เราเป็นคนนึงที่มีแฟนมาตั้งแต่สมัยเรียน แต่ตอนสมัยเรียนยังมีเพื่อนพาไปปลอบ ไปปลดปล่อย นั่งร้องไห้ที่หอได้เป็นคืนๆก็มีเพื่อนอยู่ข้างๆ แต่พอมาถึงวัยทำงานเราพยามเข็มแข็งด้วยตัวเอง แต่นั่งๆทำงานอยู่น้ำตาก็จะไหล ใครชวนพูดชวนคุยเราก็ไม่อยากพูดกับใคร ใครชวนกินอะไรเราก็ไม่อยากกิน ซึ่งเราระบายที่ทำงานกับใครไม่ได้ เพราะที่ทำงานมีแต่รุ่นอายุเยอะกว่า จะมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ เราต้องมาเครียดกับงานแล้วยังต้องมาเครียดเรื่องส่วนตัวอีก มันทรมารเหลือเกิน TT
อกหักตอนทำงาน เป็นอะไรที่ต่อสู้ได้ยากมาก TT