"สวัสดีครับทุกคน"
"กลับมาจนได้นะ คุณ PR โอโตวะแบล็ก"
คุโระฮาระ ลูกน้องของนาย (ประจำงาน) ฮาจิเมะและมารินทัก
"เป็นยังไงบ้างคะ"
ชิราโทริ นายในงานนี้ถาม
"รวมอาวุธอะไรก็ทำไปเถอะครับ"
"เพราะมันจะไม่ใช่การ รวมอาวุธ เพื่อ ทำลาย
แต่เป็นการ รวม เพื่อ เก็บหลักฐาน ของ อุบาย ที่ถูกวางเอาไว้เป็นอย่างดี
เพื่อก่อคดีทั้งสามที่เพิ่งเกิดขึ้นในปราสาทหลังนี้ยังไงล่ะครับ"
"อุบาย...!"
ทุกคนหน้าตื่น
"วิญญาณพ็อลเทอร์ไกสท์ อยู่ในหมู่พวกเรานี่แหละ"
"คะ-ใครเป็นคนฆ่าสามีฉันกับ ทุกคน กัน...!"
คาราซากิ โมเนะ ภรรยาของเหยื่อรายแรกกระวนกระวาย
"ทุกคน...?"
ซอมเมอลิเย่ร์ทวนคำ ทำเอาคุณนายสะดุ้งเฮือก
"แต่ก็ยังมีเรื่องที่อธิบายไม่ได้อยู่อีกมากที่ชวนให้คิดว่าไม่ใช่ฝีมือของคนเลยนะ..."
จิตรกรหญิงเอ่ยท้วง
"นั่นสินะคะ..."
นางแบบหญิงสนับสนุน
"อย่างเรื่องลูกดอกที่ขยับได้เองไป..."
"ใช่แล้วล่ะ ฉันเองก็เห็นนะ
ตอนที่ลูกดอกพุ่งเข้าไปแทงสามีเอง"
"เออใช่...! แล้วก็ยังมีแก้วที่หล่นลงมาแตกเองอีก"
"จริงด้วยฮะ คุณซาคุมะ"
ลูกน้องของชิราโทริตอบรับลูกค้า
(นั่นน่ะ...คงเป็นเพราะมีคนใส่น้ำลงไปในแก้วประมาณหนึ่ง
จากนั้นก็เอียงแก้ว อังเอาไว้กับน้ำแข็ง)
(พอน้ำที่เอียงไปทางด้านหนึ่งของแก้วเริ่มแข็งตัว
ก็นำแก้วมาวางกับโต๊ะอย่างหมิ่นเหม่)
(เมื่อน้ำที่เกาะตัวเป็นน้ำแข็งเริ่มละลายกลายเป็นน้ำตามเดิม
แก้วก็จะเสียศูนย์จนตกลงมาจากโต๊ะ)
"เรามาลองจำลองกันดีกว่าครับ
ถึงตอนที่เกิดเหตุการณ์ลูกดอกขยับได้เอง...!"
"คุณสามีลุกจากโต๊ะอาหารโดยบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ...
ผมคิดว่าในเครื่องดื่มของเขาอาจมี ยาขับปัสสาวะ ผสมอยู่"
ฉึก!
"อั๊ก...!"
"ว้าย...!"
"ล้อเล่นน่ะ"
"ดูสิครับ ที่ปลายดอกผมเอาจิ้มกับยางลบเอาไว้แล้ว ไม่เป็นไรหรอก"
"ตะ-แต่ว่า...ดอกพุ่งมาจากไหนน่ะ"
ชิราโทริถาม
"ที่หัวลูกดอกมีเส้นเอ็นผูกเอาไว้...?"
ชิราโทริและลูกน้องลองมองดีๆแล้วร้องออกมา
"ตะ-แต่ว่า...ถ้าคุณอยู่กับพวกเราตรงนี้แล้วใครจะเป็นคนดึงเส้นเอ็นล่ะ"
ลูกค้าถาม
"รุ่นน้องผมเองครับ ผมให้เธอแอบปลีกตัวออกไป"
ฮาจิเมะหันไปยังประตูบานหนึ่ง
"ปลายเส้นเอ็นก็โยงเข้าไปในห้องๆนั้นนั่นแหละครับ เอ้า! ออกมาได้แล้ว"
(ในคืนนั้นก็มีสภาพคล้ายๆกัน
มีคนผูกเส้นเอ็นกับหัวลูกดอกสอดเข้าไปในห้องๆหนึ่ง)
(เพื่อเพิ่มความแรงในการดึงเส้นเอ็น ปลายเส้นเอ็นน่าจะผูกถุงใส่อะไรสักอย่างที่ทำให้หนักเอาไว้ด้วย)
(แง้มประตูออกมาซุ่มดูเหยื่อ...)
'มาแล้ว...!'
ใครคนหนึ่งคิดในใจ
"เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำก่อนนะ"
"เดินดีๆนะคะคุณ"
'สบายอารมณ์จังเลยนะ นายเซย์ยะ...!
เอาล่ะ ตอนนี้แหละ...!'
ร่างดำเขวี้ยงของในมือออกไป
เส้นเอ็นที่ผูกกับถุงกระสอบฉุดให้ปลายอีกด้านซึ่งก็คือหัวลูกดอก พาลูกดอกทั้งลูกพุ่งทะยานเสียบเข้าที่ลำคอของเป้าหมาย
ผึง!
ฟ้าว...!
ฉึก...!
"ตอนขว้างของเป็นการดึงเส้นเอ็น อาจขว้างถูกผนังเข้า"
"ผมกับรุ่นน้องเจอเศษปูนเศษผนังตกอยู่กับพื้น
ปราสาทหลังนี้ค่อนข้างเก่า ผนังก็ค่อนข้างบาง
พอถูกกระแทกก็เลยบุบสลายได้ง่าย"
"จากคดีนี้ ทำให้เราตัด ผู้ต้องสงสัย ได้ในคราวเดียวกัน
เพราะคนร้ายต้อง หลบสายตา ออกไปจากคนอื่น เพื่อไป ซุ่ม ดึงเส้นเอ็น"
"คุณซอมเมอลิเย่ร์ที่กำลังเสิร์ฟเครื่องดื่ม
คุณภรรยาที่อยู่ที่โต๊ะ คุณนาคาเนะซาวะที่กำลังดื่มอยู่กับ..."
"...คุณซาคุมะ"
"ทั้งหมดจึงไม่ใช่คนร้าย เพราะ ชัดเจน ว่าอยู่ที่ไหน"
"จิตรกร ชิคาโนะ มิอุ
นางแบบ ฮานะสึกะ อิบุ
คุณคนจาก เดนโปโด ทั้งสองคน
ชิราโทริ เรย์โอะ
คุโระฮาระ ฟุโตชิ"
"มีแค่คุณ 4 คนเท่านั้นที่ไม่มีใครรู้ว่าตอนนั้นพวกคุณทำอะไรอยู่ที่ไหน"
"คุณคินดะอิจิ พูดอะไรน่ะ...!
ฉันจะทำเรื่องแบบนั้นกับลูกค้าทำไม"
ชิราโทริไม่พอใจ
"จริงด้วย ฉันเองก็เจอกับพวกเขาครั้งแรกด้วยนะ...!"
นางแบบเออออ
"ไม่ใช่หรอกมั้ง อย่างน้อยก็มีคนกลุ่มหนึ่งที่ไม่ได้เจอกันเป็นครั้งแรก
นั่นอาจรวมไปถึงคนที่เป็น คนร้าย และมันอาจเป็น แรงจูงใจ ของคดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้นในปราสาทหลังนี้อีกด้วย"
'รู้ถึงขนาดนั้น แล้วยังเข้าใกล้ตัวจริงของฉันขนาดนี้เลยอย่างงั้นเหรอ...!'
ใครบางคนหวั่นวิตก
'เอาน่า...! ยังเหลือปรากฏการณ์พ็อลเทอร์ไกสท์อีกสองเหตุการณ์ที่นายยังอธิบายไม่ได้ คุณนักสืบ'
Talk :
ลีลาแท้ คุณลุง
ไม่ยอมชี้ แต่ตัดคนให้เหลือ 4 ช้อยส์ปล่อยมโนต่อเองไปอีกหนึ่งอาทิตย์
รอบหน้าน่าจะชี้กันแล้วว่าใครเป็นวิญญาณพ็อลเทอร์ไกสท์
หนึ่งในสองเจ้านายลูกน้องเดนโปโด ชิราโทริ-คุโระฮาระ ชัวร์ป้าบ ไม่มีพลิกแล้ว ฮา
ทริกลูกดอกลอยเอง...เอ่อ แบบนี้ก็ได้เหรอ
ใช่ทริกคดีราชาถ้ำหินฉากท้ายที่ทากาโต้ (ที่ปลอมเป็นสารวัตรเคนโมจิ) พยายามฆ่าคนร้ายหรือเปล่านะ
คินดะอิจิ 37 - ปริศนาทั้งหมดไขกระจ่างแล้ว วิญญาณพ็อลเทอร์ไกสท์อยู่ในหมู่พวกเรา คุณลุงโชว์เทพตัดผตสส.จนเหลือแค่...!