เศร้าแล้วร้องไห้แล้วจู่ก็อยากหัวเราะขึ้นมา..

คือผมบวชช่วงเข้าพรรษา
ผมบวชมา​ตั้งแต่วันที่​ 27​​ มิถุนายน​ 2563
แล้วคือผมวิตกกังวลมาก​ และ​ เป็นคนมีจิตฟุ้งซ่านมาก​ ตอนผมบวชผมกลัวมากๆ​ กลัวว่าจะทำผิดสังฆาทิเสส​ ข้อที่1​ แล้ว​ เวลาเราทำอะไรแล้วมันมักจะมีอาการ​ เกิดอารมณ์​ ขึ้นมาแต่ว่าผมไม่ยินดีกับมันแล้วจิตผมมันฟุ้งซ่านแล้วมันคิดมาก่อนเลย​ ผมกลัวมากๆจนผมเครียดมาก​ จนผมอยากลาสิกขา​(แต่มันไม่ได้มันกลางพรรษายุนะ)​(ผมอธิษฐาน​เข้าพรรษาแล้วด้วย)​ผมอึดอัดมากกลัวว่าจะเป็นบาปเคยบอกพ่อแม่ว่ามันไม่ไหวพ่อแม่บอกให้ทนเอาผมก็พยายามทนกับมันได้​ ตั้งแต่วันที่2 - 15​ สิงหาคม​ พ.ศ.2563​ แล้ว​ ใจหนึ่งก็อยากลาสิกขาก่อนกลัวมันแต่อีกใจก็พยายามห้ามมัน​ ผมไม่อยากให้พ่อแม่โดนคนอื่นมองว่ามีลูกเป็นบ้าแหกพรรษา..  ผมพยายามนั้งสมาธิเพื่อไม่ให้มันคิดมันหายมั้งมันมามั้งจนวันนี้มันมาอีกแล้วผมอยากร้องไห้มากๆเลยปล่อยร้องไห้บอกมาแล้วมันจู่ก็อยากหัวเราะขึ้นมามันเลยกลายเป็นร้องไห้กับหัวเราะไปด้วยกัน.. (คือผมกลัวว่าผมจะเริ่มเป็นบ้ารึป่าว)​
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่