อย่างแรกหนูขอเกริ่นก่อนเลยว่า..หนูเป็นลูกคนโต ตอนนี้อายุ 17 มีน้องอยู่สองคน หญิงหนึ่ง ชายหนึ่ง และที่บ้านก็ทำธุรกิจด้วย ชีวิตหนูเกือบทั้งชีวิตตั้งแต่เกิดมาก็จะวนเวียนอยู่ในธุรกิจของพ่อแม่ตลอด แต่ทุกคนเริ่มที่จะหวังกับหนูมากขึ้นเมื่อน้องผู้ชายคนสุดท้องได้เกิดมาเมื่อตอนหนูอายุ 11-12 ตั้งแต่ตอนนั้น คนรอบข้างของหนูก็มักจะบอกหนูตลอดว่า หนูต้องเป็นพี่คนโตที่ดีดูแลน้องๆ หนูจะต้องเรียนเก่งๆมาบริหารต่อพ่อให้ได้ คำพูดพวกนี้มันแทบจะฝั่งลงไปในสมองของหนูอยู่แล้ว และปัญหาอีกอย่างก็เกิดขึ้นอีก เมื่อน้องคนสุดท้องเริ่มโตขึ้น น้องมีอาการไม่เหมือนเด็กคนอื่นๆ น้องมีพัฒนาการที่ช้า คล้ายคลึงกับเด็กออทิสติก มันก็จะมีคำพูดอีกประเภทที่เข้ามาอีกคือ หนูต้องช่วยดูแลน้องนะ ฝึกให้น้องเขียน พูด ในขณะเดียวกัน หนูก็ต้องคิดถึงเรื่องบริหารต่อพ่อ งานของบริษัท เพราะพ่อก็อยากให้หนูมาช่วยเต็มที และการเรียนให้ได้เกรดดีๆเพื่อที่จะใช้เข้ามหาลัยดีๆได้ อีกอย่างที่หนูเป็นกังวลมาตลอดก็คือ สุขภาพของตัวหนูเอง หนูเป็นเด็กที่อ้วนมาตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้น้ำหนักก็จะปาไปเกือบร้อย หนูเลยต้องพยายามที่จะลดไปเรื่อยๆ เพราะถ้าหนูไม่ลด แล้วเป็นโรคอะไรขึ้นมา จากความหวังที่หนูจะเป็นเสาหลักของครอบครัว คงต้องกลายเป็นคนไข้ติดเตียงไปชะเอง และอีกอย่างคือหนูเป็นคนที่ค่อนข้างคิดมาก บางที..มันเลยทำให้หนูไม่ทำอะไรเลยสักอย่าง น้องก็ไม่ดู หนังสือก็ไม่อ่าน งานบริษัทก็ไม่สน มัวแต่จมอยู่กับความคิดของตัวเอง สิ่งที่หนูอยากจะถามคือ หนูควรจัดการชีวิตตัวเองยังไงดีคะ? ทั้งเรื่องสุขภาพ เรื่องน้อง เรื่องบริษัท เรื่องการเรียน ตอนนี้ทุกอย่างมันตีในหัวหนูไปหมดแล้ว
ปัญหาและความกดดันของพี่คนโต