พ่อแม่เลิกกัน ความจากใจลูก

สำหรับพ่อแม่ที่เลิกกัน 
หากคุณเลิกกัน ลูกของคุณต้องเสียใจอยู่แล้ว
ลูกอย่างน้อยก็เกิดาจากความรัก
อย่าให้การเลิกกันของคุณทำให้ลูกต้องทุกข์เลย
.
.
คุณแยกทางกัน ลูกคนก็เหมือนเป็นคนขาดความอบอุ่นแล้ว
อย่า ผลักไสไล่ส่งลูกให้อยู่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
อย่า ห้ามลูกไม่ให้ติดต่อ ตัวอย่างเช่น ลูกอยู่กับพ่อ พ่อไม่ให้ติดต่อแม่  (ลูกก็คือลูก คูณเลิกกันก็ไม่เกี่ยวกับลูก)
อย่า ทำไม่สนใจลูก คุณแยกทางกัน ก็ควรหาสิ่งเติมเต็มให้ลูก ควรสนับสนุนลูกในทางที่ดี
ปล.หาคุณมีครอบครัวใหม่ ก็ขอให้ส่งค่าเลี้ยงดู ค่าเล่าเรียนให้ลูกคุณจนกว่าเขาจะถึงฝั่งฝัน ไม่ใช่มีครอบครัวใหม่แล้วไม่สนใจลูก
ฝากไว้ให้คิดค่ะ ลำพังแค่คุณเลิกกันมันก็แย่สำหรับลูกแล้ว 
.
.
หากบ้านไหนสงบดี พ่อแม่แยกทางแล้วไม่วุ่นวายกัน ยังรับผิดชอบเรื่องลูก จขกท ก็ขอขอบคุณมากๆค่ะที่คิดถึงใจลูก

แต่ตัว จขกท เองคือ1ในครอบครัวที่มีปัญหาแม้กระทั้งพ่อแม่เลิกกัน ปัญหาก็ยังมี ส่วนตัวก็ยังศึกษาอยู่ค่ะ วันหยุดก็มีรับจ้างบ้างพอเป็นค่าข้าว
เพราะพ่อแม่มีปัญหากันแม้กระทั้งตอนเลิก เราคือลูก เราคือคนกลาง เราคือผู้รับแรงกดดัน เราคือผู้ที่ต้องอดทนกับคำเหน็บกันของพ่อแม่ เราถูกพ่อห้ามไม่ให้คุยกับแม่ เเต่เราคุย พ่อเป็นคนที่จะส่งเรียนถ้าเราไม่คุยกับแม่ เเต่เราก็ยังคุยกับแม่  สรุปคือ เราหาเรียนเอง ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ
.
.
ปล เราอยากได้เพื่อนคุยเล่นนะ