ก่อนอื่นขอเล่าก่อนว่าเราอาศัยอยู่กับครอบครัวมีพ่อแม่เรายายและลุงซึ่งบ้านเราเป็นตึกอาคารพาณิชย์แบบเช่าอยู่และแบ่งให้ชั้นอื่นเช่าด้วย
แต่ตัวเราเองอาศัยนอนกับยายไม่มีห้องเป็นส่วนตัวของตัวเองแต่อยู่กับยายก็เหมือนเป็นห้องของตัวเองนั่นแหละเพราะเราสนิทกับยายของเราเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าก็จะไม่ได้อายอะไรลืมไปบอกไปว่าส่วนตัวเราเองอายุ25ปี ปัญหาเกิดขึ้นมาจากมีญาติของเราซึ่งเป็นยายอีกคนซึ่งเป็นน้องสาวของยายเรานี่แหละ
ปกติเค้าอาศัยอยู่ที่ ตจว. แต่เนื่องจากว่าสามีเค้าป่วยเป็นมะเร็งที่เพิ่งตรวจพบจึงต้องรักษาตัวที่ กทม. นี่จึงเป็นปัญหาที่เราอยากจะระบายคือ2คนนี้เค้ามีลูกสาวซื้อบ้านหลังใหญ่อยู่ที่นนทบุรีลูกสาวเค้าอยู่กับแฟนแค่2คนไม่มีลูกมีห้องว่างพอที่จะพอให้พ่อตัวเองไปนอนรักษาตัวได้แต่อันนี้เราไม่ได้โทษลูกสาวเค้านะแต่เราอึดอัดมากที่เค้าต้องการจะพักอยู่บ้านเรา เพราะมันต้องใช้ชีวิตรว่มกัน4ชีวิตในห้องๆนึงเพราะบ้านเราไม่มีห้องว่างที่จะให้เค้าอยู่กันแบบ2คนจึงต้องมาอยู่น่วมกันในห้องที่เรานอนกับนานเรา2คนคือที่เราอยากระบายเพราะเราไม่โอเคจากห้องที่กลายเป็นส่วนตัวกลับกลายเป็นห้องที่ทำอะไรต้องเกรงใจคนอื่นซึ่งเราก็ไม่เข้าในว่าทำไมเค้าถึงไม่ไปอยู่บ้านลูกเค้าเพราะมีห้องว่างที่จะให้เค้าอยู่แล้วเวลาหมอนีดทีก็ห่างกันเป็นหลายอาทิตย์แต่เค้าเลือกที่จะอาศัยนอนที่บ้านเราโดยไม่ได้นึกถึงคนที่ต้องอาศัยอยู่ด้วยเราต้องไปทำงาน ปกติจากที่แต่งตัวบนห้องเรากลับต้องจนเสื้อผ้าลงมาใส่ในห้องน้ำแล้วไหนสามีของยายเราคนนี้จะชอบเปิดโทรศัพท์ดูการเมืองแบบเสียงดังๆ เวลานอนก็ตดออกมาโดยไม่ได้นึกถึงคนที่อยู่รวมด้วยซึ่งต่อให้มันจะเป็นด้วยโรคเจ็บป่วยของเค้าแต่ถ้าเค้าหาหมอเสร็จที่กทม.เราว่าเค้าควรจะกลับไปนอนรอวันที่หมอนัดที่บ้านลูกตัวเอง กลายเป็นว่าทุกวันนี้เราทำงานเลิกงานเรารู้สึกไม่อยากที่จะกลับบ้านเลยแบบนี้เราดูเป็นคนเห็นแก่ตัวไหมแต่เราไม่ไหวจริงๆแล้วก็ไม่มีใครในบ้านกล้าที่จะเอ่ยปากบอกว่าเค้าควรจะกลับไปนอนพักรักษาตัวที่บ้านลูกเค้าเลย
ความเป็นส่วนตัวอยู่ตรงไหน
แต่ตัวเราเองอาศัยนอนกับยายไม่มีห้องเป็นส่วนตัวของตัวเองแต่อยู่กับยายก็เหมือนเป็นห้องของตัวเองนั่นแหละเพราะเราสนิทกับยายของเราเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าก็จะไม่ได้อายอะไรลืมไปบอกไปว่าส่วนตัวเราเองอายุ25ปี ปัญหาเกิดขึ้นมาจากมีญาติของเราซึ่งเป็นยายอีกคนซึ่งเป็นน้องสาวของยายเรานี่แหละ
ปกติเค้าอาศัยอยู่ที่ ตจว. แต่เนื่องจากว่าสามีเค้าป่วยเป็นมะเร็งที่เพิ่งตรวจพบจึงต้องรักษาตัวที่ กทม. นี่จึงเป็นปัญหาที่เราอยากจะระบายคือ2คนนี้เค้ามีลูกสาวซื้อบ้านหลังใหญ่อยู่ที่นนทบุรีลูกสาวเค้าอยู่กับแฟนแค่2คนไม่มีลูกมีห้องว่างพอที่จะพอให้พ่อตัวเองไปนอนรักษาตัวได้แต่อันนี้เราไม่ได้โทษลูกสาวเค้านะแต่เราอึดอัดมากที่เค้าต้องการจะพักอยู่บ้านเรา เพราะมันต้องใช้ชีวิตรว่มกัน4ชีวิตในห้องๆนึงเพราะบ้านเราไม่มีห้องว่างที่จะให้เค้าอยู่กันแบบ2คนจึงต้องมาอยู่น่วมกันในห้องที่เรานอนกับนานเรา2คนคือที่เราอยากระบายเพราะเราไม่โอเคจากห้องที่กลายเป็นส่วนตัวกลับกลายเป็นห้องที่ทำอะไรต้องเกรงใจคนอื่นซึ่งเราก็ไม่เข้าในว่าทำไมเค้าถึงไม่ไปอยู่บ้านลูกเค้าเพราะมีห้องว่างที่จะให้เค้าอยู่แล้วเวลาหมอนีดทีก็ห่างกันเป็นหลายอาทิตย์แต่เค้าเลือกที่จะอาศัยนอนที่บ้านเราโดยไม่ได้นึกถึงคนที่ต้องอาศัยอยู่ด้วยเราต้องไปทำงาน ปกติจากที่แต่งตัวบนห้องเรากลับต้องจนเสื้อผ้าลงมาใส่ในห้องน้ำแล้วไหนสามีของยายเราคนนี้จะชอบเปิดโทรศัพท์ดูการเมืองแบบเสียงดังๆ เวลานอนก็ตดออกมาโดยไม่ได้นึกถึงคนที่อยู่รวมด้วยซึ่งต่อให้มันจะเป็นด้วยโรคเจ็บป่วยของเค้าแต่ถ้าเค้าหาหมอเสร็จที่กทม.เราว่าเค้าควรจะกลับไปนอนรอวันที่หมอนัดที่บ้านลูกตัวเอง กลายเป็นว่าทุกวันนี้เราทำงานเลิกงานเรารู้สึกไม่อยากที่จะกลับบ้านเลยแบบนี้เราดูเป็นคนเห็นแก่ตัวไหมแต่เราไม่ไหวจริงๆแล้วก็ไม่มีใครในบ้านกล้าที่จะเอ่ยปากบอกว่าเค้าควรจะกลับไปนอนพักรักษาตัวที่บ้านลูกเค้าเลย