ตามหัวข้อเลยกระทู้ค่ะ​ เราอายุแค่15เองนะ คือเราไม่รู้นะคะว่าเป็นโรคซึมเศร้าหรือป่าว​ แต่เราแบบเวลาโดนอะไรที่มันกระทบกระเทือนนิดนึง​เราก้จะร้องไห้เลยค่ะ​ แค่เรื่องเล็กๆนิดเดียว​ เรื่องอื่นๆก้เข้ามาเต็มไปหมดเลยค่ะ
ปันหาก้มี​แทบเกือบทุกอย่างเลยค่ะ​ไม่มีใครปรึกษาเลย​ คนในครอบครัวก้ชอบทะเลาะกัน​ก้มาลงที่เรากันหมด​ โดนด่าโดนบ่นเราก้ฟังเฉยๆ​ เขาเคยไล่เราออกจากบ้านด้วยค่ะ​ แล้วก้โดนกดดันมากเพื่อนสนิทเราก้ไม่ค่อยสนใจ  เพื่อนในห้องก้ไม่ชอบเรา​ เราก้อยู่เฉยๆ​ ของเรา​​ก้มาไม่ชอบเรา​ เพื่อนคนนึงไม่ชอบเรา​คนอื่นก้ไม่ชอบด้วยรู้ตัวอีกทีก้เกือบครึ่งห้องอ่ะค่ะ​ เราไม่เคยด่าว่าใครเลยนะคะ​แต่บุคลิคเรามันดูแบบหยิ่งๆอ่ะค่ะ​ เราทักคนไม่เป็น​ชวนคุยไม่เก่ง
เราเป็นคนมองแรงโดยธรรมชาติด้วยค่ะแบบไม่ตั้งใจนะคะแค่หน้านิ่งๆคนก้ดูแรงแล้ว​ ​ ​ เราก้โดนนินทาบ่อยๆค่ะ​ เพื่อนในห้องก้ไม่ค่อยคุยกับเรา​ จะมีก้แต่เพื่อนที่สนิทกัน​ ที่ไม่เคยปกป้องเราเลยค่ะ​เขาเป็นเพื่อนที่ดีนะคะ​แต่ให้เราทนเราก้ทนมาตลอดแต่เราไม่ไหวแล้วค่ะ​ เวลางานกลุ่มงี้ก้ได้อยู่กลุ่มกับคนที่ไม่ชอบเรา​​​ เราก้โดนบูลลี่​สารพัดเลยค่ะ​ ตอนนี้เราไม่อยากไปโรงเรียนแล้วค่ะ​ แล้วก้ไม่อยากอยู่บ้านด้วย​  ไหนจะเรื่องเรียนอีก​ เรื่องงาน​ ทุกเรื่องเลยค่ะ เราไม่เคยเล่าปันหาทุกอย่างให้เพื่อนสนิทเราฟังเลยค่ะ​ เพราะอยู่ที่โรงเรียนเราร่าเริงมากๆแต่เราก้กลับมาร้องไห้ที่บ้านทุกวันเลยค่ะ​​ เราไม่อยากเล่าให้ใครฟังเราไม่อยากให้ใครรู้แบบปันหาของเราอ่ะค่ะ​ เราเคยคิดหนีออกจากบ้านด้วยค่ะแต่เราไม่มีที่ไปเลย​ เงินก้​ไม่​มี​ เรียนก้ยังไม่จบ​  เราไม่อยากตายค่ะแต่ก้ไม่อยากจะอยู่แล้ว​ เราไม่ได้เศร้าจนอยากตายนะคะแต่มันเป็นความรู้สึกเบื่อหน่ายอ่ะค่ะ​   ควรทำยังไงดีคะ