คุณพ่อเราเป็นซึมเศร้าค่ะ
คุณหมอรพ.รัฐที่ไปรักษาประจำเป็นคนวินิจฉัยเบื้องต้น และส่งต่อไปหาคุณหมอแผนกจิตเวช
คุณพ่อก็เคยไปตามนัดค่ะ แต่พอกลับบ้านก็ไม่ยอมทานยา และบ่นว่า คุณหมอไม่เก่ง เปิดแต่ตำรามาตอบ ไม่ยอมฟังคนไข้ และหลังจากนั้นก็ไม่ยอมไปหาหมออีกค่ะ ถ้าจะพาไปจะมีอาการบ่นโน่น พ่นนี่ จนเราและแม่ยกธง ไม่อยากไปก็ไม่พาไป เพราะพอพาไป ถ้าต้องรอพบหมอนาน ก็จะหนีกลับบ้านก่อน ไม่ยอมรอเจอหมอ
เคสนี้เกิดขึ้นบ่อยค่ะ เพราะพาไปหาหมอรพ.รัฐ ยังไงก็ต้องรอ เค้าเองก็หาหมอรพ.รัฐมาเป็น 20-30 ปี เคยรอได้ แต่กลายเป็นตอนนี้จะไม่รอ
เปลี่ยนพาไปหาที่รพ.เอกชนเฉพาะทางด้านจิตเวช ก็เป็นแบบเดิม คราวนี้ดูจะหนักกว่าที่รพ.รัฐ เพราะเค้าบอกว่า จนท.ที่นั่นดูมองๆ แบบเหมือนจะพยายามคิดหาวิธีว่า จะมาเอาเงินคนที่มารักษาได้อย่างไรบ้าง (อันนี้เราว่า เข้าข่ายจิตหลอนเอง เพราะวันที่พาไป เราก็ไปด้วย แล้วจนท.ทุกคนที่ทำงานก็ทำงานปกติ ไม่ได้มีทีท่าอะไรแปลกไปกว่าปกติ... เราเคยเป็นคนไข้ที่นี่ค่ะ ทุกอย่างปกติมาก แทบไม่มีจนท.คนไหนมาโฟกัสแกเป็นพิเศษด้วยซ้ำ) และไม่รู้แจคพอตยังไง คุณหมอที่นี่คุยกับแกได้ไม่นาน ก็พยายามตัดบทตลอดเวลา... แกเลยยิ่งหงุดหงิดเรื่องจิตแพทย์ และหลังจากนั้น ถ้าจะคุยอะไรกับแกทำนองนี้ แกก็จะหงุดหงิด เหวี่ยงโน่น พ่นนี่ตลอดเวลา
เท่าที่สังเกต แกต้องการคน “ฟัง” สิ่งที่แกอยากพ่นออกมาค่ะ (ขออนุญาตใช้คำว่า พ่น นะคะ เพราะสิ่งที่แกทำมันค่อ การระบายสิ่งที่แกคิดวนเลื่อนเปื้อนของแกอยู่ข้างใน ผสมความอยากตาย... ใช่ค่ะ สาเหตุที่คุณหมอส่งแกไปแผนกจิตเวชเพราะแกไปบ่นอยากตายใส่แกหลายครั้ง อาทิตย์ที่แล้วที่พาไป แกก็เพิ่งบอกคุณหมอว่า แกฝันว่า แกไปเจออีกมิติ ที่มิตินั้นไม่มีคุณหมอแล้ว คุณหมอไม่ต้องเจอแกแล้ว)
เราเคยพยายามฟังค่ะ
แกบ่นเรื่องสุขภาพว่า ปวดเมื่อยทั้งตัว ความจำไม่เหลือแล้ว “ในสมองมีแต่ขี้เลื่อย” เราก็บอกแกว่า แก่แล้ว ความเสื่อมมันเป็นเรื่องปกติของคนที่อายุเยอะ (แกอายุ 85 แล้วค่ะ) อายุขนาดแกได้แค่นี้เรียกว่าดีมาก แกก็ทำหน้าไม่รับฟัง แล้วก็บอกประมาณว่า ช่างหัวมันเถอะ
เราพยายามใช้ทุกวิธีที่เรานึกออก (เราฟังแกมาน่าจะประมาณครึ่งชีวิตเราค่ะ)
เราเคยฟัง และเออออตาม สุดท้ายเหมือนแกรู้สึกมีคนเห็นด้วย แกเลยยิ่งไปกันใหญ่
เราปรับมาค้านจริงจังในสิ่งที่เลื่อนเปื้อน กลายเป็นปะทะ
เราปรับมาใช้วิธีฟังโดยเริ่มจากการเออออและพูดหมุนมุมปรับความคิดแกในสิ่งที่แก้เลื่อนเปื้อน แกก็จะยัดเยียดสิ่งที่แกคิดและเข้าใจใส่มาในมุมที่แรงขึ้น
แต่ทุกครั้งที่เราฟัง เราจะดิ่งค่ะ เราปรับความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ในความคิดเรา เรารู้ว่า แกเป็นแบบนี้ ปล่อยแกพ่นไป เดี๋ยวแกก็หยุด (ซึ่งมันก็เป็นแบบนี้มาตลอด) แต่เราฟังแล้วเราพัง บางครั้งที่แกมีสติหน่อย แกจะคุยรู้เรื่อง แต่พอบางครั้งเรื่องในหัวแกมันทะลักออกมา มันก็จะมาในรูปแบบการพ่น และหูแกจะดับ ไม่ฟังใคร
อ้าวตายละ ว่าจะเล่าที่มาที่ไป เหมือนจะกลายเป็นกระทู้ระบายซะงั้น 😅
ตามหัวข้อเลยค่ะ ถ้าใครมีที่ที่มีจิตแพทย์หรือนักจิตบำบัดที่มีเวลารับฟังแบบไม่มีลิมิต รบกวนแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
ที่ไหนที่มีจิตแพทย์หรือนักจิตบำบัดที่มีเวลาฟังผู้ป่วยเป็นเวลา 1 - 3 ชม บ้างมั้ยคะ
คุณหมอรพ.รัฐที่ไปรักษาประจำเป็นคนวินิจฉัยเบื้องต้น และส่งต่อไปหาคุณหมอแผนกจิตเวช
คุณพ่อก็เคยไปตามนัดค่ะ แต่พอกลับบ้านก็ไม่ยอมทานยา และบ่นว่า คุณหมอไม่เก่ง เปิดแต่ตำรามาตอบ ไม่ยอมฟังคนไข้ และหลังจากนั้นก็ไม่ยอมไปหาหมออีกค่ะ ถ้าจะพาไปจะมีอาการบ่นโน่น พ่นนี่ จนเราและแม่ยกธง ไม่อยากไปก็ไม่พาไป เพราะพอพาไป ถ้าต้องรอพบหมอนาน ก็จะหนีกลับบ้านก่อน ไม่ยอมรอเจอหมอ
เคสนี้เกิดขึ้นบ่อยค่ะ เพราะพาไปหาหมอรพ.รัฐ ยังไงก็ต้องรอ เค้าเองก็หาหมอรพ.รัฐมาเป็น 20-30 ปี เคยรอได้ แต่กลายเป็นตอนนี้จะไม่รอ
เปลี่ยนพาไปหาที่รพ.เอกชนเฉพาะทางด้านจิตเวช ก็เป็นแบบเดิม คราวนี้ดูจะหนักกว่าที่รพ.รัฐ เพราะเค้าบอกว่า จนท.ที่นั่นดูมองๆ แบบเหมือนจะพยายามคิดหาวิธีว่า จะมาเอาเงินคนที่มารักษาได้อย่างไรบ้าง (อันนี้เราว่า เข้าข่ายจิตหลอนเอง เพราะวันที่พาไป เราก็ไปด้วย แล้วจนท.ทุกคนที่ทำงานก็ทำงานปกติ ไม่ได้มีทีท่าอะไรแปลกไปกว่าปกติ... เราเคยเป็นคนไข้ที่นี่ค่ะ ทุกอย่างปกติมาก แทบไม่มีจนท.คนไหนมาโฟกัสแกเป็นพิเศษด้วยซ้ำ) และไม่รู้แจคพอตยังไง คุณหมอที่นี่คุยกับแกได้ไม่นาน ก็พยายามตัดบทตลอดเวลา... แกเลยยิ่งหงุดหงิดเรื่องจิตแพทย์ และหลังจากนั้น ถ้าจะคุยอะไรกับแกทำนองนี้ แกก็จะหงุดหงิด เหวี่ยงโน่น พ่นนี่ตลอดเวลา
เท่าที่สังเกต แกต้องการคน “ฟัง” สิ่งที่แกอยากพ่นออกมาค่ะ (ขออนุญาตใช้คำว่า พ่น นะคะ เพราะสิ่งที่แกทำมันค่อ การระบายสิ่งที่แกคิดวนเลื่อนเปื้อนของแกอยู่ข้างใน ผสมความอยากตาย... ใช่ค่ะ สาเหตุที่คุณหมอส่งแกไปแผนกจิตเวชเพราะแกไปบ่นอยากตายใส่แกหลายครั้ง อาทิตย์ที่แล้วที่พาไป แกก็เพิ่งบอกคุณหมอว่า แกฝันว่า แกไปเจออีกมิติ ที่มิตินั้นไม่มีคุณหมอแล้ว คุณหมอไม่ต้องเจอแกแล้ว)
เราเคยพยายามฟังค่ะ
แกบ่นเรื่องสุขภาพว่า ปวดเมื่อยทั้งตัว ความจำไม่เหลือแล้ว “ในสมองมีแต่ขี้เลื่อย” เราก็บอกแกว่า แก่แล้ว ความเสื่อมมันเป็นเรื่องปกติของคนที่อายุเยอะ (แกอายุ 85 แล้วค่ะ) อายุขนาดแกได้แค่นี้เรียกว่าดีมาก แกก็ทำหน้าไม่รับฟัง แล้วก็บอกประมาณว่า ช่างหัวมันเถอะ
เราพยายามใช้ทุกวิธีที่เรานึกออก (เราฟังแกมาน่าจะประมาณครึ่งชีวิตเราค่ะ)
เราเคยฟัง และเออออตาม สุดท้ายเหมือนแกรู้สึกมีคนเห็นด้วย แกเลยยิ่งไปกันใหญ่
เราปรับมาค้านจริงจังในสิ่งที่เลื่อนเปื้อน กลายเป็นปะทะ
เราปรับมาใช้วิธีฟังโดยเริ่มจากการเออออและพูดหมุนมุมปรับความคิดแกในสิ่งที่แก้เลื่อนเปื้อน แกก็จะยัดเยียดสิ่งที่แกคิดและเข้าใจใส่มาในมุมที่แรงขึ้น
แต่ทุกครั้งที่เราฟัง เราจะดิ่งค่ะ เราปรับความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ในความคิดเรา เรารู้ว่า แกเป็นแบบนี้ ปล่อยแกพ่นไป เดี๋ยวแกก็หยุด (ซึ่งมันก็เป็นแบบนี้มาตลอด) แต่เราฟังแล้วเราพัง บางครั้งที่แกมีสติหน่อย แกจะคุยรู้เรื่อง แต่พอบางครั้งเรื่องในหัวแกมันทะลักออกมา มันก็จะมาในรูปแบบการพ่น และหูแกจะดับ ไม่ฟังใคร
อ้าวตายละ ว่าจะเล่าที่มาที่ไป เหมือนจะกลายเป็นกระทู้ระบายซะงั้น 😅
ตามหัวข้อเลยค่ะ ถ้าใครมีที่ที่มีจิตแพทย์หรือนักจิตบำบัดที่มีเวลารับฟังแบบไม่มีลิมิต รบกวนแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ