เราไม่ได้แอบชอบใครหรือมีปัญหากับแฟนนะคะ คือจริงๆ แล้วเรามีปัญหากับเพื่อนในกลุ่มซึ่งจะให้บอกว่ากี่คน คงทั้งกลุ่มเลยค่ะ มี 6 คนรวมเราเป็น 7 คน แต่ปัญหาอยู่ที่ เพื่อนจะไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกเราเลย รู้สึกเป็นส่วนเกินมากๆ เพราะเวลาไปไหน เขาจะชวนกันไป แต่จะเหลือคนเดียวตลอด เวลาเที่ยวก็จะชวนแค่ 6 คน พอเราขอไปด้วย ก็จะอ้างว่ามันไกลนะ มีรถหรอ ด้วยความที่เราเป็นคนที่เห็นว่าไกลบ้านจะไม่กล้าไปไหนมาก สุดท้ายเราก็ตอบไม่ไปก็ได้ เราน้อยใจมาก ที่ทุกคนทำแบบนี้ ไม่อยากให้เราไปทำไมไม่บอกตรงๆ เวลาเรียนจบคาบแล้วต้องมีคนเอางานไปส่ง ซึ่งจะเป็นเราตลอด เราก็ปฏิเสธไม่ได้ด้วย เพราะโดนใช้จนเป็นนิสัยไปแล้ว เวลาเดินเป็นกลุ่ม เรามักอยู่ท้ายทุกที
แล้วทำไมไม่เดินให้เร็วกว่านี้?
เราพยายามเดินให้เร็วแล้ว แต่พอยืนข้างๆใครสักคนในกลุ่มจะโดนเบียดจนตกถนนไป แม้จะเดินแค่ 3 คนก็โดนเบียดอยู่ดี ถนนตั้งกว้างทำไมยังตกถนนได้อีก สุดท้ายก็ต้องมายืนเดินข้างหลังแทน จนชินไป เพื่อนในกลุ่มบอกเราว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไร เราจะเป็นคนที่ตลกมากๆ ไม่ว่าจะเดิน เล่นกีฬา ออกความเห็น เพื่อนคนนั้นมักบอกว่าเราดูตลกมากๆ 555
มันขนาดนั้นเลยหรอ..?
จริงๆเรารู้แหละค่ะ เพราะคนนี้เขาดูไม่ค่อยชอบเราเท่าไหร่ ชอบขำเราทั้งๆทีอยู่เฉยๆ หรือใช้เราบ้าง ล้อเราบ้างแหละ เพื่อนทั้ง 6 คน มีความชอบเหมือนกัน แต่เราไม่ จนเวลาที่เขาคุยเรื่องที่ชอบเรามักเงียบตลอด บ้างทีเราก็ทนไม่ไหว ก็เดินออกมา แต่พอเราเดินออกมาก็ไม่มีใครทักเลยว่าจะไปไหนเลยสักคน แม้กระทั้งคนที่เราคิดว่าสนิท ก็ไม่ถามเราสักแอะ ทุกคนรู้ใช่ไหม เวลาเจอแบบนี้ ก็ต้องมีจุกที่อกบ้างแหละ เพื่อนในกลุ่มมักหัวเราะเราเสมอ แม้เป็นเรื่องที่เราเผลอทำ หรือ เผลอพูดอะไรแปลก เพื่อนจะล้อเราแบบนั้นจนหมดวัน ล้อจุดด้อยเราบ้าง ตอนที่ล้อใหม่ๆแบบล้อทั้งวัน เราก็บอกว่าไม่ชอบนะ แต่เพื่อนบอกว่า
"ก็มันคือความจริงนี่" เรารู้
"มีจุดด้อยก็ต้องยอมรับ จะได้กล้าแสดงออก" หรอ?
แต่เราว่ามันเป็นการทำร้ายเรามากกว่า อยากจะร้องด่าตรงนั้นแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะถ้าออกจากกลุ่มนี่ไปก็ไม่มีเพื่อนแล้ว ทำงานก็จะยากขึ้นอีกโดยเฉพาะงานกลุ่ม ถึงมีก็เป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยสนใจเรียนเท่าไร จนเราต้องคอยคุมเขาตลอด เราเหนื่อยจริงๆ ทุกคนในกลุ่มไม่สนใจเราเลย ไม่แคร์ความรู้สึกเราสักนิด พวกเขาเก่งเรียน แต่เรื่องความเข้าใจความรู้สึกคนอื่นๆ กลับอ่อนเอามากๆ ปากบอกแค่หยอกเล่น แต่เราใจสลายแล้ว เวลาอยู่ด้วยกัน ก็แทบจะร้องไห้อยู่แล้ว เพราะเป็นส่วนเกินจริงๆ เราอยู่กับกลุ่มนี้มาตั้ง ม.1 จน ม.4 เพื่อนที่เคยอยู่ด้วยก็ย้ายไปหมด จนตอนนี้หมดที่พึ่งแล้ว จะจับกลุ่มกับผู้ชายก็ไม่ปลอดภัยอีก เพราะใกล้ชิดเกินไป เราโดนเพื่อนชายแกล้งบ่อยเลยรู้สึกว่ามันใกล้ชิดเกินไป บางทีเวลาเพื่อนในกลุ่มมีปัญหานั้นคือ เขารู้สึกส่วนเกินเหมือนกัน เราก็ช่วยให้กำลังใจปลอบใจว่ามันไม่จริงหรอก เธอไม่เป็นส่วนเกินหรอก แต่เป็นเราต่างหาก แต่ไม่ได้พูดไปหรอก เราให้กำลังใจทุกคนในกลุ่ม ช่วยเหลือเท่าที่ทำได้เผื่อเพื่อนๆจะเข้าใจเราบ้าง จนตอนนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย มีคนเข้ากลุ่มใหม่ก็สนใจแค่นั้น เพราะเราเรียนไม่เก่ง กีฬาไม่เก่งหรือไม่ได้มีความชอบเหมือนกัน หรือเพราะเรามันไม่ดีจนไม่อยากเป็นเพื่อนด้วย แต่ยังใจดีเผื่อพื้นที่ให้เดินในกลุ่ม
แต่จริงๆเรายังมีเรื่องเยอะมากสำหรับเพื่อนทั้ง 6 แต่ก็จะเล่าก็ยาวมากๆ
เราเป็นทุกอย่างของพวกเขาแล้ว แต่พวกเขาไม่คิดจะมอบคืนบ้างเลย วันเกิดก็จับได้แค่พวกเขา 6 คน แล้วคนที่ 7 อย่างเราล่ะ ทำไมไม่จำแล้วมาอวยพร เราบ้าง เราจำวันเกิดทุกคนได้หมดเลยนะ แต่เพื่อนกลับจำไม่ได้ ต้องให้เราบอกล่วงหน้าทุกที แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราน้อยใจจริงๆ เสียใจมาก แต่เพื่อนไม่รู้เลย วันนี้เราโดนตะกร้ออัดหน้ามันเจ็บมากเลยสำหรับเรา แต่ก็ไม่มีใครรับรู้ เห็นแต่ไม่สนเราหรือเปล่า
สุดท้ายนี้ อยากถามว่า เราควรปรับตัว ยอมรับอย่างที่เขาว่า แล้วเงียบๆในกลุ่ม เขาต้องการเมื่อไรค่อยไปช่วยหรือเปล่า ถ้าเราเล่าแล้วมันวนไปมาก็ขอโทษด้วยนะคะ เหมือนมาระบายมากกว่ามาถามปัญหา..
เพื่อนแบบนี้ควรคบต่อ หรือ เป็นเราเองที่ต้องปรับตัว?
แล้วทำไมไม่เดินให้เร็วกว่านี้?
เราพยายามเดินให้เร็วแล้ว แต่พอยืนข้างๆใครสักคนในกลุ่มจะโดนเบียดจนตกถนนไป แม้จะเดินแค่ 3 คนก็โดนเบียดอยู่ดี ถนนตั้งกว้างทำไมยังตกถนนได้อีก สุดท้ายก็ต้องมายืนเดินข้างหลังแทน จนชินไป เพื่อนในกลุ่มบอกเราว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไร เราจะเป็นคนที่ตลกมากๆ ไม่ว่าจะเดิน เล่นกีฬา ออกความเห็น เพื่อนคนนั้นมักบอกว่าเราดูตลกมากๆ 555
มันขนาดนั้นเลยหรอ..?
จริงๆเรารู้แหละค่ะ เพราะคนนี้เขาดูไม่ค่อยชอบเราเท่าไหร่ ชอบขำเราทั้งๆทีอยู่เฉยๆ หรือใช้เราบ้าง ล้อเราบ้างแหละ เพื่อนทั้ง 6 คน มีความชอบเหมือนกัน แต่เราไม่ จนเวลาที่เขาคุยเรื่องที่ชอบเรามักเงียบตลอด บ้างทีเราก็ทนไม่ไหว ก็เดินออกมา แต่พอเราเดินออกมาก็ไม่มีใครทักเลยว่าจะไปไหนเลยสักคน แม้กระทั้งคนที่เราคิดว่าสนิท ก็ไม่ถามเราสักแอะ ทุกคนรู้ใช่ไหม เวลาเจอแบบนี้ ก็ต้องมีจุกที่อกบ้างแหละ เพื่อนในกลุ่มมักหัวเราะเราเสมอ แม้เป็นเรื่องที่เราเผลอทำ หรือ เผลอพูดอะไรแปลก เพื่อนจะล้อเราแบบนั้นจนหมดวัน ล้อจุดด้อยเราบ้าง ตอนที่ล้อใหม่ๆแบบล้อทั้งวัน เราก็บอกว่าไม่ชอบนะ แต่เพื่อนบอกว่า
"ก็มันคือความจริงนี่" เรารู้
"มีจุดด้อยก็ต้องยอมรับ จะได้กล้าแสดงออก" หรอ?
แต่เราว่ามันเป็นการทำร้ายเรามากกว่า อยากจะร้องด่าตรงนั้นแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะถ้าออกจากกลุ่มนี่ไปก็ไม่มีเพื่อนแล้ว ทำงานก็จะยากขึ้นอีกโดยเฉพาะงานกลุ่ม ถึงมีก็เป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยสนใจเรียนเท่าไร จนเราต้องคอยคุมเขาตลอด เราเหนื่อยจริงๆ ทุกคนในกลุ่มไม่สนใจเราเลย ไม่แคร์ความรู้สึกเราสักนิด พวกเขาเก่งเรียน แต่เรื่องความเข้าใจความรู้สึกคนอื่นๆ กลับอ่อนเอามากๆ ปากบอกแค่หยอกเล่น แต่เราใจสลายแล้ว เวลาอยู่ด้วยกัน ก็แทบจะร้องไห้อยู่แล้ว เพราะเป็นส่วนเกินจริงๆ เราอยู่กับกลุ่มนี้มาตั้ง ม.1 จน ม.4 เพื่อนที่เคยอยู่ด้วยก็ย้ายไปหมด จนตอนนี้หมดที่พึ่งแล้ว จะจับกลุ่มกับผู้ชายก็ไม่ปลอดภัยอีก เพราะใกล้ชิดเกินไป เราโดนเพื่อนชายแกล้งบ่อยเลยรู้สึกว่ามันใกล้ชิดเกินไป บางทีเวลาเพื่อนในกลุ่มมีปัญหานั้นคือ เขารู้สึกส่วนเกินเหมือนกัน เราก็ช่วยให้กำลังใจปลอบใจว่ามันไม่จริงหรอก เธอไม่เป็นส่วนเกินหรอก แต่เป็นเราต่างหาก แต่ไม่ได้พูดไปหรอก เราให้กำลังใจทุกคนในกลุ่ม ช่วยเหลือเท่าที่ทำได้เผื่อเพื่อนๆจะเข้าใจเราบ้าง จนตอนนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย มีคนเข้ากลุ่มใหม่ก็สนใจแค่นั้น เพราะเราเรียนไม่เก่ง กีฬาไม่เก่งหรือไม่ได้มีความชอบเหมือนกัน หรือเพราะเรามันไม่ดีจนไม่อยากเป็นเพื่อนด้วย แต่ยังใจดีเผื่อพื้นที่ให้เดินในกลุ่ม
แต่จริงๆเรายังมีเรื่องเยอะมากสำหรับเพื่อนทั้ง 6 แต่ก็จะเล่าก็ยาวมากๆ
เราเป็นทุกอย่างของพวกเขาแล้ว แต่พวกเขาไม่คิดจะมอบคืนบ้างเลย วันเกิดก็จับได้แค่พวกเขา 6 คน แล้วคนที่ 7 อย่างเราล่ะ ทำไมไม่จำแล้วมาอวยพร เราบ้าง เราจำวันเกิดทุกคนได้หมดเลยนะ แต่เพื่อนกลับจำไม่ได้ ต้องให้เราบอกล่วงหน้าทุกที แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราน้อยใจจริงๆ เสียใจมาก แต่เพื่อนไม่รู้เลย วันนี้เราโดนตะกร้ออัดหน้ามันเจ็บมากเลยสำหรับเรา แต่ก็ไม่มีใครรับรู้ เห็นแต่ไม่สนเราหรือเปล่า
สุดท้ายนี้ อยากถามว่า เราควรปรับตัว ยอมรับอย่างที่เขาว่า แล้วเงียบๆในกลุ่ม เขาต้องการเมื่อไรค่อยไปช่วยหรือเปล่า ถ้าเราเล่าแล้วมันวนไปมาก็ขอโทษด้วยนะคะ เหมือนมาระบายมากกว่ามาถามปัญหา..