เป็นเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นค่ะ คือเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ สำหรับเราคือสนิทที่สุดแล้ว
เพื่อนเรามีธุรกิจส่วนตัวเป็นเจ้าของกิจการ จริงๆแล้วเราเคยหุ้นเปิดกิจการด้วยกัน แต่อาจเป็นเพราะเป็นคนอารมณ์ร้อนทั้งคู่
สุดท้ายจึงตัดสินใจไม่ทำด้วยกันต่อ และเพื่อนก็ไปทำของตัวเอง และเราก็ทำงานสายอื่น แต่ยังเป็นเพื่อนกันปกติค่ะ
ระหว่างนี้ความสัมพันธ์ปกติดีค่ะ keep in touch กันตลอด จนช่วงหลังเรามีเพื่อนอีกคน รู้จักจนสนิทกัน (ขอเรียกว่าเพื่อน2ละกัน)
เราเลยพามาทำความรู้จักด้วย สุดท้ายก็กลายเป็นสนิทกันสามคน หรือบางครั้งเพื่อน2 ก็ไปแฮงค์เอ้าท์กับเพื่อน1 กันเองด้วย ซึ่งเราก็โอเค เพราะเราเองก็มีแฟน (ทั้งสองคนไม่มีแฟน แค่มีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆ) เรากับเพื่อน1 เคยทะเลาะกันจนไม่คุยกันเป็นเดือน (เรื่องไร้สาระ และความไม่ยอมกันของทั้งสองฝ่าย) ก็มีเพื่อน2 นี่แหละที่คอยรับฟังทั้งสองฝ่ายให้ สุดท้ายกลับมาคุยกันได้เพราะญาติของเพื่อน2เสีย และไปร่วมงานวันเดียวกัน ก็เริ่มกลับมาคุยกันปกติเหมือนเดิม แต่ต่างคนต่างไม่พูดถึงเหตุการณ์นั้นอีก
เหตุการณ์นั้นผ่านมาหลายปีแล้ว ระหว่างนี้ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ ต่างคนต่างทำงาน ว่างๆนัดเจอกันข้าวกัน หรือเราไปหาที่บ้าน ใครมีปัญหาอะไรก็จะรีบชาร์จกันตลอด เข้าเรื่องละ ก็คือช่วงนี้เพื่อน1 เริ่มประสบปัญหาด้านธุรกิจนิดหน่อย บวกกับที่บ้านพูดจาไม่ดี เพื่อนเราช่วงนี้ก็เครียดๆ พอเรารู้เราก็รีบไปหา เพื่อไปฮีล ไปอยู่เป็นเพื่อน เพราะไม่อยากให้เพื่อนฟุ้งซ่านจนเกินไป เราเข้าใจว่าเพื่อนเราแบกรับปัญหาหลายอย่าง (ทั้งดูแลธุรกิจและต้องทำงานเลี้ยงทั้งบ้าน)
เมื่อคืนเพื่อนดูไม่โอเค เราเลยชวนมาหาที่บ้าน มาทานข้าวเย็นด้วยกัน เพื่อนก็บอกว่าจะขอยืมของเราไปใช้งานนิดหน่อยในวันพรุ่งนี้ เราก็โอเค เดี๋ยวไปหาข่วงบ่ายๆละกัน ซึ่งต่างคนก็ไม่ใช่ morning person กันทั้งคู่ (เป็นที่รู้กันว่าถ้านัดแบบไม่เจาะจงเวลาอาจจะโผล่มา 4-5 โมงเลยก็ได้ เป็นแบบนี้กันมาตลอดตั้งแต่เป็นเพื่อนกัน) และต่างก็รู้ว่าเป็นวันว่างของทั้งคู่ และช่วงดึกเพื่อนทักมาบอกว่า เพื่อน2ก็ชวนไปว่ายน้ำที่คอนโด(ของเพื่อน1) เราก็โอเค งั้นเดี๋ยวเตรียมของไป เรากับแฟนเลยกะว่าไปถึงสักช่วงบ่ายแก่ๆที่แดดไม่แรงแล้ว จะได้เล่นน้ำสบายๆกัน เราก็ไปถึงประมาณสี่โมง ระหว่างทางเพื่อนโทรมาตาม เราก็ไม่ได้คิดไรค่อยๆไป
จนกระทั่งไปถึง เพื่อนลงมารับที่ล้อบบี้ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว และพูดว่าคนอื่นๆเค้ามารอกันเป็นชั่วโมงแล้ว ก็นัดกันบ่ายสาม
เราทำหน้างง และบอกว่า ไม่ได้นัดกูบ่ายสามนะ ก็ไม่ได้ฟิกเวลากันก็เลยค่อยๆมา เพื่อนเราก็พูดเชิงตัดพ้อว่า อืม กูคงนัดเวลาแค่เพื่อน2 ไว้แต่ลืมบอก
เราก็โอเค (บรรยากาศไม่ค่อยดีแล้วล่ะ) เปิดประตูห้องเข้าไปเราเลยพบว่านอกจากเพื่อน2 แล้วมีเพื่อนของเพื่อนเราอีกคนมานั่งรออยู่ด้วย ซึ่งเพื่อนเรานัดมาเพื่อที่จะทำงานด้วย พอเห็นงั้นเราก็เลยรีบออกตัวว่า เราไม่รู้เรื่องนะ ไม่มีใครบอกเวลาเราเลย และเราก็ทำตัวปกติ แต่วันนี้เหมือนจะพายุเข้า พอเรามาถึงฝนตกพอดี ก็เลยรอฝนกันก่อน (เรื่องว่ายน้ำไว้ทีหลัง) เพื่อนเราเริ่มนอยเพราะของที่ต้องใช้จากเราต้องการที่จะใช้งานเอ้าท์ดอร์ แต่พอฝนตกก็ทำอะไรต่อไม่ได้ แถมนัดเพื่อนอีกคนมาช่วยแช้วด้วย เราก็เสนอว่างั้นทำในอินดอร์ก็ได้ จะได้ไม่ต้องรอฝน แต่เพื่อนก็ไม่เอา
ฝนทีท่าว่าจะไม่หยุดตกและเริ่มจะค่ำ สรุปมานั่งกันเฉยๆในห้อง เพื่อนเราเริ่มออกอาการมาคุหนักขึ้น ซึ่งเราไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย เพราะเพื่อนเราเลือกที่จะคุยกับแค่เพื่อน2 จนสุดท้ายพูดขึ้นมาว่า ไปลงน้ำเลยละกัน คงไม่ได้ทำอะไรแล้ว นั่งรอไปมันก็ไม่ได้อะไรเสียเวลากันมาหลายชั่วโมงแล้ว พอพูดจบก็เดินเข้าห้องนอนปิดประตู เพื่อน2ก็วิ่งตามเข้าไป เราเริ่มไม่ค่อยสบายใจแล้วที่จะอยู่ต่อ เพราะเพื่อนเราไม่บอกอะไรเลย เราพอเข้าใจว่าเครียดและคงไม่อยากพูดกับหลายคน เราเลยตัดสินใจขอตัวกลับดีกว่า เลยบอกเพื่อนอีกคนว่ากลับแล้วนะ แล้วก็ชวนแฟนเรากลับโดยที่ไม่ได้เปิดห้องไปบอกสองคนนั้น เพราะไม่อยากกวน
พอลงมาชั้นล่าง เพื่อนเราก็โทรมาด่า พูดว่าคิดว่าการที่นางเดินเข้าห้องไปแปลว่าต้องการให้เรากลับไปหรอ รู้มั้ยว่าตอนเปิดประตูออกมาไม่เจอเรา มันอยสกจะโดดระเบียง เราก็ตกใจและงง แล้วถามว่ามันเป็นไร คือเรายังไม่ได้คิดอะไรเลย และบอกให้เพื่อนใจเย็นๆ เพื่อนก็พูดอีกว่าแค่นี้สิ่งที่มันต้องเจอยังแย่ไม่พออีกหรอ และพูดออกมาเหมือนที่ทุกอย่างในวันนี้พังเป็นเพราะเรา พูดว่ามันผิดเองเชิงประชดเรา จนเราเริ่มไม่ไหวและเริ่มเครียดจัด
ขอโทษที่อาจจะเรียบเรียงไม่ค่อยดี ตอนนี้เราสับสนมากๆและต้องการที่จะระบายและอยากได้ความคิดเห็น
เพราะเหตุการณ์ในวันนี้มันทำให้เราอาการแย่ลงไปอีก
เพื่อนมาขอความช่วยเหลือเรื่องงาน แต่เราไปช้ากว่าเวลาที่เขาคาดหวังไว้ เราผิดมากเลยหรือ?
เพื่อนเรามีธุรกิจส่วนตัวเป็นเจ้าของกิจการ จริงๆแล้วเราเคยหุ้นเปิดกิจการด้วยกัน แต่อาจเป็นเพราะเป็นคนอารมณ์ร้อนทั้งคู่
สุดท้ายจึงตัดสินใจไม่ทำด้วยกันต่อ และเพื่อนก็ไปทำของตัวเอง และเราก็ทำงานสายอื่น แต่ยังเป็นเพื่อนกันปกติค่ะ
ระหว่างนี้ความสัมพันธ์ปกติดีค่ะ keep in touch กันตลอด จนช่วงหลังเรามีเพื่อนอีกคน รู้จักจนสนิทกัน (ขอเรียกว่าเพื่อน2ละกัน)
เราเลยพามาทำความรู้จักด้วย สุดท้ายก็กลายเป็นสนิทกันสามคน หรือบางครั้งเพื่อน2 ก็ไปแฮงค์เอ้าท์กับเพื่อน1 กันเองด้วย ซึ่งเราก็โอเค เพราะเราเองก็มีแฟน (ทั้งสองคนไม่มีแฟน แค่มีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆ) เรากับเพื่อน1 เคยทะเลาะกันจนไม่คุยกันเป็นเดือน (เรื่องไร้สาระ และความไม่ยอมกันของทั้งสองฝ่าย) ก็มีเพื่อน2 นี่แหละที่คอยรับฟังทั้งสองฝ่ายให้ สุดท้ายกลับมาคุยกันได้เพราะญาติของเพื่อน2เสีย และไปร่วมงานวันเดียวกัน ก็เริ่มกลับมาคุยกันปกติเหมือนเดิม แต่ต่างคนต่างไม่พูดถึงเหตุการณ์นั้นอีก
เหตุการณ์นั้นผ่านมาหลายปีแล้ว ระหว่างนี้ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ ต่างคนต่างทำงาน ว่างๆนัดเจอกันข้าวกัน หรือเราไปหาที่บ้าน ใครมีปัญหาอะไรก็จะรีบชาร์จกันตลอด เข้าเรื่องละ ก็คือช่วงนี้เพื่อน1 เริ่มประสบปัญหาด้านธุรกิจนิดหน่อย บวกกับที่บ้านพูดจาไม่ดี เพื่อนเราช่วงนี้ก็เครียดๆ พอเรารู้เราก็รีบไปหา เพื่อไปฮีล ไปอยู่เป็นเพื่อน เพราะไม่อยากให้เพื่อนฟุ้งซ่านจนเกินไป เราเข้าใจว่าเพื่อนเราแบกรับปัญหาหลายอย่าง (ทั้งดูแลธุรกิจและต้องทำงานเลี้ยงทั้งบ้าน)
เมื่อคืนเพื่อนดูไม่โอเค เราเลยชวนมาหาที่บ้าน มาทานข้าวเย็นด้วยกัน เพื่อนก็บอกว่าจะขอยืมของเราไปใช้งานนิดหน่อยในวันพรุ่งนี้ เราก็โอเค เดี๋ยวไปหาข่วงบ่ายๆละกัน ซึ่งต่างคนก็ไม่ใช่ morning person กันทั้งคู่ (เป็นที่รู้กันว่าถ้านัดแบบไม่เจาะจงเวลาอาจจะโผล่มา 4-5 โมงเลยก็ได้ เป็นแบบนี้กันมาตลอดตั้งแต่เป็นเพื่อนกัน) และต่างก็รู้ว่าเป็นวันว่างของทั้งคู่ และช่วงดึกเพื่อนทักมาบอกว่า เพื่อน2ก็ชวนไปว่ายน้ำที่คอนโด(ของเพื่อน1) เราก็โอเค งั้นเดี๋ยวเตรียมของไป เรากับแฟนเลยกะว่าไปถึงสักช่วงบ่ายแก่ๆที่แดดไม่แรงแล้ว จะได้เล่นน้ำสบายๆกัน เราก็ไปถึงประมาณสี่โมง ระหว่างทางเพื่อนโทรมาตาม เราก็ไม่ได้คิดไรค่อยๆไป
จนกระทั่งไปถึง เพื่อนลงมารับที่ล้อบบี้ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว และพูดว่าคนอื่นๆเค้ามารอกันเป็นชั่วโมงแล้ว ก็นัดกันบ่ายสาม
เราทำหน้างง และบอกว่า ไม่ได้นัดกูบ่ายสามนะ ก็ไม่ได้ฟิกเวลากันก็เลยค่อยๆมา เพื่อนเราก็พูดเชิงตัดพ้อว่า อืม กูคงนัดเวลาแค่เพื่อน2 ไว้แต่ลืมบอก
เราก็โอเค (บรรยากาศไม่ค่อยดีแล้วล่ะ) เปิดประตูห้องเข้าไปเราเลยพบว่านอกจากเพื่อน2 แล้วมีเพื่อนของเพื่อนเราอีกคนมานั่งรออยู่ด้วย ซึ่งเพื่อนเรานัดมาเพื่อที่จะทำงานด้วย พอเห็นงั้นเราก็เลยรีบออกตัวว่า เราไม่รู้เรื่องนะ ไม่มีใครบอกเวลาเราเลย และเราก็ทำตัวปกติ แต่วันนี้เหมือนจะพายุเข้า พอเรามาถึงฝนตกพอดี ก็เลยรอฝนกันก่อน (เรื่องว่ายน้ำไว้ทีหลัง) เพื่อนเราเริ่มนอยเพราะของที่ต้องใช้จากเราต้องการที่จะใช้งานเอ้าท์ดอร์ แต่พอฝนตกก็ทำอะไรต่อไม่ได้ แถมนัดเพื่อนอีกคนมาช่วยแช้วด้วย เราก็เสนอว่างั้นทำในอินดอร์ก็ได้ จะได้ไม่ต้องรอฝน แต่เพื่อนก็ไม่เอา
ฝนทีท่าว่าจะไม่หยุดตกและเริ่มจะค่ำ สรุปมานั่งกันเฉยๆในห้อง เพื่อนเราเริ่มออกอาการมาคุหนักขึ้น ซึ่งเราไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย เพราะเพื่อนเราเลือกที่จะคุยกับแค่เพื่อน2 จนสุดท้ายพูดขึ้นมาว่า ไปลงน้ำเลยละกัน คงไม่ได้ทำอะไรแล้ว นั่งรอไปมันก็ไม่ได้อะไรเสียเวลากันมาหลายชั่วโมงแล้ว พอพูดจบก็เดินเข้าห้องนอนปิดประตู เพื่อน2ก็วิ่งตามเข้าไป เราเริ่มไม่ค่อยสบายใจแล้วที่จะอยู่ต่อ เพราะเพื่อนเราไม่บอกอะไรเลย เราพอเข้าใจว่าเครียดและคงไม่อยากพูดกับหลายคน เราเลยตัดสินใจขอตัวกลับดีกว่า เลยบอกเพื่อนอีกคนว่ากลับแล้วนะ แล้วก็ชวนแฟนเรากลับโดยที่ไม่ได้เปิดห้องไปบอกสองคนนั้น เพราะไม่อยากกวน
พอลงมาชั้นล่าง เพื่อนเราก็โทรมาด่า พูดว่าคิดว่าการที่นางเดินเข้าห้องไปแปลว่าต้องการให้เรากลับไปหรอ รู้มั้ยว่าตอนเปิดประตูออกมาไม่เจอเรา มันอยสกจะโดดระเบียง เราก็ตกใจและงง แล้วถามว่ามันเป็นไร คือเรายังไม่ได้คิดอะไรเลย และบอกให้เพื่อนใจเย็นๆ เพื่อนก็พูดอีกว่าแค่นี้สิ่งที่มันต้องเจอยังแย่ไม่พออีกหรอ และพูดออกมาเหมือนที่ทุกอย่างในวันนี้พังเป็นเพราะเรา พูดว่ามันผิดเองเชิงประชดเรา จนเราเริ่มไม่ไหวและเริ่มเครียดจัด
ขอโทษที่อาจจะเรียบเรียงไม่ค่อยดี ตอนนี้เราสับสนมากๆและต้องการที่จะระบายและอยากได้ความคิดเห็น
เพราะเหตุการณ์ในวันนี้มันทำให้เราอาการแย่ลงไปอีก