบับของกระทู้นี้ก็แล้วกัน (เผื่อว่าวันนึงเขาอาจจะแวะมาอ่าน)

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แต่ว่าตอนนั้นยังไม่มีโอกาสได้เจอกับตัว หรือ เรายังไม่กล้าทักเพราะห่างเหินกันมานาน  ตอนนั้นคือ 3 ปี เลยไม่รู้จะเริ่มต้นคุยกับเขายังไงดี)  ระหว่างช่วงพักดื่มน้ำ/เข้าห้องน้ำ เราก็แอบดูห้องอื่นๆ กำลังเรียนอยู่ จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีใครมาสะกิดที่ไหล่ พอหันไปเท่านั้นแหละ

โมเม้นต์ "จ๊ะเอ๋" ก็มา
"ไง นาย"
เขาก็ทักทายกับเราสั้นๆ (ไม่แน่ใจว่าถูกต้องมั้ย เพราะมันสั้นมากจริงๆ) เขาก็อยู่พร้อมกับเพื่อนของเขาอ่ะนะ และก็ปิดท้ายด้วยประโยคตามประสาวัยรุ่น
"เออ เจอกัน"
นั่น คือครั้งสุดท้ายจริงๆ ที่เราได้เจอกัน
ในตอนนั้นคืออึ้งไปพักนึงเหมือนกันแหละ ใครมันจะไปคิดล่ะว่าจะได้เวียนมาพบเจอกันอีก  แล้วมันก็ได้กลายมาเป็นเศษขนมปังเสี้ยวเล็กๆ ที่นิดเดียวมากๆ จริงๆ ในความทรงจำส่วนที่ยังพอจะจดจำได้ และหวังว่าจะไม่เลือนหายไปกับกาลเวลาใดๆ อีก

นั้นแหละคือทั้งหมดของความหลัง (อดีตร่วมกัน) ที่จะเล่า

หลังจากนั้น
ตัวเราเอง ก็เปรียบเหมือนกับ ถ้าให้วาดเส้นจาก A ไป B ก็คงจะเป็นเส้นที่คดโค้งวนไปวนมาอยู่ซักพักใหญ่ แต่ก็ถึงจุด B จุดที่เรียนจบมาได้
แต่แล้วจู่ๆ ไม่รู้ทำไม วันนึงถึงได้เกิดเอะใจ นึกทะลึ่งเอาชื่อๆ เนี่ยไปพิมพ์ search ในกูเกิล*  มันทำให้ตัวเราเห็นถึงความก้าวหน้าของเขาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาที่ไม่โอกาสได้ติดต่อทักทายกันเลย (ขอชม)
เขา ในมุมมองของเรานะ ไม่แปลกใจเลยที่จะ "เรียนดี" ซะขนาดนั้น คิดว่าเขายังวาดเส้นจาก A ไป B ได้ตรงๆ เลยเนอะ (เหมือนจะง่ายนะ แต่จริงๆ แล้วอาจจะไม่ง่ายขนาดนั้น)

แก้ไขข้อความเมื่อ