คือผมบวชช่วงเข้าพรรษา
ผมบวชมาตั้งแต่วันที่ 27 มิถุนายน 2563
แล้วคือผมวิตกกังวลมาก และ เป็นคนมีจิตฟุ้งซ่านมาก ตอนผมบวชผมกลัวมากๆ กลัวว่าจะทำผิดสังฆาทิเสส ข้อที่1 แล้ว เวลาเราทำอะไรแล้วมันมักจะมีอาการ เกิดอารมณ์ ขึ้นมาแต่ว่าผมไม่ยินดีกับมันแล้วจิตผมมันฟุ้งซ่านแล้วมันคิดมาก่อนเลย ผมกลัวมากๆจนผมเครียดมาก จนผมอยากลาสิกขา(แต่มันไม่ได้มันกลางพรรษายุนะ)(ผมอธิษฐานเข้าพรรษาแล้วด้วย)ผมอึดอัดมากกลัวว่าจะเป็นบาปเคยบอกพ่อแม่ว่ามันไม่ไหวพ่อแม่บอกให้ทนเอาผมก็พยายามทนกับมันได้ ตั้งแต่วันที่2 - 15 สิงหาคม พ.ศ.2563 แล้ว ใจหนึ่งก็อยากลาสิกขาก่อนกลัวมันแต่อีกใจก็พยายามห้ามมัน ผมไม่อยากให้พ่อแม่โดนคนอื่นมองว่ามีลูกเป็นบ้าแหกพรรษา.. ผมพยายามนั้งสมาธิเพื่อไม่ให้มันคิดมันหายมั้งมันมามั้งจนวันนี้มันมาอีกแล้วผมอยากร้องไห้มากๆเลยปล่อยร้องไห้บอกมาแล้วมันจู่ก็อยากหัวเราะขึ้นมามันเลยกลายเป็นร้องไห้กับหัวเราะไปด้วยกัน.. (คือผมกลัวว่าผมจะเริ่มเป็นบ้ารึป่าว)
เศร้าแล้วร้องไห้แล้วจู่ก็อยากหัวเราะขึ้นมา..
ผมบวชมาตั้งแต่วันที่ 27 มิถุนายน 2563
แล้วคือผมวิตกกังวลมาก และ เป็นคนมีจิตฟุ้งซ่านมาก ตอนผมบวชผมกลัวมากๆ กลัวว่าจะทำผิดสังฆาทิเสส ข้อที่1 แล้ว เวลาเราทำอะไรแล้วมันมักจะมีอาการ เกิดอารมณ์ ขึ้นมาแต่ว่าผมไม่ยินดีกับมันแล้วจิตผมมันฟุ้งซ่านแล้วมันคิดมาก่อนเลย ผมกลัวมากๆจนผมเครียดมาก จนผมอยากลาสิกขา(แต่มันไม่ได้มันกลางพรรษายุนะ)(ผมอธิษฐานเข้าพรรษาแล้วด้วย)ผมอึดอัดมากกลัวว่าจะเป็นบาปเคยบอกพ่อแม่ว่ามันไม่ไหวพ่อแม่บอกให้ทนเอาผมก็พยายามทนกับมันได้ ตั้งแต่วันที่2 - 15 สิงหาคม พ.ศ.2563 แล้ว ใจหนึ่งก็อยากลาสิกขาก่อนกลัวมันแต่อีกใจก็พยายามห้ามมัน ผมไม่อยากให้พ่อแม่โดนคนอื่นมองว่ามีลูกเป็นบ้าแหกพรรษา.. ผมพยายามนั้งสมาธิเพื่อไม่ให้มันคิดมันหายมั้งมันมามั้งจนวันนี้มันมาอีกแล้วผมอยากร้องไห้มากๆเลยปล่อยร้องไห้บอกมาแล้วมันจู่ก็อยากหัวเราะขึ้นมามันเลยกลายเป็นร้องไห้กับหัวเราะไปด้วยกัน.. (คือผมกลัวว่าผมจะเริ่มเป็นบ้ารึป่าว)