เราเป็นโรคกลัวสังคมรึป่าวคะ เรากลัวอะไรหลายอย่างแบบไม่มีสาเหตุค่ะ

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเราเคยเป็นโรคแพนิคตอนอายุ14-15คือไปไหนมาไหนคนเดียวแล้วมีอยู่วันหนึ่งเกิดอาการหอบจนหายใจไม่สะดวก คิดว่าตัวเองจะตายแล้ว ต่อมาก็ฝังใจไม่กล้าไปไหนคนเดียว กลัวตัวเองตายค่ะ แต่พอคิดอาการมันก็กำเริบ คือหมอบอกว่าต้องหยุดความคิดค่ะ ช่วงหลังก็เข้าวัดทำบุญสวดมนต์ ออกกำลังกาย กินอาหารสุขภาพ ปรากฎว่าอาการดีขึ้นมาก ต่อมาช่วงม.ปลายมาเป็นโรคนอนไม่หลับเพราะกลัวว่าจะนอนไม่หลับ เราเหมือนคนโรคจิตชอบคิดว่าตัวเองจะนอนไม่ได้ เลยทำให้ตัวเองนอนไม่หลับเป็นปี! เราไปรักษา หมอให้ยา รวมทั้งออกกำลังกาย ทำสมาธิ ปรากฎว่าหายค่ะ ตอนนี้เราอยู่มหมาลัยแล้วมีโรคทางจิตใหม่ผุดขึ้นมาอีก เรียกได้ว่างงกับตัวเองมากค่ะ ปกติเราเป็นคนชอบกังวลอยู่แล้วว่าจะทำนู่นนี่นั้นสำเร็จไหม(หลายเรื่องค่ะ) เพราะเราเป็นคนคาดหวังกับตัวเองสูงค่ะ ขอเข้าเรื่องอาการตอนนี้แล้วกัน(อายนิดนึง) อาการนี้มาให้บ่อยหรอกแต่พอมาทีนึงเรากังวลมาก ครั้งแรกเลยคือเรานั่งเครื่องบินคนเดียว(ตอนปี1) แล้วคนเต็มลำเลยค่ะ อยู่ๆสมองนึกถึงหนังเรื่องนึง (Final Destination) ที่พระเอกเห็นภาพอนาคตว่าเครื่องบินตกเลยโวยวายลั่น แล้วอยู่ๆความคิดของเรามันจินตนาการบ้ามาก มันบอกว่าเราคือพระเอกคนนั้นแล้วเราจะต้องโวยวายแบบพระเอกในหนัง เรากลัวมาก ในใจตอนนั้นคิดว่าถ้าทำจริงคงอายมาก แล้วเราต่อต้านความคิดนั้นเพราะเราไม่อยากทำลงไปจริงๆ เราเกิดอาการสั่น หน้ามืด กำมือแน่น แต่ดีที่ไฟลท์ไม่นาน เราสวดมนต์ในใจจนหลับไปและถึงบ้านโดนสวัสดิภาพ ต่อมามันฝังใจค่ะ ไปไหนก็แบบเฟ้ยจินตนาการมาอีกแล้ว นั่งรถไฟฟ้า หรืออยู่ที่คนเยอะๆ ความคิดมันจินตนาการให้เรากลัวว่าเราจะทำอะไรไม่ดี หรือตะโกนคำหยาบคายออกมาที่ทำให้เราอับอาย ซึ่งตัวตนของเราไม่อยากทำแบบนั้นเลยค่ะ ที่หนักคือล่าสุดเราต้องขึ้นไปแสดงโชว์ร้องเพลงดีดกีตาร์(เราเล่นกีตาร์ค่ะ). ตอนนั้นความคิดรวนๆกวนใจแบบเดินมันกลับมา มันคิดไปเองว่า ถ้าฉันร้องเพลงไปแล้วเผลอตะโกนด่าคนดู คงอายมากเลย ใจเราเลยกลัวค่ะ ว่าแบบ เห้ย!อย่าทำ! กลัวจนเกือบไม่ขึ้นเวที เกือบบอกอาจารย์ว่ายกเลิก แต่สุดท้ายเพื่อนดึงขึ้นไป  เราหาสาเหตุต้นตอความคิดของเราแบบนี้ไม่เจอค่ะ ขนาดตอนไปเจอแฟนของเพื่อน ยังกลัวเลยว่าถ้าเผลอไปด่าเขาด้วยคำหยาบจะเป็นไง ตอนอยู่ในห้องสอบก็เป็นค่ะ กลัวว่าจะตะโกนด่าเด็กที่อยู่ในห้องสอบกับครูคุมสอบ แล้วตัวเองก็กลัวในสิ่งที่ตัวเองคิด เรางงค่ะ เราจะทำยังไงถึงห้ามความคิดตัวเองได้ พอมันเป็นมานานมันก็กังวลอนาคตที่จะมาถึงค่ะ ไม่มีความสุขเพราะความคิดบ้าๆของตัวเอง ขนาดตอนไปปีนเขา ยังมีความคิดผุดขึ้นมาว่าให้กระโดดลงไปเลยอ่ะ ถึงกับต้องถอยกลับไม่ปีนต่อเลย มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างค่ะ แล้วทำอย่างไรถึงจะหายคะ ปล.แต่เราไม่เคยมีเหตุการที่เราทำจริงๆนะ แค่กลัวจนสุดขีดเลยต้องลบเลี่ยงสิ่งที่จะทำตรงหน้า มันทำให้เราไม่เป็นตัวของตัวเองเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคะ ใครมีคลิปที่เกี่ยวข้องหรือที่รักษาอาการทางจิตดีดีแปะไว้เลยนะคะ เราอยากรักษาให้เร็วที่สุดค่ะ ขอบคุณค่ะ