How to ทำให้ยิ้มได้

วันนี้เป็นวันที่ 12 สิงหาคม ที่ใครหลายๆคนได้บอกรักแม่ แต่เรากลับไม่ใช่ วันนี้มี
ประโยคๆ หนึ่งที่ทำให้เราโคตรเจ็บเพราะประโยคนั้นออกมาจากปากคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ ประโยคนั้นคือ "ไปตายที่ไหนก็ไป เรียนไปก็ไม่มีประโยชน์ เป็นปลิงเกาะกูกินไปวันๆ คนอย่างไม่มีอะไรดี เรียนไปก็เปลืองเงินปล่าวๆ" เราได้ยินประโยคพวกนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แต่เราก็พยายามปรับปรุ่งตัว ตั้งใจเรียน อ่านหนังสือจากที่เราสอบไม่เคยติดอันดับดีๆของโรงเรียนเลย จนตอนนี้เราติดหนึ่งในสามของโรงเรียนได้รับเกียรติบัตรเข้าร่วมแข่งขันในรายวิชาต่างๆ ได้รับรางวัลได้รับคำชมจากคุณครู เพื่อนๆ แต่เราไม่เคยได้สิ่งเหล่านี้จากแม่เลย เราพยายามทำดีให้แม่ภูมิใจแต่แม่ก็ไม่เคยเห็นสิ่งที่เราพยายาม แต่ก่อนเราก็เก็บเอาคำสบประมาทของแม่มาเป็นแรงบันดาลใจนะ แต่พอเวลาล่วงเลยไปเรากลับคิดว่าคำเหล่านี้ไม่สามารถเป็นกำลังหรือทำให้เรายิ้มสู้กับมันได้เลย แต่มันเป็นคำที่ทั้งบั่นทอนความรู้สึกทั้งบั่นทอนกำลังใจ
      ที่เรามาตั้งกระทู้นี้ขึ้นก็เพื่อที่จะขอกำลังใจ อยากให้ทุกคนแนะนำวิธีที่จะทำให้เรายิ้มได้ค่ะ ☺️