หาตัวเองไม่เจอ

คือ เป็นพวกคุณจะทำยังไงหรอครับ? พอดีผมได้ใบแดง มีเวลาคิดทบทวนตัวเอง1ปี คือตั้งแต่เล็กจนโต ผมชอบวาดรูป ก็วาดรูปมาเรื่อยๆ ทั้งลงแข่งทั้งวาดเล่น ก็ได้รางวัลบ้าง ตกรอบบ้าง ก็สนุกดีครับเวลาได้วาด  แต่พอจะยึดเป็นงานจริงจัง ผมกลับทำไม่ได้ มันเหมือนถูกบังคับให้วาด กลายเป็นว่าไม่มีความสุขกับการวาด แต่นอกเหนือจากนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าผมควรจะเอาดีทางด้านไหน หรือยึดอะไรเป็นอาชีพ ตอนมัธยมก็เคยได้แสดงละคร... ก็สนุกดีครับ แต่ผมก็คงไม่สามารถ เพราะทั้งรูปร่าง หน้าตา แล้วผมก็ไม่ได้เรียนรู้สายนั้นมา........ ต้องบอกก่อนว่าผมน่ะ เรียนช่างเชื่อม จบระดับปวส.  เกรดก็ ค่อนข้างสวย แต่ผมไม่ค่อยมั่นใจในฝีมือตัวเอง จะเชื่อมให้สวยแต่ละที ก็ต้องซ้อมแล้วซ้อมอีก กว่าจะปรับระดับไฟให้เข้าที่ก็ต้องลองผิดลองถูกอยู่นาน (เอาเป็นว่าเชื่อมค่อนข้างอ่อน) แต่จะว่าไประหว่างเรียน ตั้งแต่ปวช.จนจบปวส. ผมก็ยังหาตัวเองไม่เจอเลย  ไอที่เรียนๆ บางครั้งมันก็ดูง่ายไปหมด เหมือนว่าเราทำได้ทุกอย่าง แต่พอลงลึกไป เรากลับมองไม่เห็นทางไปต่อ จนได้ลองทำงานบริการ สำหรับผมมันก็สนุกดีครับ ได้เจอคนเยอะแยะ แต่...มันก็ติดปัญหาตรงที่ว่า บางครั้งผมก็รับกับระบบการทำงานไม่ได้  ยกตัวอย่าง  ทำไมคนเดียวถึงต้องรับผิดชอบหน้าที่ของอีกคนด้วย (จัดบุคคลและจำนวนไม่เหมาะสมกับงาน) ฯลฯ บางทีก็คิดว่า เราไม่ควรเป็นลูกน้อง จนคิดว่าเป็นตัวเราเองรึเปล่า? ที่กากเกินกว่าจะรับกับสภาพสังคมที่เป็นอยู่ เลยอยากให้พี่ๆให้คำปรึกษา  ประกอบหน่อยครับ  ด้วยความที่ผมอายุก็ 21 แล้ว แต่ยังหาตัวเองไม่เจอเลย มีจุดไหนที่พี่ๆจะแนะนำมั้ยครับ จะไปเรียนต่อ? เพื่อยืดเวลาหาตัวเองก่อน  หรือ  ฝืนๆทำตามที่สังคมอยากให้เป็น  ถ้าพี่เป็นแบบผม พี่จะทำยังไงครับ?   หรือจะเล่าประสบการณ์ของพวกพี่ๆเองก็ได้นะครับ  เผื่อผมจะได้อะไรให้คิดจากเรื่องของพี่ๆ
ขอบคุณครับ.....