เหนื่อยจะทะเลาะกับแม่ เห้ออออ

เข้าเรื่องเลยนะ คือ  ช่วงนี้เราไม่รู้เป็นอะไรทะเลาะกับแม่บ่อยมาก เราไม่อยากทะเลาะกับท่านหรอกแต่ท่านชอบหาเรื่องมาทำเลาะกับเราทุกๆวันแล้วเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงนิดหน่อยเวลาแม่ ชวนเราทะเลาะ เราก็บอกแม่ว่า พอเถอะเหนื่อยแล้วไม่อยากจะทะเลาะ แม่เราก็ไม่หยุดจะทะเลาะให้ได้ พอเราอธิบายให้เค้าฟังเค้าก็หาว่าเราเถียง หาว่าเราปากกล้า หาว่าเราทำเป็นรู้ดี แล้วคือเราแค่ไม่อยากจะทะเลาะ เราทำไรผิดหรอ? คือเหนื่อยกับการไป รร. มากแล้วคือมันจะสอบกลางภาคแล้วไงเราก็ต้องอ่านหนังสือ นอนดึกหน่อย แล้วช่วงสถานการณ์แบบนี้อีกที่ รร. ก็ไม่ให้ใช้ลิฟท์ห้องเรียนเราอยู่ชั้น6 ไหนบางทีจะต้องเดินเรียน ขึ้นลงๆบันไดเป็นว่าเล่นแค่นั้นสำหรับเราเหนื่อยล้ามาก เข้าใจว่าท่านก็เหนื่อยจากการทำงานแต่เราเหนื่อยกับการใช้สมองไง คือง่ายๆมันเหนื่อยกันคนละแบบ แล้วแม่เราเป็นคนชอบเปรียบเทียบเรากับพี่สาวเราบ้างหรือบางทีกับเพื่อนเราหรือเป็นญาติเรา เปรียบเทียบหมดเลยรู้มั้ยเราต้องยิ้มกลบเกลื่อนทั้งที่ในใจคือไม่โอเค เราก็พยายามตั้งใจเรียนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ บางทีเราทำการบ้าน ท่านก็หาว่าเราเล่นแต่โทรศัพท์แล้วบางทีเราเปิดโน๊ตบุ๊คหาข้อมูลในรายงานแล้วต้องเช็คไลน์ ว่าครูสั่งอะไรบ้างมีงานอะไรมั้ยข่าวสารอะไรบ้างรึป่าว ท่านก็จะหาว่าเราเล่นแต่โทรศัพท์ เดี๋ยวดี-เดี๋ยวร้าย เราก็ตามไม่ทัน เราไม่อยากกลับบ้านเลยเราไม่คุยกับแม่เรามา 3 วันแล้ว มันอึดอัดมากๆๆที่สุด เพราะเราก็อยู่บ้านเดียวกันอีก พอเราชวนเค้าคุยเค้าก็เมินเรา เมินตลอด ไม่พูดกับเราเลยค่ะ แม้แต่มองยังไม่มองเลยด้วยซ้ำ เราผิดอะไร จนบางทีเราแอบไปร้องไห้คนเดียวเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้เราเหลือใครบ้าง เรายังเหลือ พ่อ กับพี่สาวของเรา แต่เราก็ไม่รู้หรอกว่าพี่สาวเราจะรักเรารึป่าว มีอยู่ครั้งนึงเรานอนห้องเดียวกับพี่อยู่แล้วแล้วกลางดึกเราเปิดแอร์กันแล้วเราหนาวมากๆเพราะเรานอนใกล้แอร์มากกว่าพี่เราเราก็กำลังจะเอ่ยปากบอกพี่เรา แต่พี่เราดันคุยโทรศัพท์กับแฟนเค้าคุยเรื่องเรานี่แหละ พี่เราพูดกับแฟนเค้าว่า ไม่อยากมีน้องเลยไม่ชอบอยากได้น้องผุ้ชายมากกว่า คือพอเราได้ยินเรานอนทั้งน้ำตาเลยค่ะต้องเก็บเสียงสะอื้นไม่ให้เค้ารู้อีกพอตื่นเช้ามาเราจำได้จนฝังใจเลย แต่เราก็พยายามคิดว่าเรื่องที่เราได้ยินนั้นมันอาจจะเป็นความฝันก็ได้ไม่จริงหรอก ทั้งๆที่รู้อยู่ในใจว่ามันคือความจริงง แต่เราก็ทำตัวปกติเราไม่โกรธพี่เราหรอกค่ะยังคงคุยกับเค้าเหมือนเดิม แต่เรารู้สึกว่าพ่อเรารักเรามากๆ พ่อเราเค้าตามใจเราแต่ตามใจในที่นี้คือไม่ใช่เลี้ยงแบบเสียคนนะ คืออะไรที่ถูกเค้าก็จะสนับสนุนเต็ม100 อะไรผิดเค้าก็จะเตือนเรา เราเหนื่อยมากตอนนี้ อึดอัดมากค่ะ เราไม่รู้เลยว่ามีใครรักเราจริงมั้ย หรือเค้าแค่กำลังแสดงว่ารัก???เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะอายุของเค้ารึป่าวเพราะเค้าก็ายุเข้า50ปีพอดีค่ะ เหนื่อยสุดๆเครียดมากก เห้อออ
.
.
.
.
มาเล่าเฉยๆนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาในกระทู้นี้นะ มีอะไรที่จะแนะนำบอกได้เลยนะหรือจะมาเล่าประสบการณ์ก็เล่าได้เลยนะคะ