เรื่องราวความรักทั้งสาม(แบบ)ของ ช-ช คนนึง

ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่ผมอยู่ ม. 3 มีเพื่อนผู้ชายคนนึงค่อนข้างดูดีเลยทีเดียว มาตีสนิทด้วยวิธีแปลกๆ และด้วยความที่ผมยังเด็กและไม่เข้าใจอะไรจึงไม่รู้ได้ว่ามันคืออะไร(ชวนไปไหนบ่อยๆ โทรมาหาทุกวัน)  เราคุยกันเรื่อยๆจนผมเกิดความรู้สึกดีที่ไม่เคยมีมาก่อน นั้นอาจจะเป็นความรู้สึกรักครั้งแรกของผม ทำให้รู้ว่าตัวเองก็ชอบผู้ชายเหมือนกันจากที่ยังไม่แน่ใจ เป็นอยู่อย่างนั้นปีกว่าเราก็หยุดความสัมพันที่ไม่ได้มีสถานะนี้ด้วยเหตผลบางอย่างแต่จบกันด้วยดี
จนปี 1 ผมได้เจอผู้หญิงคนนึงเราได้รู้จักกันคุยกัน เขานิสัยดีน่ารักอยู่ด้วยแล้วรู้สึกมีความสุข ไปไหนมาไหนด้วยกันไปรับไปส่งแต่ไม่ได้มีสถานะอะไรเหมือนเดิม ผ่านไปเกือบ 1 ปี ก็ต้องหยุดความสัมพันลงอีกครั้งเพราะนิสัยเราเข้ากันไม่ได้(ทะเลาะกันบ่อยมาก) ทำให้รู้ว่าผมอยากคบนิสัยที่เป็นชายมากกว่า
หลังจากนั้นไม่นานผมก็ได้เล่น msn เผื่อหาคนคุย เล่นไปก็เจอแต่คนนัดอย่างว่าหรือคุยไม่ถูกคอ จนผ่านไปประมานครึ่งเดือนจนผมถอดใจไม่อยากหาแล้ว ก็มีคนๆนึงแอดมาและได้ทำความรู้จักกัน ความรู้สึกตอนนั้นคือคุยกันถูกคอมากและคุยกันมาเรื่อยๆทุกวันประมาณ 1 อาทิต ด้วยความที่คุยกันถูกคอและอยากรู้อยากลองเราเลยนัดมีอะไรกัน 555 ครั้งแรกที่นัดกันเขามาหาผมจำได้ว่าพอเขามาถึงเขาก็โทรให้ผมลงมาจากห้องพัก เขาโทรมาหลายสายและรอนานมากเพราะผมมัวแต่นั่งทำใจ ก็คนมันกลัวอะครับ 555 ไม่เคยนัดมีอะไรกับใครมาก่อน จนผมตัดสินใจลงไป ครั้งแรกที่ได้เห็นคือเขาน่ารักทำหน้าแอบเขินๆยิ้มๆ แต่ก็เหมือนจะเซ็งๆนิดหน่อย (ไม่เซ็งก็บ้าแล้วรอนานขนาดนี้ 555)
และนั้นเป็นครั้งแรกที่เราเจอกันและมีอะไรกันซึ่งเป็นครั้งแรกของผม (ขอไม่ลงรายละเอียดเรื่องนี้นะครับ 555) เช้ามาผมก็ไปส่งเขากลับและเข้า ม.ไปทำกิจกรรมต่อ ซึ่งเป็นกิจกรรมนันทนาการ โอโหบอกเลยว่าระบบทุกส่วนของร่างกายโดยเฉพาะตรงนั้น ลุกขึ้นลง เต้น กระโดดขี้หลัง ขี้คอเพื่อน ทำกิจกรรมไปน้ำตาแทบไหล 555
และเรายังคุยกันและยังนัดมีอะไรกันบ้างมาเรื่อยๆเหมือนเดิม ในใจก็คิดว่าเจอความสัมพันแบบนี้อีกแล้วแค่คราวนี้มันลึกซึ้งกว่า ด้วยความที่ชินเลยคิดว่าไม่เป็นไรแค่มีความสุขก็พอแล้ว
ผ่านไป 3 เดือนยิ่งได้รู้จักกันยิ่งเจอกันก็ยิ่งทำให้ความรู้สึกมันเยอะขึ้นเรื่อยๆตอนนั้นผมก็บอกตัวเองว่าเราจะรู้สึกแบบนั้นไม่ได้และกลัวหลายๆอย่าง
แต่วันนึงผมเผลอถามเขาไปว่า"ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขขนาดนี้ทำไมไม่เป็นแฟนกันไปเลยวะ" แต่เขาตอบกลับมาว่า "แบบนี้ดีแล้ว เพื่อนกันมันยาวนานกว่า" ผมก็โอเคเข้าใจและไม่คาดหวังเหมือนเดิมขอแค่มีความสุขพอ แต่ยิ่งอยู่ด้วยกันมันก็ยิ่งใช่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
จนอยู่มาวันนึง วันนั้นผมไม่สบายมาก เขาก็มาคอยดูแลผม วันนั้นผมนอนตักเขาอยู่และเขาก็พูดขึ้นมาว่า
"เป็นแฟนกับกูมั้ย"
ผมนิ่ง สมองประมวลไม่ทันเพราะพิษไข้
"อะไรนะ" 
"เป็นแฟนกับกูมั้ย"
คราวนี้ผมก็ยังนิ่งและตอบกลับไป
"จะเป็นแฟนกับกูได้ยังไง ไม่ได้รักกู"
"กูก็ไม่รู้ แต่กูรู้แค่ว่ากูอยู่กับแล้วกูมีความสุขมากๆจนบอกไม่ถูก"
"เป็นแฟนกับกูนะ"
ผมนิ่งน้ำตาไหลแล้วตอบกลับไป
"เออ"
"ร้องทำไม ซึ่งหรอ"
"กูไม่ได้ซึ่ง กูร้องเพราะกูปวดหัวเพราะไข้ จะมาบอกอะไรกูตอนนี้"
 5555 ขำตัวเองตอนนั้นอาจจะเป็นเพราะไข้แต่ก็เพราะเรื่องนั้นด้วยนั้นแหละแต่แอบกลบเกลื้อนไป
แล้วเราก็ยิ้มหัวเราะกัน
จากตอนนั้นถึงตอนนี้เราคบกันมาก็จะ 7 ปีแล้ว ผ่านอะไรกันมาเยอะ ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ด้วยกันไปได้อีกนานแค่ไหน แต่อยากให้มันนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าเข้ามาอ่านอยากบอกว่า กูรักนะ อยู่กันไปนานๆนะครับที่รัก
#กระทู้นี้ไม่ได้มีสาระใดๆทั้งสิ้น แค่อยากแบ่งปันประสบการณ์ความรักให้คนที่ยังตามหาอยู่อย่าหมดหวัง และเพื่อแอบบอกรักแฟน 555
#กระทู้นี้ไม่ได้ต้องการส่งเสริมการนัดมีอะไรกันเพื่อหาความรัก ความรักมันเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกรูปแบบไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ มันอันตรายทั้งร่างกาย(โรค)และ ทรัพสิน
#ใครแช่งขอให้ขึ้นคานครับ  555555555