ขอระบายจิปาถะ เราทำงานมาได้สักระยะ เราตั้งความหวังไว้กับที่นี่เยอะมาก เนื่องด้วยบริษัทค่อนข้างมั่นคง เราอยากอยู่ยาว(หลายปี หรืออาจจะอยู่ไปจนทำงานไม่ไหว) ถึงรายได้ไม่เยอะมาก แต่อยู่แล้วไม่ลำบาก ทำงานมาสักระยะเราจึงได้ไปกู้คอนโด(ซึ่งเราตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าถ้าเราผ่านโปร และทำงานไปสักพักเราแฮปปี้ เราทำงานไหว เราจะกู้ฯ) ผลปรากฏว่าผ่าน ดีใจมากกกก แต่ปัญหาเรื่องคนในที่ทำงานก็วนกลับมาให้เราเครียด เราเครียดมากเพราะเราอยากอยู่ยาว เราไม่อยากมีปัญหากับใคร เราไม่อยากออกจากงาน แต่ก่อนนี้ก็มีเพื่อนร่วมงานที่มักจะจับผิดเราทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวมาบอกคนในทีม รวมถึงหัวหน้าตลอด เราโดนว่าโดนเตือนทุกครั้งที่เขา(ฟ้อง) แต่เราพยายามเฉย พยายามไม่เก็บมาเป็นอารมณ์ เราไม่ฟาดฟันเพราะยังไงก็ต้องทำงานร่วมกัน ต้องเจอกัน คุยกันทุกวันอยู่ดี แต่เขาก็ไม่หยุดเลย... ทั้งในที่ประชุม และส่วนตัวเราโดนตลอดแต่ไม่ใช่เรื่องงาน เป็นเรื่องส่วนตัวล้วนๆ จนเราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงแล้ว กลัวอยู่มากคือกลัวตัวเองจะอยู่ไม่ได้ หรือโดนให้ออก หรือต้องตกงานในสถานการณ์แบบนี้
ปัญหาก่อนนั้นที่เราโดน เช่น เรื่องการพูดจา ปกติเราเป็นคนชอบคุยเล่น มีคนมาแซวมาหยอกเราก็แซวกลับเล่นกลับ แต่เขากลับมองว่า 11รด และแรง ซึ่งขัดกับหน้าตา และการพูดจาเราเป็นคนพูดตรงและแรง ซึ่งเราโดนเตือนมา เราก็พยายามนิ่งลง พูดน้อยลง(มาก) แต่ผลคือว่าเขามองว่าเราไม่มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อน ไม่สนใจเพื่อนๆในทีม
คุยเล่นก็เป็นประเด็น คุยปกติก็เป็นประเด็น ทุกวันนี้วางตัวไม่ถูกแล้ว
ปัญหาเรื่องน้ำใจ การที่หัวหน้า หรือเพื่อนร่วมงานใช้ให้เราทำอะไรให้แล้วเราไม่ทำนับว่าเราไม่มีน้ำใจหรือไม่ เช่น ใช้ให้ไปซื้อของกินให้ ซึ่งไม่ใช่ร้านที่เราเดินผ่าน ใช้ให้ไปเอาของหรือส่งเอกสาร(งานของเขา)ให้ ในกรณีที่เราไม่ได้เดินผ่าน
แต่ในกรณีที่เขาไม่ได้ใช้ เช่น ส่งงาน ส่งเอกสาร หากเราเดินไปทางนั้น เราบอกเสมอว่าเราจะไปตรงนั้นนะ มีอะไรฝากเราไหม และเราก็รับฝากเสมอ
ฝากซื้อของกิน หากเราต้องผ่านร้านนั้น หรือเดินย้อนหน่อยเรารับฝากเสมอ และอื่นๆซึ่งอธิบายไม่หมด
ทำไมชีวิตการทำงานมันยากจังนะ ทุกวันนี้งานที่เราทำก็มากกว่าที่คุยกันเมื่อครั้งสัมภาษณ์มากเป็นเท่าตัว เพราะมีบางคนมองว่าเราว่าง เนื่องจากงานเราไม่ใช่งานรูทีน บางวันก็มีมาก จนล้น จนคิดว่าจะทำไม่ทันแน่ๆ บางวันก็น้อยจนเราเองยังเบื่อ แต่นี่แหละคือเหตุผลที่เราต้องโดนให้รับงานของคนอื่นมาช่วยทำ ซึ่งเราก็ไม่ติด(เพราะโดนเพิ่มงานอย่างงี้มาทุกที่ ทุกวันนี้ยอมรับตรงนี้ได้แล้ว) เราทำได้ และเขาก็บอกกันเองว่าเราเป็นคนทำงานดี และเร็ว
ย่อหน้าสุดท้าย ไม่มีอะไรหรอก เราแค่อยากจะบอกว่าเราก็เหนื่อยเป็น เครียดเป็น อย่าร้ายกันมากเลย เรามาทำงานเพราะอยากได้ตังค์มาเลี้ยงชีพ มีเงินไปเปย์ความสุขความชอบให้ตัวเองบ้างก็เท่านั้น เป็นไปได้อยากให้คนทำงานโฟกัสไปที่งานกันมากกว่า ทำมันให้ดี เรื่องส่วนตัวของคนอื่นเขาเบาลงได้จะดีต่อตัวเรามาก ไม่ใช่แค่ภาพพจน์ สุขภาพจิตเราก็จะดีตามไปด้วย
จบ
กระทู้ระบายจิปาถะ เรื่องงาน เรื่องเพื่อนร่วมงาน
ปัญหาก่อนนั้นที่เราโดน เช่น เรื่องการพูดจา ปกติเราเป็นคนชอบคุยเล่น มีคนมาแซวมาหยอกเราก็แซวกลับเล่นกลับ แต่เขากลับมองว่า 11รด และแรง ซึ่งขัดกับหน้าตา และการพูดจาเราเป็นคนพูดตรงและแรง ซึ่งเราโดนเตือนมา เราก็พยายามนิ่งลง พูดน้อยลง(มาก) แต่ผลคือว่าเขามองว่าเราไม่มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อน ไม่สนใจเพื่อนๆในทีม
คุยเล่นก็เป็นประเด็น คุยปกติก็เป็นประเด็น ทุกวันนี้วางตัวไม่ถูกแล้ว
ปัญหาเรื่องน้ำใจ การที่หัวหน้า หรือเพื่อนร่วมงานใช้ให้เราทำอะไรให้แล้วเราไม่ทำนับว่าเราไม่มีน้ำใจหรือไม่ เช่น ใช้ให้ไปซื้อของกินให้ ซึ่งไม่ใช่ร้านที่เราเดินผ่าน ใช้ให้ไปเอาของหรือส่งเอกสาร(งานของเขา)ให้ ในกรณีที่เราไม่ได้เดินผ่าน
แต่ในกรณีที่เขาไม่ได้ใช้ เช่น ส่งงาน ส่งเอกสาร หากเราเดินไปทางนั้น เราบอกเสมอว่าเราจะไปตรงนั้นนะ มีอะไรฝากเราไหม และเราก็รับฝากเสมอ
ฝากซื้อของกิน หากเราต้องผ่านร้านนั้น หรือเดินย้อนหน่อยเรารับฝากเสมอ และอื่นๆซึ่งอธิบายไม่หมด
ทำไมชีวิตการทำงานมันยากจังนะ ทุกวันนี้งานที่เราทำก็มากกว่าที่คุยกันเมื่อครั้งสัมภาษณ์มากเป็นเท่าตัว เพราะมีบางคนมองว่าเราว่าง เนื่องจากงานเราไม่ใช่งานรูทีน บางวันก็มีมาก จนล้น จนคิดว่าจะทำไม่ทันแน่ๆ บางวันก็น้อยจนเราเองยังเบื่อ แต่นี่แหละคือเหตุผลที่เราต้องโดนให้รับงานของคนอื่นมาช่วยทำ ซึ่งเราก็ไม่ติด(เพราะโดนเพิ่มงานอย่างงี้มาทุกที่ ทุกวันนี้ยอมรับตรงนี้ได้แล้ว) เราทำได้ และเขาก็บอกกันเองว่าเราเป็นคนทำงานดี และเร็ว
ย่อหน้าสุดท้าย ไม่มีอะไรหรอก เราแค่อยากจะบอกว่าเราก็เหนื่อยเป็น เครียดเป็น อย่าร้ายกันมากเลย เรามาทำงานเพราะอยากได้ตังค์มาเลี้ยงชีพ มีเงินไปเปย์ความสุขความชอบให้ตัวเองบ้างก็เท่านั้น เป็นไปได้อยากให้คนทำงานโฟกัสไปที่งานกันมากกว่า ทำมันให้ดี เรื่องส่วนตัวของคนอื่นเขาเบาลงได้จะดีต่อตัวเรามาก ไม่ใช่แค่ภาพพจน์ สุขภาพจิตเราก็จะดีตามไปด้วย
จบ