การไปร่วมชุมนุมหรือสนับสนุนถือเป็นสิ่งดีครับ ถือเป็นการไปให้กำลังใจและร่วมสนับสนุนหรือไประวังภัยให้น้องๆ นักเรียนนักศึกษา
แต่สิ่งหนึ่งที่ควรต้องระวังที่สำคัญที่สุดคือ "ภาพลักษณ์" การชุมนุมของน้องนักเรียนนักศึกษาที่เกิดจากพลังบริสุทธ์
ต้องอย่าให้แปดเปื้อนหรือถูก "สื่อ" นำไปใช้เป็นประเด็น เพียงเพราะการแสดงออกของกลุ่มมวลชนอย่างเราๆ ท่านๆ
อาทิ
การใช้ถ้อยคำหยายบคายด่าทอเจ้าหน้าที่ หรือ ด่าท่านรมต.นกหวีด หรือการไปเปิดไฮปาร์กเฉพาะกิจที่หน้าสน.หรือหน้าศาลก็ตาม
.
ต้องควรระวัง และควรหาวิธีการป้องกัน
.
.
ซึ่งเราอย่าผลักภาระไปให้กลุ่มน้องๆ นักเรียน นักศึกษา ต้องออกหน้า ออกโรงและห้ามปราม
พวกเราทำกันเองได้ครับ เป็นมวลชน เป็นการ์ดเฝ้าระวังคนแปลกหน้า แดงเทียม
นักศึกษาเทียม อาชีวะเทียม ที่อาจจะกลายมาเป็นมือที่สามเพื่อสร้างสถานการณ์
และที่สำคัญคือ ต้องคอยเตือนพวกเดียวกันเองด้วย
.
.
หน้า สน.ชนะสงครามในคืนนั้น ผมไปสังเกต พบเห็นมวลชนที่เคยคุ้นหน้าที่ท้องสนามหลวงเมื่อปี 49-50
พวกนี้คุยกันได้ เตือนกันได้ครับ แต่เท่าที่ผมดู คือ ไม่มีใครกล้าพูดเตือน ปล่อยเลยตามเลย
.
.
ผมยังจำได้ดีว่า สมัยปี 49-50-51-52 เวลามีการเคลื่อนการชุมนุมออกจากท้องสนามหลวงเพื่อไปไฮปาร์กเฉพาะกิจตามที่ต่างๆ
สิ่งที่ต้องมีคือ หน่วยสันติวิธี หรือหน่วยหน้าที่คอยเป็นแนวกั้นระหว่าง มวลชน กับ เจ้าหน้าที่
.
.
ในที่นี้พวกเรา ลุงๆ ป้าๆ ทำกันเองได้ครับ กับเสบียง เรายังออกตังซื้อมาแจกชาวบ้านได้
ลงทุนซื้อโทรโข่งมาติดตัวกันหน่อยครับ เอาไว้พูด เอาไว้ปราม เวลาเกิดเหตุการณ์ชุลมุน หรือเกินเลยไป
เปลี่ยนจากผู้สังเกตการณ์มาเป็นแกนนอน จับโทรโข่งขึ้นมาควบคุมสถานการณ์ รักษาสถานการณ์
.
.
.
ที่พูดๆ มานี่ ผมเคยทำมาแล้วนะครับ ผมจึงขอนำมาเสนอแนะ
สมัยหนึ่งผมเคยควักเงินซื้อโทรโข่งไปเยอะแยะ
เคยมีนักการเมือง แกนนอนที่มีชื่อเสียงหลายมาขอยืม "โทรโข่งเฉพาะกิจ" ก็ออกจะบ่อย
ยืมไปแล้วไม่คืน ก็มี จนผมต้องตั้งหน่วยเฉพาะกิจไปตามทวงคืน อิอิ
ยุค นปก. มีการซื้อโทรโข่งตัวเหลืองๆ เล็กๆ เพื่อแจกหน่วยสันติวิธี
ก็มาจากไอเดียที่ผมนำเสนอไปนี่ล่ะครับ
จดหมายเปิดผนึกถึง ลุงๆป้าๆ เพื่อนพี่น้องเสื้อแดงที่ไปร่วมชุมนุมกับกลุ่มเยาวชนและประชาชนปลดแอกหรือของนักเรียนมัธยม
แต่สิ่งหนึ่งที่ควรต้องระวังที่สำคัญที่สุดคือ "ภาพลักษณ์" การชุมนุมของน้องนักเรียนนักศึกษาที่เกิดจากพลังบริสุทธ์
ต้องอย่าให้แปดเปื้อนหรือถูก "สื่อ" นำไปใช้เป็นประเด็น เพียงเพราะการแสดงออกของกลุ่มมวลชนอย่างเราๆ ท่านๆ
อาทิ
การใช้ถ้อยคำหยายบคายด่าทอเจ้าหน้าที่ หรือ ด่าท่านรมต.นกหวีด หรือการไปเปิดไฮปาร์กเฉพาะกิจที่หน้าสน.หรือหน้าศาลก็ตาม
.
ต้องควรระวัง และควรหาวิธีการป้องกัน
.
.
ซึ่งเราอย่าผลักภาระไปให้กลุ่มน้องๆ นักเรียน นักศึกษา ต้องออกหน้า ออกโรงและห้ามปราม
พวกเราทำกันเองได้ครับ เป็นมวลชน เป็นการ์ดเฝ้าระวังคนแปลกหน้า แดงเทียม
นักศึกษาเทียม อาชีวะเทียม ที่อาจจะกลายมาเป็นมือที่สามเพื่อสร้างสถานการณ์
และที่สำคัญคือ ต้องคอยเตือนพวกเดียวกันเองด้วย
.
.
หน้า สน.ชนะสงครามในคืนนั้น ผมไปสังเกต พบเห็นมวลชนที่เคยคุ้นหน้าที่ท้องสนามหลวงเมื่อปี 49-50
พวกนี้คุยกันได้ เตือนกันได้ครับ แต่เท่าที่ผมดู คือ ไม่มีใครกล้าพูดเตือน ปล่อยเลยตามเลย
.
.
ผมยังจำได้ดีว่า สมัยปี 49-50-51-52 เวลามีการเคลื่อนการชุมนุมออกจากท้องสนามหลวงเพื่อไปไฮปาร์กเฉพาะกิจตามที่ต่างๆ
สิ่งที่ต้องมีคือ หน่วยสันติวิธี หรือหน่วยหน้าที่คอยเป็นแนวกั้นระหว่าง มวลชน กับ เจ้าหน้าที่
.
.
ในที่นี้พวกเรา ลุงๆ ป้าๆ ทำกันเองได้ครับ กับเสบียง เรายังออกตังซื้อมาแจกชาวบ้านได้
ลงทุนซื้อโทรโข่งมาติดตัวกันหน่อยครับ เอาไว้พูด เอาไว้ปราม เวลาเกิดเหตุการณ์ชุลมุน หรือเกินเลยไป
เปลี่ยนจากผู้สังเกตการณ์มาเป็นแกนนอน จับโทรโข่งขึ้นมาควบคุมสถานการณ์ รักษาสถานการณ์
.
.
.
ที่พูดๆ มานี่ ผมเคยทำมาแล้วนะครับ ผมจึงขอนำมาเสนอแนะ
สมัยหนึ่งผมเคยควักเงินซื้อโทรโข่งไปเยอะแยะ
เคยมีนักการเมือง แกนนอนที่มีชื่อเสียงหลายมาขอยืม "โทรโข่งเฉพาะกิจ" ก็ออกจะบ่อย
ยืมไปแล้วไม่คืน ก็มี จนผมต้องตั้งหน่วยเฉพาะกิจไปตามทวงคืน อิอิ
ยุค นปก. มีการซื้อโทรโข่งตัวเหลืองๆ เล็กๆ เพื่อแจกหน่วยสันติวิธี
ก็มาจากไอเดียที่ผมนำเสนอไปนี่ล่ะครับ