ก่อนที่จะเข้าเรื่องผมกับแฟนอายุห่าง กัน 8ปี ผม30กว่า แฟน20 กว่า เราอยู่กันมา7-8ปีมีลูก1 คน จึงมาถึงวันที่ต้อง จากกันเพราะโควิท-19เพราะแฟนต้องไปทำงานไกลจากกัน แฟนได้ไปทำงานที่กรุงเทพตั้งแต่อยู่นั้นมาเราก้อเริ่มทะเลาะกันทุกวัน เพราะผมต้องการให้เขากับมา แต่เข้าบอกว่าอยุ่นั้นมีงานดีๆทำให้ทนไปก่อน กับมาอยุ่บ้านก้อไม่มีงานทำ ทั้งๆที่กับมาบ้านก้อหางานทำได้แต่น้อยหน่อยอยุ่ด้วยกันก้อมี ความสุขนิสัยของแฟนผม ชอบทำงานสบายไม่ใช้แรงจึงทำงานที่ไหนยากมาก มาวัน 1ผมเข้าไปดูเฟสแฟนเขาเอาสถานะแต่งงาน ผมเลยถามว่าเอาออก ทำไหมเขาบอกว่าไม่รู้มันเป้นเอง ด้วยความที่ไว้ใจเลยไม่คิดอะไร ผมจะโทรหาเขาตลอดส่วนมากเขาจะไม่ว่างและจะบอกว่าโทรอะไรหนักหนาและทะเลาะเรื่องให้กับมาอีก จนมาถึงวันที่ผมขอรหัสเฟสแฟน แฟนบอกไม่ให้ผมผมจึงโทรไปหาแล้วยิงคำถามว่า ทำไหมถึงไม่ให้ มีอะไรหรอเปล่า เขาตอบมาวาอย่าบ้า คิดมาก แล้วยิงคำถามต่อว่ามีความลับกันหรอแล้วถาม่วาคุยกับใครเขากับเงียบ ไปพักใหญ่ แล้วเป็นแบบนี้นานมาก ถามจนเขาตอบมาว่า คุยพึงคุยแต่ไม่ใช่คนที่ทำงาน ผมนี้มือสั่นเลยและสงสารลูกมากเลย ครับ และผมถามเขาว่าจะกลับมาไหมอยู่ด้วยเรื่องที่ผ่านมาให้จบไปสงสารลูกเอาบอกว่าไม่กับจะอยุ่ที่นั้น ผมถามต่อว่าจะจบแคร่นี้ใช่ไหม เขาตอบมาว่า พี่ยากจบก้อ พี่ยากที่จะเลิกก้อเลิก แล้วแต่พี่เลย เข้าไม่ยอมพูดกับผมตรงๆๆเวลาโทรไป แต่ท่าพิมเขาจะตอบผมให้เฟส เวลาตอบจะตอบ ประมาณว่า ท่าผมถามว่า ต้องการเลิกกันไหม เขาจะตอบว่า แล้วแต่เลย ส่วนเรื่องที่เขามีคนใหม่นั้นผมไม่ฟันตรงเพราะเขาไม่ให้รหัสแฟนผมแต่การกระทำมันบอกมาแล้ว เราสองคนได้คุยกันแล้วว่าแยกทางกันเพราะเขาต้องการที่จะอยู่กับคนที่เขาเจอในเฟสบุ๊ตของเขา ผมต้องเลี้ยงลูกต่อและภาระอีกมามาย แต่ตอนนี้ยังทำใจไหมได้ ครับ ผมเจ็บมาเลยเวลาคนหมดรักนี้หน้ากลัวมาไม่ใยดีกันเลย ออ เขาเป็นคนไม่ชอบดูลูกตอนอยู่ด้วยกันชีวิตเขาชอบความสบาย เลิกผมง่ายเลยคุยกับใครไม่รุ้ ยากบอกใครที่หก่างแฟนแล้วคุณรุ้สึกเขาเปลี่ยนไปให้ทำใจเลยเพราะคนที่อยู่ด้วยมานานจะรุ้เองเลย ผมก้อต้องเลี่ยงลูกไปแบบพ่อเลี้ยงเดียวและยากจะบอกแฟนว่าใจดำมาก สุดท้ายนี้ผมจะฝากไว้การห่างไกลกันทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้ไม่ว่าจะรักมาขนาดไหน ขอให้เขาโชดดีและเจอแต่สิ่งครับ
ประสบการณ์ชีวิต ความห่าง ไกลทำให้ เราเลิกกัน