การถอยออกมาจากชีวิตใคร คนหนึ่งมันก็ยากอยู่นะ
กับอะไรที่ไม่ชัดเจนเลยสักอย่าง จะหย่าก็ไม่หย่า
ไม่คุยไม่บอกอะไรกัน เจอหน้าก็ต้องฝืนใจไม่คุยกัน
และทุกอย่างก็ยังคาราคาซัง แบบนี้
แยกกันอยู่มา1เดือนแล้ว ทักไลน์คุยกันแค่เรื่องธุระ
ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญอะไร เขาก็ไม่เคยทักมาหาเลย
และเราก็ไม่ทักคุยกัน ..... ลำบากใจนะที่ตอนนี้อะไรก็ไม่จบหรือลงตัวสักอย่าง  

ส่วนสามีก็ไปอยู่กับเมียน้อย กลับมาบ้านเจอหน้ากันบ้างไม่เจอบ้าง 😕😕 มาแปบๆก็รีบกลับออกไป
 
เราไม่ได้คุยกันมา1เดือน แล้ว และอยู่ๆสามีก็ทักไลน์มา🙄 เราอ่านนะแต่ไม่ตอบกลับ(ไม่รู้จะตอบอะไร)
 
ตอนเย็นของอีกวัน ..... เขาก็มาที่บ้านอีกพาน้องออกไปซื้อของกิน และให้น้องเลือกซื้อของมาเพื่อเราด้วย
เขารู้ว่าเราชอบกินปูไข่ดอง....เขาก็แอบสั่งปูไข่ดองและฝากน้อง ให้เอามาให้เรากินด้วย
ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร และจะทำไปเพื่ออะไร
ทั้งที่เขาก็ไม่คุยกับเราตรงๆ และก็ออกจากบ้านกับไปหาเมียน้อยเขาตามเคย
เราก็อยากจะคุยกับเขานะ แต่มันยังทำใจคุยไม่ได้
ยิ่งเห็นหน้ายิ่งรู้สึก  พยายามไม่มองไม่อยากจะเจอหน้าเขา แค่รอให้เขาพร้อม และตกลงเรื่องหย่าสักที
เฮ้อ!!!   ต้องเป็นแบบนี้อีกนานไหม
กว่าทุกอย่างจะเข้าที  หรือจบให้สมบูรณ์แบบสักที