ไม่ได้ว่าเราเป็นคนดีถือศีลมากมายขนาดนั้นแต่เป็นการเปรียบเปรยนะคะ
คือที่ทำงานเราจะไม่ค่อยพูดจาเลยเพื่อนน้อย. แต่เราช่วยเพื่อนคนที่ทำงานทุกคนจนค่ำมืดดึกดื่นประจำ. แต่ไม่มีใครช่วยเราแม้แต่เรื่องเล็กน้อย และชอบชงเราว่าทำงานเก่งตอนจะขอให้ช่วย ชมปุ๊บขอให้ช่วยปั๊บ (หลอกใช้ คิดว่าไม่รู้หรอ แต่เราก็แอบสงสารเขานะเลยช่วย)
ทีนี้ที่เจ็บใจคือ คนที่เราช่วยเขาแต่ละคน เราเคยได้ยินเขานินทาและจิกกัดเราประจำแหล่ะ. แต่เราช่วยเพราะสงสารเขาตอนลำบากจริงๆ. แต่บางทีไม่เสนอตัว เขาก็เรียกไปช่วยแบบเขาขี้เกียจเฉยๆก็มี
เพื่อนกลุ่มเขาที่คอยปรึกษานินทาเรา พอเพื่อนเขาลำบาก เขาจะไม่ช่วยกัน จะรีบหนีกลับบ้านอ้างว่าครอบครัวต้องมาก่อน!! แล้วเราล่ะ!
ถ้าคนอื่นลำบากจะเรียกหาเราก่อน เพราะเกรงใจเพื่อนเขา! (เจ็บใจ) !
ปกติจะไม่ค่อยมาคุยเล่นหรือถามไถ่อะไรเรา เว้นแต่จะมีเรื่องให้เราช่วย. เช่นไม่มีรถกลับ อยากให้เราไปส่ง เขาจะเข้ามาทำเป็นถามไถ่ชีวิตเราสองสามคำ แล้วบอกว่า เอ้อ เย็นนี้ไปส่งหน่อย. ตอนเช้าไปรับหน่อย. แล้วก็จบบทสนทนา!!!!
วันนี้ที่บ่น. คือเหนื่อยมาก โดนโยนงานมาทำคนเดียวเต็มๆ. เราขยันรีบทำมาตลอดทุกอย่างจนเสร็จก่อนเพื่อน. ในขณะที่เพื่อนนินทาเรา. ทุกอย่างเรียบร้อย. พอเราจะพัก เพื่อนคนอื่นๆจองคิวใช้เราเพียบ!!! เลิกดึกทุกวันไม่ใช่งานตัวเอง. แต่เป็นงานคนอื่น!!
ใครเจอแบบไหนกันบ้าง. ตอนมีความสุขเราไม่ใช่เพื่อนเขา. ตอนลำบาก เขาวิ่งหาเราก่อนเพื่อน. เกรงใจเพื่อนเขา แต่ไม่เคยเกรงใจ. ควรทำตัวยังไง. เหนื่อยสุดๆไปเลย
เป็นคนดีแล้วโดนเอาเปรียบแบบไหนกันบ้าง
คือที่ทำงานเราจะไม่ค่อยพูดจาเลยเพื่อนน้อย. แต่เราช่วยเพื่อนคนที่ทำงานทุกคนจนค่ำมืดดึกดื่นประจำ. แต่ไม่มีใครช่วยเราแม้แต่เรื่องเล็กน้อย และชอบชงเราว่าทำงานเก่งตอนจะขอให้ช่วย ชมปุ๊บขอให้ช่วยปั๊บ (หลอกใช้ คิดว่าไม่รู้หรอ แต่เราก็แอบสงสารเขานะเลยช่วย)
ทีนี้ที่เจ็บใจคือ คนที่เราช่วยเขาแต่ละคน เราเคยได้ยินเขานินทาและจิกกัดเราประจำแหล่ะ. แต่เราช่วยเพราะสงสารเขาตอนลำบากจริงๆ. แต่บางทีไม่เสนอตัว เขาก็เรียกไปช่วยแบบเขาขี้เกียจเฉยๆก็มี
เพื่อนกลุ่มเขาที่คอยปรึกษานินทาเรา พอเพื่อนเขาลำบาก เขาจะไม่ช่วยกัน จะรีบหนีกลับบ้านอ้างว่าครอบครัวต้องมาก่อน!! แล้วเราล่ะ!
ถ้าคนอื่นลำบากจะเรียกหาเราก่อน เพราะเกรงใจเพื่อนเขา! (เจ็บใจ) !
ปกติจะไม่ค่อยมาคุยเล่นหรือถามไถ่อะไรเรา เว้นแต่จะมีเรื่องให้เราช่วย. เช่นไม่มีรถกลับ อยากให้เราไปส่ง เขาจะเข้ามาทำเป็นถามไถ่ชีวิตเราสองสามคำ แล้วบอกว่า เอ้อ เย็นนี้ไปส่งหน่อย. ตอนเช้าไปรับหน่อย. แล้วก็จบบทสนทนา!!!!
วันนี้ที่บ่น. คือเหนื่อยมาก โดนโยนงานมาทำคนเดียวเต็มๆ. เราขยันรีบทำมาตลอดทุกอย่างจนเสร็จก่อนเพื่อน. ในขณะที่เพื่อนนินทาเรา. ทุกอย่างเรียบร้อย. พอเราจะพัก เพื่อนคนอื่นๆจองคิวใช้เราเพียบ!!! เลิกดึกทุกวันไม่ใช่งานตัวเอง. แต่เป็นงานคนอื่น!!
ใครเจอแบบไหนกันบ้าง. ตอนมีความสุขเราไม่ใช่เพื่อนเขา. ตอนลำบาก เขาวิ่งหาเราก่อนเพื่อน. เกรงใจเพื่อนเขา แต่ไม่เคยเกรงใจ. ควรทำตัวยังไง. เหนื่อยสุดๆไปเลย