เราเกิดมาในครอบครัวที่ปลูกฝังว่าถึงผู้ใหญ่จะทำอะไรผิดเด็กก็ต้องขอโทษ ความคิดแบบนี้เราต่อต้านมาตั้งแต่เด็ก จนเรากลายเป็นเด็กที่เถียงและก้าวร้าวในสายตาครอบครัว หลายๆเหตุการเกิดจากน้องสาวแม่เราชอบพูดจาเหยียดหยามและดูถูก หรือบูลลี่เรา เราโดนแบบนี้มาตั้งแต่จำความได้ แต่พอเราทนไม่ไหวตะหวาดไปเรากลับโดนด่าว่าไร้กาลเทศะ

หลายๆเหตุการณ์้ราโดนหาว่าเถียง ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่อง เช่น แม่เราชอบทุเรียนมาก ซื้อมากินตลอด เรานานๆจะกินที มีครั้งนึงเขาซื้อมาแล้วเขาชวนเรากิน เราบอกไปว่ายังไม่กิน น้าเราก็บอก "แหม ครั้งก่อนเรายังกินเลย" พอเราพูดไปว่า "เราไม่ได้กิน" เขาก็บอกแม่เราว่า เนี่ยเถียงอีกแล้ว คือเรางงมาก ละแม่เราก็พูดตามๆไปว่าเราชอบเถียง คือบางเรื่องเราแค่แย้งขึ้นมาว่า เราไม่ได้ทำ เราทำแบบนี้ๆๆ เขาบอกเราเถียง..?

มีเหตุการณ์นึงที่ทะเลาะครั้งใหญ่ คือสมัยที่เราอยู่ประถมแม่เราบอกห้เราทาครีมรักษาผิว ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจเรื่องนี้เราก็พูดไปว่า "ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจ เอาแบบธรรมชาตินั่นแหละ" หลังจากนั้นเวลามีเรื่องอะไรเกี่ยวกับการดูแลตัวเองและความสวยความงามเขาจะเอาพูดตลอดว่า "มิว(นามสมมติเรา)จะเอาแบบธรรมชาติ" และทำหน้าทำตา ทำแบบนี้หลายปี เราก็ทนมาตลอด จนมาวันนึงไปกินข้าวเย็น เขาก็ทำแบบนี้อีก เรารำคาญเราเลยพูดว่า "เลิกพูดจิกกัดกันได้มั้ย" เขาย้อนกลับเราว่า "แค่พูดเล่นพูดหน่อยไม่ได้ ถ้าไม่มีแม่เธอไม่มีคนอยากคุยกับเธอหรอก" และเดินออกจากร้านอาหารมืดๆไป หลังจากนั้นโพสเฟสประมาณว่า เราไปพูดเปรียบเขาเป็นหมา (คำว่ากัดที่เราพูดไป) พ่อแม่พี่น้องแม่มาด่าเรา กดดันจนสุดท้ายเราเป็นคนต้องขอโทษ

มาล่าสุดวันนี้ ปกติแล้วเราเป็นคนตัวเตี้ย 148 เอง หน้าอกแบนมาก ครอบครัวก็เตี้ยทั้งหมด แม่เราพูดซุบซิบกับคนอื่นและน้าคนนี้ทุกวันว่าทำไงดีเราเตี้ยจัง และก็พูดซ้ำแบบนี้ทุกวัน พ่อเราเป็นคนกระดูกใหญ่และเราได้พ่อมา เราช่วงล่างจะใหญ่ (เราน้ำหนัก40) เรามีก้นด้วย(สะโพก34) จริงๆมันไม่ใหญ่สำหรับทั่วไปแต่เพราะเราเตี้ยมันเลยดูตัน และถ้าเทียบกับคนทั่วไปเราจะดูตัวเล็กมาก แต่เพราะแม่เราตัวเล็กยิ่งกว่าเราทุกคนเลยเอาแต่พูดว่าเราตัวใหญ่ น้าคนเดิมทุกๆวันเขาพูดวันละ3-5ครั้งเรื่องรูปร่างเรา ติและวิจารณ์ พูดเชิงบูลลี่ ทั้งๆที่เขานั่นแหละที่ใหญ่กว่าเรามากๆ เขาเป็นคนที่ขาใหญ่ที่สุดตั้งเต่เราเคยเจอคนรูปร่างแบบเขา แต่เราก็ยึดคติที่เกรงใจและไม่พูดทำให้คนอื่นเสียความมั่นใจมาตลอด จะมีคำพูดเดิมที่ว่า "มิว ตูดเธอใหญ่มากนะ (ขำ)“ .มิว ขาเธอใหญ่มาก" "มิว ตัวเธอหนากว่าแม่เธออีก" วันนี้ตอนอยู่บ้านเขาพูดเรื่องก้นและขาเรา 2 รอบ พอเราไปห้าง เดินกับแม่แล้วก็เขา เข้าห้างเขาพูดว่า "เธอนี่ทั้งตูดทั้งขาใหญ่มากนะ ใหญ่ทั้งตัวยกเว้นนม" เราก็หัวเราะกลบเกลื่อนและบ่นๆว่านมเราเล็ก ทั้งๆที่ในใจคือเสียความมั่นใจมากๆ พอออกจากห้างเราเดินคุยกับแม่เดินข้างกัน เขาพูดขึ้นว่า "มิว ตัวเธอหนากว่าแม่อีก" และขำ เรารำคาญและทนไม่ไหวแล้วเพราะวันนี้พูดมา4รอบ ไม่รวมวันอื่นทุกๆวันที่เขาพูด เราตอบไปเสียงเรียบปกติเลยนะ ว่า "เลิกติเรื่องรูปร่างมิวได้มั้ย มันบ่อยเกินไปแล้ว" เขาเริ่มโวยวาย พูดว่า "ชั้นก็พูดเล่นกับเธอ เป็นแบบนี้บ่อยแล้วนะเธออ่ะ วันหลังชั้นจะไม่คุยด้วย หรือเล่นด้วยแล้ว นิสัยแบบเธออ่ะไม่มีใครอยากคุยด้วยหรอก ที่คนอื่นอยากคุยกับเธอก็เพราะแม่เธอทั้งนั้น ทีเธอพูดกับคนอื่นได้ พอคนอื่นพูดกลับไม่ชอบ" เรางงมากว่าไปพูดตอนไหน เราถามเขาว่าเราไปด่าเขาตอนไหน เขาตอบกลับมาว่า "ตอนเด็กๆไปยืนเทียบความสูงกับพี่เธอแล้วบอกสูงกว่า" คือเอ่อ ตอนนั้นคือวัยที่เด็กผู้หญิงสูงกว่าผู้ชาย และปกติเราไม่ได้พูดอะไรที่มันบูลลี่ มีผู้ใหญ่ชอบมาพูดกับเราว่าถ้าถามใครว่าใครเป็นพี่คนอื่นจะบอกว่าคือเราเพราะเราสูงกว่า และเราก็ทำท่าภูมิใจแค่นั้น เราเถียงกันบนรถเรื่องบูลลี่เรา เขาไม่ยอมและยังย้อนว่าเรามันนิสัยแย่ กลับบ้านมาแม่ว่าเรา ว่าเราไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ เราถามว่ามันถูกแล้วหรอที่ผู้ใหญ่จะทำอะไรก็ได้ จะดูถูกใครก็ได้ที่เป็นเด็แล้วไม่ผิด แม่เราตอบว่า ยังไงเขาก็เป็นผู้ใหญ่ เราถามต่อว่าทีเรายังไม่เคยพูดจาติเรื่องรุปร่างน้าเลย แม่เราตอบว่า ก็ถูกแล้ว เพราะเขาเป็นผู้ใหญ่ เราหมดคำจะพูดจริงๆ เราไปแอบร้องไห้ตลอดเวลาคุยเรื่องแบบนี้

เราอยากถามทุกคนค่ะว่าเรื่องนี้เราผิดจริงๆหรอ